Dag 19: De laatste halte

Het ontbijt stond vandaag pas gepland om 08:00 uur. Dat werd dus uitslapen. En zo geschiede. Na het bakje koffie heb ik met een groepje een stadswandelingetje gemaakt door Stone Town. Onder andere het slavernijmuseum werd bezocht. Ik vond het allemaal erg interessant, maar vooral ook erg indrukwekkend. Om 11:00 uur moesten we ons verzamelen bij het hotel. Iedereen was er behalve onze reisleider. Drie weken op ons passen was hem niet in de koude kleren gaan zitten klaarblijkelijk want Jackson was weer als een blok in slaap gevallen. Het kostte enige moeite, maar uiteindelijk kregen we hem wakker en kwam hij met een slaperige kop aangewandeld.

We verlaten Stone Town en dat vond ik eigenlijk wel jammer. Ik had mij hier zeker nog wel een dag kunnen vermaken. We rijden naar het uiterste noorden van Zanzibar waar de resorts van Nungwi Beach liggen. Het was 62 kilometer rijden en daar deden wij twee uur over. Het was namelijk druk in de city. Uiteindelijk komen we op de strip waar hotel na hotel staat. Ik ben er niet echt heel kapot van. Maar het weer was prachtig en de Indische Oceaan ziet er aanlokkelijk uit om er eens een duik in te nemen.

Nadat ik de kamer in gebruik had genomen ben ik naar het restaurant schuin tegenover mijn kamer gelopen. Daar heb ik de duurste pizza op de kaart uitgezocht. Maar ook nu viel de prijs wel mee. Voor het eerst pizza dus deze vakantie. Dat komt normaal wel eerder voor. Het was mij nog te vroeg voor bier dus werd het een colaatje om de zaak mee weg te spoelen.

Daarna was het toch eens tijd om de zwembroek op te zoeken. Onder het hotel op een klein strandje heb ik de handdoek uitgelegd en een verkwikkende duik genomen. Ach, wat was die temperatuur zalig. Na een tijdje gepoedeld te hebben zag ik dat vloed werd en weldra het strandje onder water kwam te staan. Dus werd het tijd om weg te gaan. Ik heb eventjes het zout van mij afgespoeld en ben toen maar naar de bar gegaan voor een biertje. Het was inmiddels al vier uur geweest dus nu kon het wel een keer.

Van het ene biertje komt het andere biertje en voor je het weet is het zeven uur en tijd om wat te gaan eten. Dat deden we in hetzelfde etablissement. We zitten aan zee dus de keuze voor vis was al snel gemaakt. Wederom werd het markreel. Na het eten ben ik verder gegaan waarmee ik voor het eten mee begonnen was. Rond een uur of tien werd de rekening opgemaakt. Het bleek dat we met elkaar voor ruim een half miljoen Tanzaniaanse Shillings hadden opgemaakt. Om half elf ging plotseling iedereen naar bed. Ik heb nog een biertje gedronken en ben toen rond elf uur ook maar naar mijn kamer gegaan.

Nog twee dagen in dit hotel. Hoewel relaxt hoeft het eigenlijk van mij niet zo. Maar goed: Het is ook geen straf hoor. Ik overleef dit wel