Dag 8: The lion sleeps tonight
Door: Bonehead
Blijf op de hoogte en volg Bonehead
14 Juli 2019 | Kenia, Masai Mara
Het was al vroeg dag op deze zondag. Om kwart voor zes ging het alarm alweer af. Ik was nog steeds sloerig in de rakker. Maar dat kon ik er niet bij gebruiken. Vandaag zouden het echt losgaan. Dus nadat de slaap uit de ogen was gewreven werd de tent afgebroken waarna ik mijzelf als beloning op een kop koffie trakteerde. Ik neem er nog één. Ik heb het wel verdiend al zeg ik het zelf. Om zeven uur waren we klaar voor vertrek.
Het was een rit van 225 kilometer van Naivasha naar Masai Mara National Park. Onderweg werd er af en toe gestopt om even de benen te strekken of voor een sanitaire stop. Bij een van die stops kon er ook geluncht worden. Dit was waarschijnlijk niet toevalligerwijs bij een grote souvenirwinkel. Daar nog maar even rondgekeken en houten beeldjes van allerlei dieren in verschillende maten bewonderd. Ach, je moet toch wat.
Om drie uur waren we niet ver van de Masai Mara af en maakten we een stop bij een “authentieke” Masai stam. Er was een springwedstrijd, want wie hoogste kon springen had de meeste status. Ook konden we zien waar hun leefden. Een kaal hutje gemaakt van koeienstront. Toevallig stond een deur van een ander hutje open en die gaf ons per ongeluk een hele andere inkijk. Een mooi schilderij in de gang en een plastic tuinstoel. Tsja. Er werd nog vuur gemaakt en er waren ontzettend veel kinderen die juist niet zo kleurig gekleurd waren. Uiteraard werden de toeristen nog langs souvenirs gedreven. Het voelde aan als poppenkast en ik was snel pleite. Dit hoeft niet zo van mij. Buiten stonden de mensen op vervoer te wachten die hun naar huis zouden brengen. Ik wachtte geduldig op Tom.
We hebben voor het park een 24-uurs toegang tot het park. We gingen om 16:15 uur het park in en we moeten derhalve morgen voor 16:15 uur het park weer uit zijn. Voordat we het park ingingen moesten we wachten totdat de formaliteiten geregeld was. Daar werden we omringt door vrouwen die op een nogal agressieve manier hun prulwaren aan de man proberen te brengen. Uiteindelijk ben ik eraan onderdoor gegaan en heb ik voor duizend Keniaanse schilling (zeg maar €15,-) een houten giraffe, een zittende Masai strijder en een masker gekocht. Zo de souvenirs zijn weer klaar voor deze vakantie.
In onze eigen truck gingen we dus op zoek naar het wild in dit park. En wild was er genoeg in het Masai Mara National Park. Vele gnoes, hartenbeesten, giraffes, olifanten, zebra’s, thomsongazelle’s en impala’s verschenen voor onze lens en uiteraard werden vele foto’s geschoten. Ook kwamen we een leeuwenpaar tegen dat in het gras wat lag te slapen. Ik had in Kruger ooit een leeuwin gespot op zeer verre afstand maar nu had ik ze eindelijk goed in het vizier en was er ook een mannelijk exemplaar erbij.
Maar dat was nog niet het hoogtepunt van deze relatief korte game-drive van slechts een paar uur. Als er in zo’n park veel van die jeepjes bij elkaar staan is er doorgaand wat te zien. Nu is onze truck wat minder wendbaar dus het kostte onze Tom het nodige toeren om op de plaats van bestemming te komen. Daar aangekomen bleken vijf jachtluipaarden het avondeten te nuttigen. Welk dier het slachtoffer was geworden, was niet goed te zien (het vermoeden was een gnoe). Wel duidelijk liep er bloed langs de bekken van de luipaarden als ze gulzig het vlees van de botten scheurden. Een prachtig tafereel.
Helaas moesten we alweer het park uit. Voor zonsondergang moet je het park uit zijn en echte schemering kennen ze rond de evenaar niet. In de race tegen de klok kwamen we nog wel gevlekte hyena’s tegen. Ook dat blijven mooie beesten. Onze camping heette Enkolong en lag hemelsbreed niet ver van het park af. De weg erna toe echter was niet makkelijk voor onze truck. Zo leek het een eeuwigheid te duren voordat de drie kilometer omhoog op onverharde weg door onze truck was afgelegd. Het was inmiddels kwart over zes en al pikkedonker. Gelukkig waren onze tenten deze keer al opgezet en konden we dus zo onze intrek nemen.
Geoffrey had zich al gesetteld en het eten was ook gereed zodat we om 18:30 uur konden aanschuiven voor een bord spaghetti met gehaktballen. Onderweg had ik flesje Argentijns wit gescoord en deze smaakte perfect bij deze pasta. Toen het eten al lang en breed op was en de laatste druppel uit de fles kwam heb ik de dag nog even afgesloten met een drupke whiskey als slaapmutsje. Om half elf volgde ik als laatste het goede voorbeeld wat de rest al had gedaan en zocht ik de tent op om te slapen. Zo kwam er een einde aan een enerverende dag.
Het was een rit van 225 kilometer van Naivasha naar Masai Mara National Park. Onderweg werd er af en toe gestopt om even de benen te strekken of voor een sanitaire stop. Bij een van die stops kon er ook geluncht worden. Dit was waarschijnlijk niet toevalligerwijs bij een grote souvenirwinkel. Daar nog maar even rondgekeken en houten beeldjes van allerlei dieren in verschillende maten bewonderd. Ach, je moet toch wat.
Om drie uur waren we niet ver van de Masai Mara af en maakten we een stop bij een “authentieke” Masai stam. Er was een springwedstrijd, want wie hoogste kon springen had de meeste status. Ook konden we zien waar hun leefden. Een kaal hutje gemaakt van koeienstront. Toevallig stond een deur van een ander hutje open en die gaf ons per ongeluk een hele andere inkijk. Een mooi schilderij in de gang en een plastic tuinstoel. Tsja. Er werd nog vuur gemaakt en er waren ontzettend veel kinderen die juist niet zo kleurig gekleurd waren. Uiteraard werden de toeristen nog langs souvenirs gedreven. Het voelde aan als poppenkast en ik was snel pleite. Dit hoeft niet zo van mij. Buiten stonden de mensen op vervoer te wachten die hun naar huis zouden brengen. Ik wachtte geduldig op Tom.
We hebben voor het park een 24-uurs toegang tot het park. We gingen om 16:15 uur het park in en we moeten derhalve morgen voor 16:15 uur het park weer uit zijn. Voordat we het park ingingen moesten we wachten totdat de formaliteiten geregeld was. Daar werden we omringt door vrouwen die op een nogal agressieve manier hun prulwaren aan de man proberen te brengen. Uiteindelijk ben ik eraan onderdoor gegaan en heb ik voor duizend Keniaanse schilling (zeg maar €15,-) een houten giraffe, een zittende Masai strijder en een masker gekocht. Zo de souvenirs zijn weer klaar voor deze vakantie.
In onze eigen truck gingen we dus op zoek naar het wild in dit park. En wild was er genoeg in het Masai Mara National Park. Vele gnoes, hartenbeesten, giraffes, olifanten, zebra’s, thomsongazelle’s en impala’s verschenen voor onze lens en uiteraard werden vele foto’s geschoten. Ook kwamen we een leeuwenpaar tegen dat in het gras wat lag te slapen. Ik had in Kruger ooit een leeuwin gespot op zeer verre afstand maar nu had ik ze eindelijk goed in het vizier en was er ook een mannelijk exemplaar erbij.
Maar dat was nog niet het hoogtepunt van deze relatief korte game-drive van slechts een paar uur. Als er in zo’n park veel van die jeepjes bij elkaar staan is er doorgaand wat te zien. Nu is onze truck wat minder wendbaar dus het kostte onze Tom het nodige toeren om op de plaats van bestemming te komen. Daar aangekomen bleken vijf jachtluipaarden het avondeten te nuttigen. Welk dier het slachtoffer was geworden, was niet goed te zien (het vermoeden was een gnoe). Wel duidelijk liep er bloed langs de bekken van de luipaarden als ze gulzig het vlees van de botten scheurden. Een prachtig tafereel.
Helaas moesten we alweer het park uit. Voor zonsondergang moet je het park uit zijn en echte schemering kennen ze rond de evenaar niet. In de race tegen de klok kwamen we nog wel gevlekte hyena’s tegen. Ook dat blijven mooie beesten. Onze camping heette Enkolong en lag hemelsbreed niet ver van het park af. De weg erna toe echter was niet makkelijk voor onze truck. Zo leek het een eeuwigheid te duren voordat de drie kilometer omhoog op onverharde weg door onze truck was afgelegd. Het was inmiddels kwart over zes en al pikkedonker. Gelukkig waren onze tenten deze keer al opgezet en konden we dus zo onze intrek nemen.
Geoffrey had zich al gesetteld en het eten was ook gereed zodat we om 18:30 uur konden aanschuiven voor een bord spaghetti met gehaktballen. Onderweg had ik flesje Argentijns wit gescoord en deze smaakte perfect bij deze pasta. Toen het eten al lang en breed op was en de laatste druppel uit de fles kwam heb ik de dag nog even afgesloten met een drupke whiskey als slaapmutsje. Om half elf volgde ik als laatste het goede voorbeeld wat de rest al had gedaan en zocht ik de tent op om te slapen. Zo kwam er een einde aan een enerverende dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
