Dag 14: Op naar Panama

Om acht uur zouden we vandaag vertrekken voor een rit naar het zuiden. Ik had geen zin in een ochtendwandeling voor een ontbijtje dus ik besluit dit te skippen en rustig aan de koffer in te pakken. Het scheelde ook wel dat ik nog broodjes uit de supermarkt had meegenomen twee dagen geleden en deze nog in de koelkast lagen. Mooi voor onderweg dus. Al na minder dan twee uur was de eerste stop bij supermarkt BM del Palmar. Ik had niks nodig en besloot daar maar lekker eventjes een bakkie koffie te drinken.

Na weer een kleine twee uur rijden arriveerden we bij Paso Canoas. Dit was de laatste stop voor de grens met Panama. We mochten allemaal uitstappen om de oprotpremie te betalen en van daaruit per voet de grens oversteken. Alles ging uiteraard op zijn elfendertigste en nam al met al uren in beslag. En dat was alleen maar om als persoon de grens over te komen. Toen we dat eenmaal waren, werden we losgelaten in de Jerusalem Mall. Een enorm groot winkelcentrum. Het was inmiddels verzengend heet geworden.

Eerst maar eens wat eten. Het was inmiddels ruim na het middaguur en de maag begon toch wat te knorren. Het werd een bezoek aan de Subway. Nu ben ik wars van fastfoodketens, maar Subway is hier toch wel de grote uitzondering hier op. Na de heerlijke lunch heb ik maar een beetje geshopt. We moesten toch maar een beetje de tijd doden, want het zou nog wel duren voordat de bus en alle bagage door de douane was. Niet dat shoppen dan de meest leuke bezigheid is voor mij, maar buiten was het zo godsgruwelijk heet dat ik graag verkoeling zocht in de winkels. Het was door het tijdsverschil direct een uur eerder. Dus het duurde de ellende feitelijk nog een uur langer.

Het was dan ook een opluchting dat we na uren weer de bus in mochten om onze reis te vervolgen. Dat duurde niet heel erg lang want na een eindje rijden werd er weer bij een supermarkt gestopt. Nu wel wat te eten en drinken gehaald. Zo werd het een lange en vermoeiende reisdag toen we rond vijf uur arriveerden bij hotel La Serrania aankwamen. Ik wou dan ook niets liever dan een lekker verfrissende douche nemen. En het duurde dus ook niet lang voordat ik onder die douche stond. We verbleven hier maar één nacht dus erg veel uitpakken hoefde niet. Wel was het zo dat de koffer op de volgende bestemming niet meeging dus daar diende ik wel rekening mee te houden.

La Serrania is een klein hotelletje. De locatie was ook wel leuk: Recht tegenover honkbalstadion Estadio Los Naranjos. En laat nu net de plaatselijke softbalploeg deze zaterdagavond een wedstrijd hebben. En vanaf het dakterras kon de wedstrijd prachtig gevolgd worden. Na even een korte rustpauze gingen we om zeven uur met de bus naar downtown Boquete om te dineren. De groep versplinterde en ik besloot bij Butcher Chophouse te gaan eten. Het was best gezellig onder een Panamees biertje en regelmatig kwam de ober aperitiefhapjes brengen. Het duurde echter ruim twee uur voordat het feitelijke eten kwam. Wel was de stoofpot overheerlijk.

Doordat het allemaal zo lang duurde was de bus al vertrokken en moest ik ter voet terug naar het hotel. Dat was een tippel van twee kilometer van vals plat op slippers in het pikkedonker. Ik was eigenlijk doodop toen ik om elf uur terug was in het hotel. Gelukkig was bij de douane mijn fles Costa Ricaanse rum niet geconfisqueerd en kon ik nog een vingerhoedje van dit goedje tot mij nemen voor het slapen gaan. Eén schrale troost: In Costa Rica was het inmiddels al wel twaalf uur geweest.