Dag 23/24: Van Vancouver naar Nijverdal

Vandaag staat de langste reis van deze trip op het programma. Wie goat op huus op an! Voor het eerst deze vakantie had ik mijn wekker niet gezet. Meestal was ik voordat de wekker afliep al wakker en ook nu was ik om 08:00 uur klaarwakker. Ik moest om 11:30 uur mijn auto inleveren op het vliegveld van Vancouver en wat kun je tot die tijd doen. De stad in leek mij niet zo verstandig voor zo’n korte periode.

Dus ik tijd maar gebruikt om de koffers in te pakken en wat op mijn mobiel te internetten om de tijd wat te doden. Uiteindelijk om 10:30 uur dan toch maar weggereden vanaf het hotel naar Vancouver International Airport. Dit is een ritje van 15 kilometer door de metropool Vancouver. Onderweg heb ik de auto nog even afgetankt. Maar alles liep voortvarend en om 11:00 uur reed ik parkeergarage van het vliegveld binnen waar verhuurbedrijf Alamo gehuisvest was.

Nadat ik de auto was kwijtgeraakt moest ik op het vliegveld zorgen dat ik zo snel mogelijk van mij koffer afkom zodat ik daar niet de gehele tijd mee hoef te zeulen. Dus snel naar de incheckbalie van Air Transat om in te checken. Nadat ik had ingecheckt werd het tijd om te brunchen. Dit deed ik dan voor de laatste keer bij mijn favoriete Canadese Fastfoodketen Tim Hortons. Daar heb ik wederom genoten van grote beker koffie met een donut en een grilled cheese deluxe (kaastosti met tomaat en andere meuk). Buiten in een soort rokersparkje heb ik het Canadese galgenmaal genuttigd onder de volle zon en een aangename temperatuur. Dus een beetje laat kom ik er achter dat ook in Vancouver wel eens de zon schijnt.

Het vliegtuig vertrok om 15:10 uur en om 13:00 uur besloot ik maar door de douane te gaan. Ditmaal kostte het mij geen enkele moeite om de grensbewaarders te passeren. Er werd geen enkele vraag gesteld. Wel werd ik er tussenuit gepikt en werd er een kweek genomen van mijn handpalm om (vermoedelijk) te testen op drugs. Kansloos natuurlijk. Hierna had ik nog wel even tijd voor een paar last minute souvenirs te kopen voordat het vliegtuig vertrok.

Als een Zwitsers uurwerk vertrok het vliegtuig precies op tijd om 15:10 uur om een uurtje later de wieltjes weer aan de grond te zetten voor een tussenlanding in Calgary. We mochten allemaal blijven zitten en er kwamen een paar mensen bij deze halte. Maar al met al zat het vliegtuig lang niet vol. Dus toen het vliegtuig eenmaal weer in de lucht was, heb ik snel die krappe driezitter verruild voor een ruim aangemeten tweestoel in het midden.

Het entertainmentsysteem was voor iedereen gratis. En zoiets is altijd wel aangenaam (ook wel tegen betaling) op een reis van 8.5 uur. Het personeel was op deze terugreis een stuk vriendelijker dan tijdens de eerste rit wat ook wel zo prettig is. Vervelend was dat ik geen moment heb kunnen slapen. Zo werd het een lange zit naar Amsterdam. Om 11:30 uur Nederlandse tijd zette het vliegtuig voet op de Nederlandse bodem. Eerst heb ik op Schiphol een peukie gerookt voordat ik richting bagageband ging. Het duurde erg lang voordat mijn koffer op de band kwam. Waarschijnlijk kwam dat omdat ik als eerste had ingecheckt. Eenmaal buiten heb ik de parkeerboer gebeld en om 13:00 reed in mijn Daewoo over de A1 richting het oosten van het land. Om 15:00 uur was ik dan eindelijk thuis. Eerst even lekker gedoucht en toen iets gedaan wat ik tijdens mijn vakantie bijna niet gedaan had: een biertje drinken. De dagen hierna staan in het teken van opruimen, schoonmaken, wassen, regelen maar vooral de jetlag uitzieken waar ik altijd best last van heb.

Tot zover mijn reisverslag over Canada. Ik heb heel veel gezien maar nog veel meer gemist. Voor een eerste keer Canada vond ik het wel geslaagd door diversiteit en de vele plaatsen waar ik ben geweest. Mocht ik ooit teruggaan dan ben ik wel een stuk selectiever en zal mijn voorkeur in het westen van Canada leggen. Ik heb zekers wel genoten en zal zo’n vakantie wel weer doen maar dan niet naar Canada weer maar naar een ander land. In Canada zou ik mij meer specificeren.

De kilometerstand na dag 24 staat 5096 kilometer.