Dag 20 en 21: Adiós mis tortugas

Om 6 uur gaat vandaag de wekker. We mogen lekker vroeg het bed uit op de dag dat onze reis door Ecuador en de Galápagos Eilanden beëindigd wordt en weer richting Nederland zullen gaan. We vertrekken trouwens vandaag uit Ecuadoraans grondgebied om pas morgen in die Heimat terug te keren. De tassen staan al gereed voor vertrek in de lounge als we om 6:30 uur gaan ontbijten. En dat ontbijt is in dit hotel prima geregeld. Het is zeer uitgebreid en van prima kwaliteit. Om 7 uur vertrekt dan onze bus uit Puerto Ayora en gaan naar het noorden.

Na een klein uurtje komen we aan bij Los Gemelos. Dit zijn twee ingestorte lava-putten en worden ook wel The Twins genoemd. Hier maken we een kort uitstapje waar over de rand over de krater kunnen kijken en daar foto’s kunnen nemen van het natuurschoon wat daar te bezichtigen valt. Na een half uurtje rijden we weer verder. Na ruim een uur rijden komen we aan bij een terminal op het noordelijkste puntje van het eiland Santa Cruz. Hier nemen we afscheid van reisleider Maria en steken met een ferry Canal Itabaca over om aan de andere kant uit te stappen op het vijfde en laatste eiland van de Galápagos die we aan doen: Baltra.

Er wonen geen mensen op dit eiland en de enige reden dat we op dit eiland is omdat er een vliegveld op ligt vanwaar we afscheid gaan nemen van de Galápagos. Met een bus worden in enkele minuten vervoerd van de terminal naar het vliegveld. Daar is uiteraard niet veel te doen want de enige vliegbeweging is een incidenteel vliegtuigje naar Quito of Guayaquil. Wij gaan naar de laatste stad en iets na 10 uur vertrekt ons vliegtuig. De tijd gaat in het vliegtuig een uur vooruit en zodoende landen we om 13 uur op het vliegveld van Guayaquil.

Op het vliegveld van Guayaquil hebben we wat uurtjes te doden voordat we kunnen inchecken voor onze thuisreis naar Amsterdam. Allereerst heb ik mijn jas en hoed uit het kluisje bevrijd. Daarna wordt het tijd voor een laatst Ecuadoraanse lunch. Het wordt iets traditioneels met bonen, rund en worst. Het smaakt, zeker voor op een vliegveld, verbazingwekkend lekker en dat voor maar $7,50. Als toetje neem ik nog een lekker inheems biertje. Het zal voorlopig het laatste biertje zijn vermoed ik.

Om 17 uur gaat de incheckbalie open. Ondanks dat ook dit maar een klein vliegveld is, is het ontzettend chaotisch en staan we lang in een wachtrij voordat we eindelijk kunnen inchecken. Het is kennelijk erg lastig om voor twee vliegtuigen tegelijk te laten inchecken. Nog wel één geluk. Ik was bijna mijn hoed vergeten totdat Gerrit aan mij vroeg waar ie was. Gelukkig staat ie nog op de plaats waar ik hem achter had gelaten.

Om 19:30 uur plaatselijke tijd gaan we vanaf Guayaquil de lucht in. Ik kan geen rijst meer zien en dus “geniet” ik maar van een vegetarische maaltijd. Gelukkig krijg ik een likje wijn om het weg e spoelen. De vlucht verloopt voorspoedig en ik kan zelfs een paar uur slapen. We hebben de wind in de rug en landen al om 13 uur op Schiphol. Het is dan inmiddels al woensdag 6 november trouwens.

Bij de bagageband neem ik afscheid van het deel van de groep dat daar nog aanwezig is. Ik heb al snel mijn koffer en dat zorgt ervoor dat ik de trein van 14:15 uur kan pakken. Om 15:45 uur ben ik weer thuis. Als ik die avond in de kroeg een paar biertjes wil drinken voel ik al snel dat dit er niet te veel moeten worden. Al voor 23 uur ben ik weer thuis en duik gelijk mijn bed in om te dromen over deze mooie reis.

Het was een mooie reis. Ik heb veel gezien wat ik waarschijnlijk nooit weer zal zien. Het was zeer divers qua flora en fauna. Maar ook de Latijnse cultuur trekt mij. Ik vind het een machtig mooi continent en ik zou hier in de toekomst zeker nog een keer terug willen keren. Het is een dure, maar ook speciale, reis. Er staat weer een streepje op mijn bucketlist. Maar de waslijst met reisdromen is nog ellenlang. Ik was de eerste keer met Djoser en dat zou zo maar eens een vervolg kunnen krijgen. Ik moet echter wel zeggen dat Shoestring mijn voorkeur heeft qua reisorganisatie en reisgenoten. Ik behoor nu eenmaal meer tot het plebs dan tot de proletariërs. Als het nagenieten weg is geëbd gaan we dromen over verre en bijzondere reizen. Het zou zo maar eens Azië kunnen worden. Daar ligt nog veel onontgonnen gebied voor mij. We zullen zien wat we gaan doen.