Dag 12: Toronto

Vandaag ga ik een dagje Toronto doen. Zoals ik gisteren memoreerde ligt het hotel een flink eind van het centrum af. Ik had eerst in gedachten om met de bus naar het centrum te gaan maar ik kon zo niet vinden waar ik een dagkaart voor de bus te halen. Dan toch maar met de auto. Via Google heb ik opgespoord waar je het beste en goedkoopste kon parkeren in het centrum op Victoria Day. Victoria Day is een nationale feestdag in Canada ter nagedachtenis aan de geboortedag van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk waar Canada dus tot 1867 grotendeels deel vanuit maakte. Op Victoria Day zijn veel winkels, banken et cetera gesloten dus van te voren heb ik bekeken of het hetgeen ik wilde bezoeken wel geopend was. Om 09:00 uur reed ik weg van mijn hotel.

Wat bovenaan mijn lijstje stond en wat ik direct bezocht heb was de wereldberoemde CN Tower. Ik kon de auto redelijk dichtbij parkeren voor 15,-$ per dag. De CN Tower is een 553 meter hoge zendmast van Canadian National. Hij was tot 2007 het hoogste vrijstaande gebouw ter wereld. Ik heb een entreekaartje gekocht plus SkyPod. Eerst bracht een lift ons naar 350 meter waar een groot uitkijkplatform was gemaakt wat een geweldig uitzicht op de stad Toronto en de weide omgeving gaf op deze prachtige zonnige dag. Ook was er een glazen vloer waar je dus 350 meter recht naar beneden kon kijken. Ook dat was best indrukwekkend Hierna ging ik met de lift naar de SkyPod dat op 447 meter. Het uitzicht hier was magnifiek. Ondanks dat ik de prijs van 50,-$ aan de hoge kant vond had ik adembenemende vergezichten voor geen goud willen missen.

Toen ben ik naar het dichtgelegen Air Canada Centre gelopen dit is de thuishaven van de basketballers van Toronto Raptors en de ijshockeyclub Toronto Maple Leafs. Het stadion was echter gesloten wat ik dus niet op internet had kunnen vinden. Ik ben toen maar doorgelopen naar het centrum waar ik onder andere Old City Hall en shoppingmall Eaton Centre heb bezichtigd. Ik kwam onderweg heel veel zwervers tegen die daar bedelden. Midden op een stoep lag een zwerver met zijn mond wagenwijd open. Iedereen liep langs die man heen en ik dacht dat hij dood was. Even later had hij zich omgedraaid en bleek hij gewoon zijn roes aan het uitslapen zijn.

Ik ben teruggelopen naar de CN Tower en van daaruit naar het BMO Field stadion gelopen. Dit is het nationale voetbalstadion van Canada en de thuishaven van Toronto FC. Het was een stukje wandelen naar het Exhibition Park maar het was een leuke wandeling naar het stadion wat grotendeels onoverdekt is. Na een paar foto’s te hebben gemaakt ben ik wederom teruggelopen naar de CN Tower wat toch een centraal punt voor mij was. Terug bij de toren eerst even wat gegeten. Er stonden talloze hotdog standjes op het plein dus daar maar een broodje hotdog gekocht voor 3,-$. Een wat oudere vrouw achter mij wou graag mayonaise op de hotdog hebben en ja hoor even later bleken dat Nederlanders te zijn.

Na gegeten en gedronken te hebben ben ik het Rogers Centre binnengegaan voor een rondleiding. Rogers Centre (net als in Nederland hebben stadion vaak een sponsornaam) is het stadion van de honkbalploeg Toronto Blue Jays en Canadian football team Toronto Argonauts. Het geheel overdekte stadion heeft een afsluitbaar dak en is van allerlei technische snufjes voorzien. Er was net een popconcert van Avicii geweest en een paar later speelden de Blue Jays een thuiswedstrijd. Het kunstgras lag op rollen opgeslagen achter de coulisse. De tribunedelen kunnen via motoren op verschillende posities worden neergezet zodat voor elk evenement het zicht uitstekend is in het stadion dat 50000 zitplaatsen telt. Aan één zijde is het Renaissance Hotel gevestigd waar dus verschillende hotelkamer uitzicht hadden op het speelveld. Bij bepaalde evenementen in het stadion waren de hotelkamers natuurlijk peperduur. Dit alles werd verteld door overenthousiaste gids die zichzelf heel erg grappig vond. Maar het was verder wel een leuke en interessante rondleiding.

Hierna richting de Hockey Hall of Fame gelopen wat ik eerder die dag ook al had gezocht. Nu vond ik hem wel alleen bij aankomst bleek het museum een kwartier later te sluiten. Dat loonde de moeite dus niet. Dus ben ik weer naar buiten gegaan en besloot ik nog even over de boulevard langs Lake Ontario te lopen om bootjes te bekijken. Na die wandeling heb ik mijn auto weer opgezocht om richting het hotel te gaan. Daar heb ik wederom in het Swiss Pick restaurant gegeten. Dit keer was het een spareribmenu. Het was een flinke sparerib maar hij smaakte overheerlijk. Hierna heb ik mijn hotelkamer opgezocht om te na te genieten van een dag waar ik veel heb gezien.

Morgen moet er meer dan 3500 kilometer worden afgelegd. Gelukkig worden de meeste kilometers met het vliegtuig afgelegd. Morgen gaan van oost naar west om in Banff te eindigen.

De kilometerstand na dag 12 staat 2652 kilometer.