Dag 3: Naar de nevelwouden van Monteverde

Ik heb vannacht weer niet goed geslapen. Het was weer onrustig en ondanks dat de mogelijkheid bestond tot uitslapen zat ik om zeven uur al fris en fruitig aan het ontbijt. Vandaag laten we de hoofdstad achter ons en gaan we op weg naar Monteverde. Het vertrek stond gepland om half negen, dus kon ik het rustig aan doen. De rit is iets minder dan 150 kilometer en dat zou je in drie uurtjes kunnen doen. Uiteraard is niet het tempo dat wij hanteren.

Onderweg werd er aangelegd bij Caldera aan de Golf van Nicoya. Bij restaurant Tabaris om precies te zijn. Daar waren bij het stuwmeer enkele mooie roofvogels te spotten. Verder werd er onderweg nog gestopt bij een supermarkt een panoramisch uitkijkpunt. Een uur later dan gepland arriveerden we in Santa Elena nabij Monteverde. Het was een erg toeristisch dorp waar alles ingericht was om de toerist te pleasen.

Het was inmiddels lunchtijd en deze werd genuttigd bij Amy’s Cuisine in het hart van het dorpje. De keuze viel op de kip parmasan en deze was wederom erg smakelijk. Na de lunch toog de groep naar hotel Claro de Luna. Het was een pittoresk hotel, hoewel mijn kamer meer weg had van een omgebouwde bezemkast. De tuin van het hotel maakte veel goed. Vele vogels van allerlei pluimage vlogen in het rond en lieten zich makkelijk fotograferen. Er was wat tijd over en het was geweldig om even ergens te gaan zitten om alles in je op te laten gaan.

De activiteit van vandaag was een nightwalk. Rond half zes vertrok de bus naar Santemaria’s. Het was een kort ritje. Monteverde staan bekend om zijn nevelwouden en we zouden dus na zonsondergang daar een wandeling door maken in de hoop dieren te spotten. Het regende lichtjes, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was verder wel een prettige wandeling, maar echt veel beestjes verder er helaas niet gespot. Dat was toch wel een dompertje na ruim twee uur wandelen. Dan kun je wel iets groens aanwijzen en zeggen dat het één of andere slang is, maar daar heb ik niet zoveel mee.

Toch wel enigszins teleurgesteld gingen we met de bus weer terug naar Santa Elena. Het was weer voedertijd en de bus stopte voor het restaurant Tree House. De naam zegt het al: Het restaurant had in het midden een oude boom staan. Het was een leuke setting. Er was ook nog livemuziek wat uiteraard op de meest oubollige manier meegebruld moest worden. Qua eten viel de keuze op de tilapia met garnalen en champignonsaus en gegratineerde kaas. Het was allemaal zeer smakelijk. Het één en ander moest natuurlijk weggespoeld worden met de nodige Imperialetjes.

Na het eten werd besloten nog maar een paar drankjes te nuttigen bij het restaurant. Erg veel te beleven leek er verder niet in dat gat en alles ging op tijd dicht. Rond een uur of tien werden we zonder pardon het restaurant uitgebonjourd. Ze konden ons al een tijdje wegkijken en de kassière was al in slaap gevallen. Op weg naar het hotel gekeken of er ergens nog reuring was, maar het was overal aardig doods.

Uiteindelijk maar besloten de heuvel naar het hotel op te lopen en daar maar de kamer op te zoeken. Om elf uur ging het licht uit en kwam er een einde aan deze dag.