Dag 18: Van Kamloops naar Whistler
Door: jp
Blijf op de hoogte en volg Bonehead
25 Mei 2014 | Canada, Whistler
Vandaag staat de rit naar Whistler op het programma. Ik heb geen ontbijt of koffie tot mijn beschikking dus tandjes gepoetst, even gedoucht, haartjes in de scheiding en hop de koffer in de auto gemikt voor de rit die volgens de TomTom zo´n 300 kilometer lang is en wat ik 3.5 uur zou moeten kunnen redden. Maar aangezien ik onderweg nogal eens aanleg zal het waarschijnlijk een stuk langer gaan duren. Daarom ben ik dan ook maar vroeg vertrokken zodat ik de tijd aan mijzelf heb.
Uiteindelijk werd het een rit van meer dan vijf uur. Eerst over Trans Canada 1 en later over de Highway 99. De route was prachtig door de Columbia Mountains en het ging hoog tegen de berg op om dan weer diep af te dalen de vallei in. De eerste stop was bij Kamloops Lake. Een langgerekt prachtig meertje van 29 kilometer lang iets ten westen van de stad Kamloops. Het eerste gedeelte was het prachtig weer en dat nodigde dus uit om vaak te stoppen bij fotogenieke plaatsen. Hierna vervolgde ik mij weg naar Hat Creek Range dat werd aangeraden door de reisorganisatie. Dit was een soort historisch park waar de geschiedenis werd nagebootst. Dit is niet echt mijn ding en aangezien er vele bussen met toeristen stonden ben ik maar niet naar binnen gegaan en mijn weg te vervolgen.
De weg ging langs Frasier River. Deze rivier kwam ik bij Valemount al tegen en dat is niet zo vreemd omdat deze rivier 1375 kilometer lang is. De weg bracht mij bij Lilooet. Dit dorpje van iets meer dan 2000 inwoners heeft viel invloeden van de natives. Niet zo gek aangezien meer dan helft van de inwoners tot indiaanse stammen behoren. Hierna doorgereden naar Seton Lake. Weer een meer. Nu iets kleiner dan Kamloops Lake maar wel prachtig gelegen tussen de bergen van Columbia Mountains wat overigens pieken heeft van meer dan 3.5 kilometer hoog. Na Seton Lake begon het te regenen.
Het begon te regenen en te regenen. De rit door Birkenhead Lake Provincial Park viel letterlijk in het water. Vlak voor mij was een ernstig ongeluk gebeurd. Een motorrijder was op de natte en gladde wegdek van zijn motor gegleden. Er waren inmiddels al diverse mensen bij het slachtoffer en ik achtte mijn aanwezigheid niet zinvol. Toen ik even later vanuit Pemberton vele sirenes hoorde vrees ik de ernst van dit ongeluk. Via Pemberton kwam ik uiteindelijk in Whistler terecht.
Wat ik wist van Whistler voor aanvang was niet veel. Ja, hier staan de pistes van het skiën van de Winterspelen van 2010. Meer wist ik er eigenlijk ook niet van. Voordat ik naar hotel ging, wou ik eerst naar het Whistler Sliding Centre. Dit is de beruchte bobslee/skeleton baan van de Winterspelen waar de Georgiër Nodar Kumaritashvili vlak voor de opening van de Olympische Spelen tijdens een training verongelukte. Helaas was het Sliding Centre onbereikbaar. Toen heb ik nog eventjes gezocht naar de Olympische schans maar die kon ik niet vinden. Toch wel vreemd want zo’n ding kun je moeilijk over de kop kijken. Maar misschien kwam het wel gewoon omdat ik het zat was. Ik was moe en vooral de regen die inmiddels met bakken uit de hemel kwam ging ernstig vervelen.
Dus heb ik het hotel in Whistler opgezocht. De komende twee nachten logeerde ik in het Listel Hotel (http://listelhotel.com). Ik heb mijn koffer in d kamer gezet en ik heb even een moment van rust gepakt. Daarna heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken en de paraplu gepakt om Whistler te verkennen. Whistler bleek een supertoeristisch skioord te zijn. Alles stond in het teken om de veelal jonge skiërs zoveel mogelijk in de watten te leggen. Dit is niet echt mijn ding maar goed. Ik ben maar op jacht gegaan naar een restaurant en kwam uit bij een restaurant met een overdekt terras. Ik ben maar op het terras gaan zitten om mij te goed te doen aan een jägerschnitzel om vanuit het restaurant mensen te horen tieren omdat de Montréal Canadiens hun vierde play off duel tegen de New York Rangers aan het verliezen was. Na het eten heb ik nog wat door het dorpje geslenterd om uiteindelijk naar het hotel terug te keren.
Daar aangekomen heb ik besloten om de rest van de dag te besteden om de dag te evalueren en wat voorbereidingen voor morgen te treffen. Verder veel hennig an doen en een beetje televisie kijken. Ook morgen ben ik in Whistler en zullen het dorpje en de omgeving verder bezichtigen.
De kilometerstand na dag 18 staat 4777 kilometer.
Uiteindelijk werd het een rit van meer dan vijf uur. Eerst over Trans Canada 1 en later over de Highway 99. De route was prachtig door de Columbia Mountains en het ging hoog tegen de berg op om dan weer diep af te dalen de vallei in. De eerste stop was bij Kamloops Lake. Een langgerekt prachtig meertje van 29 kilometer lang iets ten westen van de stad Kamloops. Het eerste gedeelte was het prachtig weer en dat nodigde dus uit om vaak te stoppen bij fotogenieke plaatsen. Hierna vervolgde ik mij weg naar Hat Creek Range dat werd aangeraden door de reisorganisatie. Dit was een soort historisch park waar de geschiedenis werd nagebootst. Dit is niet echt mijn ding en aangezien er vele bussen met toeristen stonden ben ik maar niet naar binnen gegaan en mijn weg te vervolgen.
De weg ging langs Frasier River. Deze rivier kwam ik bij Valemount al tegen en dat is niet zo vreemd omdat deze rivier 1375 kilometer lang is. De weg bracht mij bij Lilooet. Dit dorpje van iets meer dan 2000 inwoners heeft viel invloeden van de natives. Niet zo gek aangezien meer dan helft van de inwoners tot indiaanse stammen behoren. Hierna doorgereden naar Seton Lake. Weer een meer. Nu iets kleiner dan Kamloops Lake maar wel prachtig gelegen tussen de bergen van Columbia Mountains wat overigens pieken heeft van meer dan 3.5 kilometer hoog. Na Seton Lake begon het te regenen.
Het begon te regenen en te regenen. De rit door Birkenhead Lake Provincial Park viel letterlijk in het water. Vlak voor mij was een ernstig ongeluk gebeurd. Een motorrijder was op de natte en gladde wegdek van zijn motor gegleden. Er waren inmiddels al diverse mensen bij het slachtoffer en ik achtte mijn aanwezigheid niet zinvol. Toen ik even later vanuit Pemberton vele sirenes hoorde vrees ik de ernst van dit ongeluk. Via Pemberton kwam ik uiteindelijk in Whistler terecht.
Wat ik wist van Whistler voor aanvang was niet veel. Ja, hier staan de pistes van het skiën van de Winterspelen van 2010. Meer wist ik er eigenlijk ook niet van. Voordat ik naar hotel ging, wou ik eerst naar het Whistler Sliding Centre. Dit is de beruchte bobslee/skeleton baan van de Winterspelen waar de Georgiër Nodar Kumaritashvili vlak voor de opening van de Olympische Spelen tijdens een training verongelukte. Helaas was het Sliding Centre onbereikbaar. Toen heb ik nog eventjes gezocht naar de Olympische schans maar die kon ik niet vinden. Toch wel vreemd want zo’n ding kun je moeilijk over de kop kijken. Maar misschien kwam het wel gewoon omdat ik het zat was. Ik was moe en vooral de regen die inmiddels met bakken uit de hemel kwam ging ernstig vervelen.
Dus heb ik het hotel in Whistler opgezocht. De komende twee nachten logeerde ik in het Listel Hotel (http://listelhotel.com). Ik heb mijn koffer in d kamer gezet en ik heb even een moment van rust gepakt. Daarna heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken en de paraplu gepakt om Whistler te verkennen. Whistler bleek een supertoeristisch skioord te zijn. Alles stond in het teken om de veelal jonge skiërs zoveel mogelijk in de watten te leggen. Dit is niet echt mijn ding maar goed. Ik ben maar op jacht gegaan naar een restaurant en kwam uit bij een restaurant met een overdekt terras. Ik ben maar op het terras gaan zitten om mij te goed te doen aan een jägerschnitzel om vanuit het restaurant mensen te horen tieren omdat de Montréal Canadiens hun vierde play off duel tegen de New York Rangers aan het verliezen was. Na het eten heb ik nog wat door het dorpje geslenterd om uiteindelijk naar het hotel terug te keren.
Daar aangekomen heb ik besloten om de rest van de dag te besteden om de dag te evalueren en wat voorbereidingen voor morgen te treffen. Verder veel hennig an doen en een beetje televisie kijken. Ook morgen ben ik in Whistler en zullen het dorpje en de omgeving verder bezichtigen.
De kilometerstand na dag 18 staat 4777 kilometer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
