Dag 19: Terug naar waar het allemaal begon

Vandaag gaan we terug naar het begin van onze reis: San José. Om half negen was er ontbijt in restaurant SeaSide van het hotel. Het ontbijt werd ruw verstoord omdat in een boom een moeder luiaard met kroost voor de afdaling kozen. Uiteraard werd het tafereel op de gevoelige plaat vastgelegd voordat het ontbijt werd vervolgd. Het duurde een eeuwigheid voordat er een bord op tafel kwam, dus heb ik na een half uur het eerste de beste maar geclaimd. Nadat eindelijk het ontbijt genuttigd was en de koffer was ingepakt konden we rond tien uur de bus starten voor vertrek. Het was prachtig weer in Puerto Viejo de Talamanca rit zou vandaag 219 kilometer bedragen en tevens de laatste lange busrit van deze vakantie zijn.

Onderweg kwamen langs Puerto Limón. De belangrijkste havenstad van het land en Midden-Amerika. Het exportproduct van Costa Rica is bananen en de containers van Ciquita, Dole en Del Monte niet aan te slepen. Containeroverslag na containeroverslag volgden onze weg. Na een paar uur konden we de benen nog strekken bij een tankstation. Rond het middaguur werd de lunch genuttigd bij Frog Town. Het was een buffetvorm van casado met rijst, bonen en rundvlees. Simpel, maar wel lekker. Bereidt door de vrouw des huizes. Hierna volgde de activiteit van deze dag: Een wandeling door de tuin van Frog Town. Het was druilerig weer. In de tuin waren naast kleurige vogeltjes uiteraard kikkers te zien. Glaskikkers, Roodoogmakikikkers en diverse pijlgifkikkers. De eigenaar was een oud-collega van Gustavo en wist enthousiast veel te vertellen over zijn tuin.

Na deze rondleiding vervolgden wij onze weg naar het westen. Er werd nog eenmaal gestopt. Ditmaal bij een fruitmarkt waarbij de nodige soorten tropische vruchten geprobeerd konden worden. Dat was erg lekker uiteraard. Daarna gingen we de drukte in qua verkeer rond de hoofdstad San José. Het was pas vijf uur toen we eindelijk de Transversal 7 opreden. Nadat de bagage was afgeladen werd er uitgebreid afscheid genomen van onze buschauffeur Oscar. Een waar vakman en een zeer prettig persoon onze Oscar. Vooral hoe hij de bus manoeuvreerde bij een weg-opbreking in Boquete maakte diepe indruk.

Nadat voor de laatste keer de bagage in de hotelkamer was gesleept, werd net als twee weken geleden de lobbybar opgezocht voor een Imperial. De hotelkamer was één etage lager en van mindere kwaliteit dan toen ik aan kwam. Na een biertje of wat werd er rond half acht opgemaakt voor het laatste avondmaal in Costa Rica. Het diner werd genuttigd in restaurante Ebony & Ivory dat toe behoorde aan hotel Villa Tournon. Er waren toespraken van en voor onze gids Gustavo. Het diner bestond uit zeebaars in knoflooksaus. Ik had deze vakantie lekkerder gegeten moet ik zeggen. Ondertussen werden we vergast met een karaoke optreden van een andere, uit Costa Ricanen bestaande, groep. Dat had niet gehoeven. De maartse kat klonk er hemels bij.

Na het eten wou een deel van de groep nog gaan stappen. Het centrum was nog steeds kilometers ver weg en het was tien uur. Ik had er allemaal geen zin in. Dus ik besloot nog één slaapmutsje te nemen in de lobbybar. Die was net gesloten, maar toch konden we nog wat kopen van de receptionist. Bij dat ene biertje heb ik het ook maar gelaten. Morgen zou een lange reisdag worden. Om twaalf uur heb ik het licht maar uitgedaan.