Dag 19: Whistler

Vandaag ben ik dus een dag in Whistler. Het ontbijt was inclusief dus na het douchen maar het sobere ontbijt genuttigd zodat ik al vroeg met goede moed op pad kon. Dus zo gezegd, zo gedaan. Eerst ben ik eventjes terug gelopen naar mijn hotelkamer. Na een vakantie bij het uitpakken van de koffers blijken verschillende items zo ongebruikt weer terug gestald worden om ze niet weer te zien dan bij het inpakken van de koffers waar hetzelfde ritueel zich herhaald. Een item dat ik als laatste op de dag voor vertrek had ingepakt kwam nu wel heel erg van pas.

Want waar de dag gisteren mee geëindigd was daar ging het nu vrolijk mee verder. Het regende. En dan komt zo’n paraplu wel goed van pas. Ik had gisteren nogal wilde plannen gemaakt, maar ik besloot eerst maar eens een wandeling door het dorp te maken. Het dorp bestond uit een aaneenschakeling van hotels, restaurants en souvenirwinkels in een autoloos centrum. Eerst ben ik via het Peace Park (een dorpsparkje) en Fitzsimmons Creek (een bergstroompje) richting de stoeltjeslift die naar Blackcomb Mountain ging. In de regen kwam ik vele jongeren tegen met een snowboard op hun schouder die kennelijk nou even van de berg af wilden roetsjen. Daarna ben ik toch maar teruggelopen naar Village North (zeg maar beneden dorp) en daar naar Olympic Plaza waar het waarschijnlijk in februari 2010 een stuk gezelliger. Nadat ik een paar foto’s had gemaakt en een volgend marktplein had bezichtigd besloot ik toch maar de droogte op te zoeken van de souvenirwinkels en de tijd enigszins nuttig te besteden door souvenirtjes te zoeken (Iets waar ik mij normaal geen tijd voor gun). Inmiddels was het nog harder gaan regenen en ik werd knap chagrijnig van.

Verveeld van het weer ben ik naar het hotel gelopen. Ik had mij voorgenomen om aan ziptracking te gaan doen. Dat was nogal prijzig en om mij zeiknat te laten regenen daar had ik toch niet zo heel veel zin in. Bovendien was de kans groot dat ziptracking volgeboekt was dus in de lobby van het hotel besloot ik de plannen toch maar om te gooien en een iets veiliger activiteit te ondernemen. Ik ging voor de Peak 2 Peak Alpine Experience. Inmiddels was het warempel droog geworden zo rond het middaguur. Vanuit het hotel was het een klein stukje lopen naar Mountain Square. Op dit plein waren een aantal kabelbanen gevestigd en ik heb een tijdje met veel verbazing gekeken naar volwassen mannen die op veel te kleine BMX-jes met de kabelbaan omhoog gingen om vervolg op dat fietsje Whistler Mountain afscheurden.

Ik heb een kaartje gekocht voor de P2P en ik ging met cabinebaan Whistler Mountain op. De top van deze berg ligt op 2100 meter. Bij het boven station lag er veel sneeuw. Er was geen mogelijkheid om te wandelen of anderzijds een activiteit te ondernemen dus ik besloot direct door te reizen. Van Whistler Mountain kun je namelijk met een gondola oversteken naar Blackcomb Mountain. Deze kabelbaan schijnt nogal uniek te zijn: Met zijn drie kilometer schijnt hij de langste kabelbaan te zijn die twee bergtoppen verbindt. Ik heb eventjes gewacht totdat er een cabine voorbij kwam met een glazen vloer zodat ik nog wat fotootjes kon schieten onderweg. Tijdens de rit, die elf minuten duurde, hoopte ik nog wat wildlife te spotten maar helaas.

Op Blackcomb Mountain aangekomen bleek het weer een stuk aangenamer. Ik ben een stukje de piste opgelopen waar skiërs en snowboarders mij links en rechts voorbij schoten. Het was een drukte van belang. Ik heb het plezier van de, voornamelijk, jonge lui een tijdje aanschouwt en op een gegeven toch maar besloten naar beneden te gaan. De stoeltjeslift leek mij wel wat dus deze maar genomen. Dat bleek toch een vergissing. Onderweg begon het weer eens te regenen en ik had de paraplu natuurlijk in het hotel achter gelaten. Behoorlijk vochtig kwam ik uit de stoeltjeslift en toen was het nog een eindje wandelen naar het centrum van het dorp. Het ontbijt was inmiddels verteerd en ik heb een onderweg nog een cheeseburger gescoord. Het was inmiddels half vier en ik was zo ongeveer doorweekt. De zin om wat te ondernemen was compleet weggeregend en ik ben maar naar het hotel geslingerd. Daar heb ik droge kleren aangetrokken en nadat ik mij daar een uurtje had vermaakt klaarde het plotseling op en kwam zelfs de zon er door. Dat was dus mooi te laat!

Om 18:30 ben ik maar op zoek gegaan naar wat voedsel en ik kwam terecht bij een restaurant dat Old Spaghetti Factory heette. Warm stokbrood met kruidenboter, soepje erbij, als hoofdmaal een schaal lasagne en als toetje ijs. Dat plus een glas cola kostte slechts 18,-$. Het smaakte allemaal nog fantastisch lekker ook. Na het eten definitief het hotel opgezocht om weer een dag af te sluiten. Whistler was mede door de regen niet wat ik er van gehoopt had. Morgen ga ik naar Vancouver Island waar ik zal overnachten in de hoofdstad van British Columbia Victoria.

De kilometerstand na dag 19 staat 4777 kilometer.