Dag 2: Echt op weg naar Zuid-Afrika
Door: Bonehead
Blijf op de hoogte en volg Bonehead
06 November 2016 | Zuid-Afrika, Pretoria
Om 7:15 uur besloot ik richting het vliegveld te gaan. Ik zag de rest van de groep niet meer dus ik ging op eigen gelegenheid naar de vertrekhal te gaan. Ruim op tijd stond ik in de rij voor de douane. Ik stond daar niet echt alleen. Een enorme mensenmassa stond daar om de marechaussee een glimp van je paspoort te laten zien. Niet dat de Fransozen daar enigszins zenuwachtig van werden. De meeste hokjes bleven onbemand en het duurde uiteindelijk een uur voordat ik door de douane was. Het was inmiddels nimmer dan een uur voor take off en ik besloot dan maar, gewapend met une tasse de café, naar de gate te gaan. Daar stond die dan: De Airbus 380. Volgens de overlevering het grootste passagiersvliegtuig ter wereld voor meer dan 800 passagiers. Wat een beest.
Uiteraard ging de gate later dan gepland open. En ook nu stond er weer een gigantische rij en duurde het allemaal weer verschrikkelijk lang voordat ik aan boord kon. Aangezien ik zo laat geboekt had mocht ik honderd Euries neertellen en dat was weer te vinden in dat ik de heenvlucht niet tussen het gepeupelte hoefde zitten, maar dat ik op stand via Premium Economy mocht reizen. Ik werd dan ook naar boven gedirigeerd in deze dubbeldekkert. Er zaten nog twee reisgenoten in de buurt, maar die hadden geen kind aan mij. Toen ik de zetel net had geraakt vielen de ogen al dicht. Genoeg luxe en ruimte en het eten was voortreffelijk. Zeker voor vliegtuigbegrippen. Naast de maaltijden heb ik veel koffie gedronken en het eerste glaasje witte wijn bij het eten. Dat waren de spaarzame momenten dat ik niet sliep. De vlucht duurde al en met al 10,5 uur. Om 19:30 uur plaatselijke tijd (Het is daar 1 uur later dan hier) werd er geland op luchthaven O.R. Tambo International Airport naarbij Johannesburg.
Ondanks het grote vliegtuig ging het opvallend snel bij de bagageband. Ik had al snel mijn sporttas te pakken. De tas was natuurlijk ook erg herkenbaar en er zullen weinig mensen zijn die met Nedvastgoed.nl op hun tas durven te lopen. Mijn luisterend oor horende iets van roken in de verte en ik besloot mij daarbij aan te sluiten om zo snel mogelijk de weg naar buiten te vinden. In de ontvangsthal liepen de twee rokers al snel tegen twee personen aan met een papiertje daarop met de tekst “Shoestring”. Even kennis gemaakt met deze twee heren. Het waren de gids Ruan en de chauffeur Frank. Ruan is Afrikaner die derhalve Afrikaans sprak. Daarmee kon derhalve gewoon Nederlands mee gesproken worden want dat is erg aan elkaar verwant. Chauffeur Frank is van Zoeloe afkomst en sprak Engels. Aangezien het nog wel even zou duren eerdat de groep compleet zou zijn, gingen we maar eerst even buiten temperaturen. Na de tweede meting besloten we weer naar binnen te gaan en eerst even te gaan pinnen. Per keer kon slechts 2000 rand gepind worden wat overeen komt met zo'n €150,-. Aangezien dat precies het bedrag was wat Ruan van ons verwachtte om deze vakantie voor ons te kunnen koken had ik het idee dat ik deze vakantie wel vaker zou pinnen.
Uiteindelijk druppelde ook de rest van de groep binnen en toen de groep compleet was gingen we gezamenlijk naar de parkeerplaats. Daar stond, naast de gids en chauffeur, de derde Zuid Afrikaan van wie het deze twee weken erg afhankelijk waren. Hij luisterde naar de naam Freddie. Genoemd naar wijlen Queen frontman Freddie Mercury. Freddie heeft een onderstel van truck (inclusief vering) met daarop een grote cabine achterop waar de klandizie in plaats kon nemen. Freddie was ons transportmiddel voor de komende twee weken. Alle trucks (no it's not a bus, it's a truck) van Nomad (de lokale reisagent die de reis fysiek uitvoer) zijn vernoemd naar overleden musici. Ik was erg gelukkig met Freddie. Je zou maar met 2-pac moeten of Janis. Dat wil je niet.
Nadat de reizigers waren ingeladen en Ruan een korte toespraak had gehouden vertrokken we naar onze eerste bestemming: Pretoria. Pretoria is één van de drie hoofdsteden van Zuid-Afrika. Pretoria neemt het bestuurlijke gedeelte voor hun rekening. Vanaf het vliegveld was het zo'n anderhalf uur rijden naar Pretoria. Ondanks dat het natuurlijk al pikkedonker was, probeerde ik uitgeslapen als ik was de nieuwe indrukken in mij op te nemen. Onderweg werd er nog even aangelegd zodat er een natje en een droogje gekocht kon worden bij een tankstation. Het was rond 23:30 uur toen we in Pretoria aankwamen bij het Arcadia hotel. Het was een simpel maar deugdelijk onderkomen. Er werd ingecheckt en mijn kamergenoot dook al snel zijn bed in. Ik besloot nog even het terras op te zoeken en onder het genot van een peukie het thuisfront op de hoogte te brengen van mijn whereabouts. Hier was tenminste Wifi en je weet natuurlijk nooit wanneer deze gelegenheid zich weer voordoet. Tevens werden even de laatste uitslagen gecheckt. Heracles wint bij Vitesse. Dat tovert een glimlach bij mij. Om een uur of één toch maar de kamer opgezocht. Er was eigenlijk hier helemaal niets te beleven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley