Dag 9: Op naar The Bush Baby's

Bovenstaande titel lijkt wat op term Busby babes (omgekomen team van Manchester United in de jaren van de vorige eeuw) maar uiteraard gaat mijn verhaal heel ergens anders over. Konden we gisteren nog uitslapen, vandaag werden we weer ouderwets vroeg onze bed uit getrommeld. Na de sanitaire plichtplegingen de tassen weer in de truck geduwd. Na het ontbijt verlieten we het park en gingen we eerst naar een traditioneel Swazi dorp. Gisteren kon deze activiteit niet doorgaan omdat er geen gids beschikbaar, maar nu hadden ze schijnbaar wel eentje gevonden.

Net buiten het park werden we weer de truck uitgedreven. De dames moesten een doek om hun middel binden. We werden overgelaten aan de Swazi gids die ons sommeerde enige tempo te maken omdat de volgende groep toeristen vlak achter ons gepland stond. We werden een dorp binnen gelaten en eenmaal op een pleintje aangekomen werd de jeugd achter hun playstation weggetrokken om voor ons op te treden. Het optreden bestond uit zang en dans. Dit alles was was in de taal Swazi wat onze gids dan weer vertaald werd in het Engels. Als er wat bij de dames of kinderen misging bleek dat ze de Engelse scheldwoorden machtig waren dat dan weer wel. Ook werd verwacht dat wij de woorden na spraken. Geen idee wat het betekende, maar ik vermoed weinig goeds. Ook mochten we de pasjes nadoen van één of andere rituele dans. Tot slot zongen de acteurs een slaapliedje in het Nederlands. Erg authentiek. Het was uiteraard één grote theatershow en de acteurs en actrices wisten heel goed dat dit publiek wat dat aangaat niet voor de gek liet houden. Maar als je daar doorheen prikte was het best interessant hoe de mensen daar vroeger geleefd hebben. Na de show kon er natuurlijk weer souvenirs gekocht die uiteraard ten goede kwamen aan een goed doel. Ook ik heb mij laten verleiden tot het kopen van prul. Zij we er toch weer ingetuind!

Om 09:00 uur reden dan eindelijk weg van Mlilwane. We zaten nu centraal ietwat aan de westkant van Swaziland en we gingen in het zuidoosten Swaziland weer uit. Het was een lange saaie rit. Ook qua omgeving was er niet veel te zien. Al knikkebollend werd de rit volbracht. Halverwege mochten we bij een tankstation nog even luchten en daar stonden de plaatselijke hangjongeren kraaltjes aan de man te brengen. Het is aan de ene kant best aandoenlijk, maar je helpt ze echt niet door wat te kopen. Dan blijven ze langs de weg schooieren. Ron een uur of één kwamen we aan bij een wegrestaurant vlak voor de grens met Zuid-Afrika, maar dus nog steeds in Swaziland. Er was een heel spektakel er om heen, maar wij gingen het restaurant om daar de bij de prijs inbegrepen lunch te verorberen. Het werd een tosti met wederom een paar sprietjes patat. Bijna elke dag was er een wel een klein beetje patat. Er smaakvol was het niet. Een beetje een slappe hap. Maar goed ook deze maagvulling zullen we wel weer overleven.

Hierna volgde al snel de grenscontrole. Dit nam uiteraard de enige tijd in beslag en de nodige stempels moesten gezet worden voordat we weer voet konden zetten op Zuid-Afrikaanse bodem. Hierna duurde het nog flink wat kilometers en dus tijd voordat we bij Hluhluwe kwamen. We reden over de autoweg door het park Hluhluwe-iMfolozi maar gingen niet het park zelf in. Daarvoor was het laat. Rond 16:00 uur arriveerden we bij Bushbaby Lodge even buiten het park. Ruan gaf ons de keus ons de keus om of te kijken hoe die zeiknatte tenten roken of voor 120 rand een upgrade te krijgen naar een appartement. Zonder enige twijfel werd door iedereen gekozen voor de upgrade. Ruan was zeer teleurgesteld in ontbreken van ruggengraat dat wij de tent niet ingingen. Niet dat er verder iemand om maalde.

Keurige appartement met drie bedden per huisje. Snel de tassen in de kamer gegooid en toen op weg naar de lobby. De eigenaar kwam uit Breda en was hier tien jaar geleden verzeild geraakt. Hij was er zeer gelukkig mee. Hij had van elk gangbaar merk wel bier, maar overal maar een paar flesjes van. Hij was duidelijk niet berekend op een groep dorstige reizigers. Dus van alles maar wat gedronken. Om 19:00 uur werden de naamgevers van deze lodge gevoerd: The Bush Baby's. In het Nederlands heten deze beestjes Galago's. Een klein soort aap. De beestjes waren natuurlijk straal verwend en lieten zich onder de belangstelling wel voeren.

Om. 20:00 uur had Ruan in de centrale keuken ons diner bereid. Het bestond uit soep als voorgerecht en daarna rijst met groenten. Uiteraard werd het één en ander weggewerkt met flesje witte. Iedereen was al naar bed toen ik om 23:00 uur besloot dit ook te gaan doen. Morgen op tijd eruit. Dan gaan we wel het park in om daarna door te rijden naar de kust.