Dag 2: Bezoek aan de Irazú vulkaan

Ik werd om middernacht wakker en daarna heb ik ook eigenlijk niet meer geslapen. Dus ik kan wel stellen dat ik niet echt een hele best nacht had. Ik had de wekker van mijn telefoon om zeven uur gezet, maar om zes uur heb ik de moed opgegeven dat het nog wat werd met slapen en ben ik maar uit bed gestapt. Tandjes poetsen, douchen, scheren dat werk en toen richting de lobby gelopen om eerst een stukkie te teren. Daarna richting het restaurant gelopen voor het ontbijt. Dat was bij Tournon prima voor elkaar. Genoeg keuze en goed van smaak. Ook de koffie was best weg te slurpen dus ondanks de slechte nachtrust toch iets van een goede start.

Na het ontbijt maar richting Cajera automatico gelopen. Iets verder op richting het centrum was er ook een geldautomaat en eens kijken of deze mij wel wat geld gunde. Ik besloot hem eens flink uit de broek te laten hangen en pinde 150.000 colones. Dat lijkt natuurlijk heel wat maar aangezien 700 colones één euro waard is, valt dat allemaal nog wel vies tegen. Bij terugkomst in het hotel direct de schuld van gisteravond ingelost.

Om half negen werd er vertrokken naar de excursie van deze dag. Dat kostte 57 dollar en kon alleen in de valuta voldaan worden. Zoveel dollars had ik niet meer en dus kon ik weer op de pof. De excursie van vandaag ging naar de Irazú vulkaan. Deze ligt op bij 3500 meter en Oscar moest alles uit de bus halen om deze hoogte te overbruggen. Maar het was geen probleem voor onze Oscar. Onderweg konden we genieten van een prachtig uitzicht op de oude hoofdstad van Costa Rica, Cartago.

Eenmaal op de top van de berg aangekomen was het grauw en nevelig. Maar alsof de duvel ermee speelde klaarde het tijdens de korte wandeling op en eenmaal aangekomen liet de krater zich goed zien. Het groene water door mineralen was prachtig. De krater is meer dan een kilometer diagonaal en 300 meter diep. Sinds 1994 is de Irazú in slaap. Maar het uitzicht was fenomenaal. En wat hadden we geluk met het weer. Een korte wandeling gemaakt over het lavagesteente aldaar waarbij gids Gustavo allerlei uitleg over de flora en fauna aldaar gaf. Na een klein uurtje daar rondgebanjerd te hebben gingen we terig naar de bus.

We gingen de berg weer als en onderweg stopten we om panoramische plaatjes te schieten van het dal alwaar Cartago lag. De lunch werd genuttigd bij La Casona del Cafetal. Deze lag aan het meer Lago de Cachí. Een idyllisch uitzicht aldaar. We kregen daar het typische Costa Ricaanse gerecht casado voorgeschoteld. Dat is zwarte bonen met rijst en dan vlees erbij. Mijn keuze viel op pollo. Kip dus. Een beetje garnering erbij. Er was nog een toetje en tot slot traditioneel gezette koffie. Het was allemaal dikke prima evenals de prijs.

Na de lunch gingen we de bus weer in togen naar de botanische tuin Lankester in Cartago. Gustavo wist erg veel te vertellen over de plantjes aldaar. Hij had zich daar ook in gespecialiseerd tijdens zijn studie als reisleider. Toch wel grappig waar de planten die ik in mijn woonkamer heb staan in het wild voorkomen. Een beetje foto’s schieten van de orchideeën en andere planten en toevallige voorbijvliegende vogels die voor mijn lens kwamen. Hierna werden we weer de bus in gedirigeerd om naar de laatste halte te gaan. Dit was de Basílica de Nuestra Señora de los Ángeles. Een kerk dus. Nu krijg ik toch al vaak voor de voeten gegooid dat ik niet zo’n kerkganger ben, dus maar direct van de gelegenheid gebruik gemaakt om dit van het lijstje af te strepen. Mooie glas in lood ramen en een pausmobiel. Maar verders niet veel bijzonders.

We stapten weer in de bus. We zouden eigenlijk om vier uur terug zijn, maar mede door het hectische verkeer in San José werd het twee uur later. Om half zeven spraken af om ergens te gaan eten, dus nog even snel douchen en dan konden we weer. Nog even een biertje drinken in de lobbybar. De Imperial was op en dus werd het Pilsen. Het leek op afwaswater. Voor het eten liepen we naar het centrum. Het was een wandeling van zo’n 30 minuten lopen van het hotel. Bij het restaurant aankomen viel de keus op zeebaars in combinatie met een Imperial. Even de vieze smaak van die Pilsen wegwerken.

Na het eten zijn we weer teruggegaan naar het hotel. Het was nog en dorstig weer. Maar in de hele omgeving van het hotel was er geen kroeg te bekennen en de lobbybar ging om tien uur al dicht. Dus werd er doelloos rondgeslenterd totdat er toch werd besloten om bij dat smoezelige tentje naar binnen te gaan waar die tering herrie vandaan kwam. Dat was dus Fantasy Island. Er zaten twee schaars geklede dames aan de bar en toen we binnen waren werden dat er al snel vijf. Hoewel wij met een gemengde groep was het al snel duidelijk. Dit is een bordeel. Natuurlijk dikke schik en gewoon een potje bier bestellen. Er hing een hele rare sfeer daarbinnen en toen de dames in de gaten hadden dat we toch niet van hun diensten gebruik gingen maken, waren ze ook zo weer gevlogen.

Na een tweede biertje was de lol er wel af en die rare hoerenmadame achter de bar ging zich ook steeds vreemder gedragen. De groep ging weg en ik was er wel klaar mee voor vandaag. Dus ik haakte af en ging richting hotel. Daar aangekomen was het een uur of elf en besloot ik m’n mandje maar eens op te zoeken. Morgen gaan we San José verlaten om erover bij drie weken er terig te keren bij precies hetzelfde hotel.