Dag 4: Algonquin Park
Door: jp
Blijf op de hoogte en volg Bonehead
11 Mei 2014 | Canada, Huntsville
Dag 4
Vandaag verblijf ik in Huntsville en ga ik een bezoek brengen aan het Algonquin Provincial Park. Dit is één van de meer dan 100 (!!) provinciale parken dat de provincie rijk is. Algonquin is het derde provinciale park qua grootte. Daarnaast bezit Ontario ook nog zeven nationale parken. Algonquin beslaat 7600 km2. Dat is groter dan de provincies Noord-Brabant en Limburg bij elkaar. De term Algonquin verwijst naar de Indiaanse stam die daar vroeger woonde.
Zoals gewoonlijk vroeg uit bed en om 08:00 uur rijden richting het park. De afstand van Huntsville naar de entree van het park bedraagt zo’n 56 kilometer over de Highway 60. Deze “snelweg” loopt aan de zuidkant zo’n 60 kilometer door het park van west naar oost. Ik heb eerst deze weg afgereden en in mijn auto genoten van de mooie omgeving. Aan de oostkant heb ik een entreebewijs gekocht voor 16,-$ die je voor de voorruit legt zodat je overal mag parkeren. De weg is namelijk ook een doorgaande weg voor verkeer van Huntsville richting Ottawa.
Algonquin Park bestaat uit bos in heuvelachtig gebied met meer dan 1500 meren en meertjes. Ik besloot er een mooie wandeldag van te maken. Het weer was uitstekend met veel zon en zo’n 18 graden. In het park waren langs de weg 14 routes uitgezet. Ik ben begonnen met de Beaver Pond Trail van 2.1 kilometer. De auto op de parkeerplaats gestald (waar ik niet zelden alleen geparkeerd stond ondanks dat het zondag was). Een boekje gepakt met de route en bezienswaardigheden en dan kun je beginnen. Het ging flink heuvel op, heuvel af en het kostte mij al met al een uur om de route af te leggen. De route ging door het bos met veel rotsen en langs meerdere verlaten meertjes die door bevers waren geannexeerd en die daar verschillende dammen hadden ingebouwd. Het was een leuke route wat leuke panoramaplaatjes opleverde.
De tweede route was de Spruce Bog Boardwalk. Een wandeling van 1.2 kilometer door naaldenbossen en heide. Ik vond deze wandeling niet zo denderend en was er snel klaar mee. Hier stonden overigens meer auto’s. In het Algonquin Park leven vele wilde beesten zoals elanden, herten, reeën, bevers, wolven en beren. Om vooral door die laatsten niet in een schrikreactie je te laten aanvallen moest geluid maken. Dit deden de meeste mensen door al fluitend door het bos te lopen. Ondanks dat je dus geen mens of beest zag hoorde je telkens gefluit om je heen. Hierna besloten om het bezoekerscentrum op te zoeken om daar wat te eten en te drinken en passant ook nog wat op te steken middels de tentoonstelling daar.
Naar deze korte pauze verder gegaan en de Lookout Trail van 2.1 kilometer genomen. Deze ging flink berg op en bracht je op de route op een uitkijkpunt waar je vanaf een klif een heel eind weg kon kijken. Dat levert weer mooie plaatjes op. Opvallend vond ik dat de Canadezen niet scheutig zijn met veiligheidsmiddelen. Zo zie je geen vangrails langs de weg en ook bij zo’n klif is er geen enkele bescherming terwijl je toch tientallen meters naar beneden kunt kukelen. Ook de paden worden niet echt onderhouden zodat je nog wel eens wat obstakels tegenkomt zoals bomen en stenen en je moet uitkijken dat je niet uitglijdt. Ondanks dat het prachtig weer was kon je merken dat er niet zo lang geleden het park nog bedekt was onder een dikke laag sneeuw. Op enkele plekken lagen er nog restanten ijs weg te smelten. Hierna de wandeling Two Rivers Trail van 2.1 kilometer genomen. Ook deze ging berg op en gaf een mooi uitzicht op de rivier Two Rivers en Two Rivers Lake.
Na wat te hebben gedronken en te hebben genoten van uitzicht aan Canoe Lake en Smoke Lake vorderde de middag al aardig. Er was nog tijd voor één flinke wandeling. De keuze viel op Track And Tower Trail van 7.5 kilometer. Deze route ging langs het grote Cache Lake en langs de ruïnes waar vroeger de spoorlijn had gelopen en langs de snelstromende rivier de Madawaska. Deze rivier heeft hier zijn oorsprong en is 230 kilometer lang voordat hij uitvloeit in de Ottawa River. Met deze laatste route, die veel hoogteverschillen kende, had ik mij iets vergaloppeerd. Ik was blij dat ik om 18:45 uur weer bij de auto was. Na meer dan 15 kilometer berg op, berg af te hebben gewandeld had ik de knollen op en ben ik teruggereden naar Huntsville.
Daar aangekomen ben ik snel langs de pizzeria gereden voor een meeneem pizza die ik op de hotelkamer met de beentjes hoog heb verorberd. Het was een leuke maar vermoeiende dag waar ik veel leuke dingen heb gezien. Wat rest was een beetje internetten om mij voor te bereiden op de volgende dag. Morgen gaan we Huntsville verlaten om verder te reizen naar Ottawa.
De kilometerstand na 4 staat op 933 kilometer.
Vandaag verblijf ik in Huntsville en ga ik een bezoek brengen aan het Algonquin Provincial Park. Dit is één van de meer dan 100 (!!) provinciale parken dat de provincie rijk is. Algonquin is het derde provinciale park qua grootte. Daarnaast bezit Ontario ook nog zeven nationale parken. Algonquin beslaat 7600 km2. Dat is groter dan de provincies Noord-Brabant en Limburg bij elkaar. De term Algonquin verwijst naar de Indiaanse stam die daar vroeger woonde.
Zoals gewoonlijk vroeg uit bed en om 08:00 uur rijden richting het park. De afstand van Huntsville naar de entree van het park bedraagt zo’n 56 kilometer over de Highway 60. Deze “snelweg” loopt aan de zuidkant zo’n 60 kilometer door het park van west naar oost. Ik heb eerst deze weg afgereden en in mijn auto genoten van de mooie omgeving. Aan de oostkant heb ik een entreebewijs gekocht voor 16,-$ die je voor de voorruit legt zodat je overal mag parkeren. De weg is namelijk ook een doorgaande weg voor verkeer van Huntsville richting Ottawa.
Algonquin Park bestaat uit bos in heuvelachtig gebied met meer dan 1500 meren en meertjes. Ik besloot er een mooie wandeldag van te maken. Het weer was uitstekend met veel zon en zo’n 18 graden. In het park waren langs de weg 14 routes uitgezet. Ik ben begonnen met de Beaver Pond Trail van 2.1 kilometer. De auto op de parkeerplaats gestald (waar ik niet zelden alleen geparkeerd stond ondanks dat het zondag was). Een boekje gepakt met de route en bezienswaardigheden en dan kun je beginnen. Het ging flink heuvel op, heuvel af en het kostte mij al met al een uur om de route af te leggen. De route ging door het bos met veel rotsen en langs meerdere verlaten meertjes die door bevers waren geannexeerd en die daar verschillende dammen hadden ingebouwd. Het was een leuke route wat leuke panoramaplaatjes opleverde.
De tweede route was de Spruce Bog Boardwalk. Een wandeling van 1.2 kilometer door naaldenbossen en heide. Ik vond deze wandeling niet zo denderend en was er snel klaar mee. Hier stonden overigens meer auto’s. In het Algonquin Park leven vele wilde beesten zoals elanden, herten, reeën, bevers, wolven en beren. Om vooral door die laatsten niet in een schrikreactie je te laten aanvallen moest geluid maken. Dit deden de meeste mensen door al fluitend door het bos te lopen. Ondanks dat je dus geen mens of beest zag hoorde je telkens gefluit om je heen. Hierna besloten om het bezoekerscentrum op te zoeken om daar wat te eten en te drinken en passant ook nog wat op te steken middels de tentoonstelling daar.
Naar deze korte pauze verder gegaan en de Lookout Trail van 2.1 kilometer genomen. Deze ging flink berg op en bracht je op de route op een uitkijkpunt waar je vanaf een klif een heel eind weg kon kijken. Dat levert weer mooie plaatjes op. Opvallend vond ik dat de Canadezen niet scheutig zijn met veiligheidsmiddelen. Zo zie je geen vangrails langs de weg en ook bij zo’n klif is er geen enkele bescherming terwijl je toch tientallen meters naar beneden kunt kukelen. Ook de paden worden niet echt onderhouden zodat je nog wel eens wat obstakels tegenkomt zoals bomen en stenen en je moet uitkijken dat je niet uitglijdt. Ondanks dat het prachtig weer was kon je merken dat er niet zo lang geleden het park nog bedekt was onder een dikke laag sneeuw. Op enkele plekken lagen er nog restanten ijs weg te smelten. Hierna de wandeling Two Rivers Trail van 2.1 kilometer genomen. Ook deze ging berg op en gaf een mooi uitzicht op de rivier Two Rivers en Two Rivers Lake.
Na wat te hebben gedronken en te hebben genoten van uitzicht aan Canoe Lake en Smoke Lake vorderde de middag al aardig. Er was nog tijd voor één flinke wandeling. De keuze viel op Track And Tower Trail van 7.5 kilometer. Deze route ging langs het grote Cache Lake en langs de ruïnes waar vroeger de spoorlijn had gelopen en langs de snelstromende rivier de Madawaska. Deze rivier heeft hier zijn oorsprong en is 230 kilometer lang voordat hij uitvloeit in de Ottawa River. Met deze laatste route, die veel hoogteverschillen kende, had ik mij iets vergaloppeerd. Ik was blij dat ik om 18:45 uur weer bij de auto was. Na meer dan 15 kilometer berg op, berg af te hebben gewandeld had ik de knollen op en ben ik teruggereden naar Huntsville.
Daar aangekomen ben ik snel langs de pizzeria gereden voor een meeneem pizza die ik op de hotelkamer met de beentjes hoog heb verorberd. Het was een leuke maar vermoeiende dag waar ik veel leuke dingen heb gezien. Wat rest was een beetje internetten om mij voor te bereiden op de volgende dag. Morgen gaan we Huntsville verlaten om verder te reizen naar Ottawa.
De kilometerstand na 4 staat op 933 kilometer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
