Dag 11. Playa Santa Lucia

Dag 11. Playa Santa Lucia.

Wonderwel stap ik fris als een hoentje om 9:00 mijn bed uit en met een afsprong wat de jaloezie van Verona van der Leur zou wekken sta ik zo in de badkamer. Lekker douchen, scheren en de tanden borstelen zodat we de gang naar de playa ingezet kon worden. Onderweg kom ik de allervriendelijkste kruier tegen die mij ook nog kent van de vorige keer. Ik zou hem wel een gedenkwaardige fooi hebben gegeven. Ik weet het verder ook niet.

Lekker luierend op zo´n stretcher vraag ik mij af hoe het toch dat relatief zo fit ben terwijl ik mij zo afbeul door te veel te zuipen, te veel te roken en te laat naar bed te gaan. Het is natuurlijk wel voordelig dat ik verder op dag weinig energie nodig heb voor de dingen die ik daags doe. Het gluren op het strand naar mooie Canadese dames gaat nooit vervelen. Helaas lijkt het zo dat het merendeel oud, dik of lelijk is. Je moet maar gewoon de paar pareltjes in de zandbak koesteren.

Bij het middageten kreeg ik hooglopende ruzie wie nu voor moest: Ik wou een oudere Canadese vrouw voor laten gaan terwijl zij juist mij voor wil laten gaan bij de grill. Uiteindelijk komen we met elkaar aan de praat en stappen al snel uit de rij, Daar staan we met een bordje in de hand te kuieren over van alles en nog wat. Na een kwartiertje praten, besluiten we toch uit elkaar te gaan en met een vriendelijke au revoir gaan we ieders onze weg.

Na het eten bekruipt mij een naar gevoel in mijn maag. In een nieuw wereldrecord sprint bereik net voordat het onweer uit breekt mijn hotelkamer. Toen maar eens opzoek gegaan naar de tabletjes tegen diarree. En ik zoeken en ik zoeken en ik kon nergens mij verbandtas weer vinden. Waar had ik dat kreng toch gelaten? Het zal toch niet zo zijn dat ik hem in Camagüey heb laten liggen? Hoe dan ook dat moest haast wel wat ik kon hem nergens weervinden. Dikke shit zeg dat is balen. Maar toen ik er toch was maar besloten mijn zwemkleren aan te trekken. Ik ben niet erg wild van de zee maar ik ga altijd wel eventjes een keer zwemmen.

Ik besloot dat het het beste was dat te doen bij Centro Commercial. Dan kon ik mijn broek met kostbaarheden achterlaten bij Rosie en ongestoord genieten van een zee duik. Zo gezegd, zo gedaan. Maar eerst natuurlijk een potje bier drinken bij Rosita. Daarna sjor ik de broek van mijn kont en lever ik hem in bij Rosita. Net als ik weg wil lopen komt daar één van de twee dames van gisteren aan. Ik zeg dat ik ga zwemmen en zij wil mee. Nou vooruit dan maar weer. Al snel blijkt dat ze helemaal niet kan zwemmen. Ik was al bij de pier terwijl zij halverwege niet verder durfde omdat het water tot aan haar lippen stond. En koud dat het arme schaap het had. En dat terwijl ik het een lekker temperatuurtje vond. Een graad of twintig is toch heerlijk?

Na een uurtje of anderhalf krijg je toch wat dorst dus geef ik aan dat ik eruit ga voor een potje bier. De opluchting bij haar was groot. Op het terras begint ze mij uit te horen. Ze wil alles van mij weten. Ik ben daarin vrij teruggetrokken omdat ik de dubbele agenda wel ken van de meeste. Zij was echt wel heel erg lief en charmant maar toch hou je er rekening mee. Ze heette Vilma (je breekt je tong hoe je het dient uit te spreken). Ze was bijna 22 en studeerde iets met computers. Zeg maar standaard. Haar Engels was net iets beter dan mijn Spaans maar het hield niet over. Zo kon ik haar niet aan het verstand krijgen wat voor werk ik deed dus was ik maar schoonmaakster. En zo gingen de uurtjes voorbij. Wel grappig was als zij overging op Spaans ik het Nederlands er flink tegen in ging. Dat kon ze toch niet waarderen en zorgde voor een Babylonische spraakverwarring. Rond een uur of zes toch maar opgestapt met de belofte vanavond naar de Rumbos te gaan. Aangezien dat praktisch standaard was kon ik haar die belofte wel geven.

In rap tempo naar mijn kamer gevlucht omdat ik een enigszins benauwd bevoel kreeg en dat bleek al daar aangekomen de waarheid te zijn. Dat werd dus een vluchtig toiletbezoek alvorens ik een bakkie troost kon halen bij de lobby om te wachten tot het restaurant open was. Mijn eetlust was danig afgenomen na het akkevietje van gisteren. Toch maar wat proberen te eten. Toen maar even uitrustten op bed. Rond een uur of tien zal ik wel richting Rumbos gaan.

Zo gezegd zo gedaan. Al snel werd het wel erg druk aan mijn tafeltje dus besloot ik maar rum en cola te halen. Zelfs dat ging mirakels hard en dan ben je zo aan fles drie toe. Ik kwam wel de conclusie dat van de drie ik er minstens eentje had leeg gezopen. De muziekkanten gisteren waren er ook. Op een gegeven moment kom ik aan de praat met een Canadees die al voor de elfde maal in Cuba was. Meestal voor zaken wist hij te melden. We lullen wat over van alles en nog wat en opeens stopte de muziek ermee. Ik had inmiddels honger gekregen dus ging de karavaan richting Rapido een eindje verder op voor een snelle hap.

Aldaar aangekomen viel het ook op een flesje Bucanero Maxi. Dat moest ik ook nog eerst proberen. Dat besteld met een Hamburger of iets dergelijks wat er voor door moest gaan. Daar nog de nodige biertjes achterover gewerkt en na een hap Hamburger viel dat ding van ellende uit elkaar. Ach, je moet toch wat als je zoveel gezopen hebt. Inmiddels voltrok zich een grote ramp. Mijn aansteker had zich begeven en ik was dus vuurloos. Andere aanstekers had ik in mijn verbandtas zitten die in Camagüey stond. Omdat ik toch wou roken maar een aansteker voor een CUC gekocht bij een gozer. Inmiddels was het aardig licht aan het worden en besloot ik lichtelijk aangeschoten of stomdronken mijn hotel op te zoeken. Voor vijf CUC had ik een taxi. Om half zeven lag ik eindelijk munt.