Hebben de doden dan nooit eeuwige rust?
Door: J-P
Blijf op de hoogte en volg Bonehead
09 Maart 2009 | Cuba, Baracoa
Daarna met nog steeds hetzelfde brakke gevoel weer richting bed gestrompeld om nog een paar uur erbij te maffen. Daarna geprobeerd om na een reset de computer opnieuw op te starten. Dus weer gedoucht en wederom de tandjes geschrobd. Na een uur of één was ik inmiddels weer zodanig bij de positieven dat ik het aandurfde om weer auto te rijden. Ik had gisteren in mijn hoofd nogal een planning gemaakt maar deze zou nu toch enigszins aangepast moeten worden aan de huidige omstandigheden. Laten we het vandaag maar eens rustig aan doen.
Prioriteit één was om wat geld te wisselen. Dus ik zocht de Cadeca op om voor de tweede keer deze vakantie Eurootjes om te zetten in CUC-jes. Daarnaast had mijn autootje dorst gekregen van de nodige inspanningen van eergisteren. Bij de Cupet slurpte hij ineens 42 liter à 1 CUC naar binnen. Daarna de weg vervolgt om gewoon een beetje in de omgeving te blijven en die per auto te verkennen. De natuur in en rondom Baracoa vind ik prachtig dus daarmee zou ik mij wel mee kunnen vermaken. Dat de bewegwijzering soms nogal te wensen overlaat in Cuba was mij inmiddels wel bekend. Dan komt het nog wel eens voor dat je een t - splitsing aantreft waarin je dus 50 % kans hebt de goede keuze maken om je weg te vervolgen. Natuurlijk maakte ik niet de juiste keuze.
Plots ging de eenrichtingsweg wat omhoog en reed ik door een wegbrede poort die zo te zien nooit dicht ging. Even later reed ik tussen de grafzerken. Geen enkele aanwijzing dat ik op het terrein van de plaatselijke begraafplaats van Baracoa betrad. Nou zo snel mogelijk weg natuurlijk van die plek. Bij de weg terug rijdend werd ik nogal nadrukkelijk nagekeken door de plaatselijke bevolking die zichtbaar het grootste plezier hadden bij het zien van het gestuntel van deze extranjero. Verder maar de weg vervolgd over de Farola route. Het zal de route zijn die ik morgen ook zal rijden. Het was verder een zeer regenachtige dag en ik had eigenlijk niet veel puf om dingen te ondernemen. In de bergen was het in ieder geval droog. Ik besloot de auto te stallen en wat rond te lopen over de ongebaande paden zonder overigens de doorgaande weg uit het oog te verliezen.
Na een paar uur dom heen en weer gejakker en een flinke wandeling rond een uur of vier maar besloten terug te rijden richting Baracoa. Toch opvallend dat verkopers hardnekkig hun koopwaar (plaatselijke substantie van kokos en verder veel fruit) hoewel je soms net een paar minuten diezelfde mensen gepasseerd hebt en toen al afwijzend hebt gereageerd. In tegen stelling tot de heenweg nu wel lifters geaccepteerd. Ik vind het nogal dom om je bestemming niet kenbaar te maken of om mensen halverwege te moeten droppen omdat je zelf wil draaien of wandelen. De gelukkige waren een jonge moeder met kind (vandaar dat ik wist dat de jonge dame ook een moeder moest zijn) die ik plezieren met ritje downtown. Waarschijnlijk dacht ze bij het uitstappen dat ze ook nog een waardebon van de Schoenenreus eruit kon slepen toen ze ´haar´ kapotte schoeisel liet zien. Helaas dat ging dus niet door.
In één van de vele reisgidsen die ik bij mij had, had ik een restaurant uitgekozen. Mijn keuze viel op: Restaurant La Punta. Het restaurant bevond zich op de punt van de baai aan het einde van de Malecón in Baracoa. Het was een leuke locatie: Half overdekt met uitzicht op de woeste zee. Het waaide nogal maar dat was geen belemmering. Aan de westkant van het restaurant lag een schip dat de haven niet had weten te bereiken. Zo te zien lag hij daar al een aantal jaar. Op de binnenplaats zag het er keurig uit. Mijn keuze viel dit keer op gegrilde vis in een zoetzure rode saus. Het was zeker niet overdadig maar wel zeer smakelijk. Dat met de vlotte en vriendelijke bediening en de prijs van zes CUC maakte het zeer acceptabel.
Na dit diner maar richting hotel gereden. Daar een beetje lamlendig voor de televisie gehangen. Voor de curling fanatici heb ik nu een sport gevonden die warempel nog oubolliger is dan curling. Het heet bowlen en het schijnt voornamelijk Amerikanen nogal te kunnen boeien. Ik heb vol verbazing gekeken naar met name het publiek in het nationale bowlingstadion (nee ik maak geen geintje) in Reno die compleet uit hun dak ging wanneer een ventje met enorme sterallures een frame gooide. Voor mij is het net als met darts: Ik vind het wel leuk om het in zwaar benevelde toestand met vrienden te beoefenen maar ik had nooit gedacht dat sommigen het als serieuze sport benaderden.
Het voordeel van ESPN is dat je keurig op de hoogte wordt gehouden van de uitslagen in onze Eredivisie (als één van de vijf Europese competities dus zo verkeerd doen we het niet qua uitstraling). Vitesse had met maar liefst 4-1 gewonnen van Ajax. Wat zou onze Stan trots zijn op die elf prutsers die maar mooi drie punten had gepakt. Ik had het hem er graag even ingewreven. Geleerd van de avond ervoor en vooral het effect daarvan deze morgen had ik maar besloten om vandaag het op nul promille te houden. Morgen ging ik immers Baracoa verlaten om koers te zetten richting het zuiden. Om tien uur ging het licht al uit en nam ik afscheid van wederom een vakantiedag in Cuba.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley