Dag 12: Op naar de Serengeti

Vandaag hoefde we dus niet onze tent af te breken. Om half acht konden we aanschuiven bij het ontbijt op een idyllische plek aan het Victoriameer. We gaan vandaag een wandelingetje maken, dus ik besloot met grote moeite toch wat te eten. Een beetje fruit gaat er nog wel in. Een bak koffie ook wel. En ach dat chipolataworstje ging ook wel. Om half negen begonnen we met een wandeling onder begeleiding van een plaatselijke gids. De wandeling kostte €4,- per persoon waar ook de plaatselijke bevolking van profiteerde. We gingen langs de vismarkt en door de smalle steegjes van het centrum. In de naaiateliers werd kinderarbeid niet geschuwd hoewel de omstandigheden verder wel goed waren. Na een uurtje zat de wandeling erop.

We zetten koers richting Serengeti National Park. Naar Seronera campsite om precies te zijn. Een rit over meer dan 200 kilometer. Maar omdat de wegen uitstekend waren schoot het allemaal erg op. Om twee uur stonden we voor de poorten van de Serengeti. Daar werd eerst geluncht. Koude kaastosti en een ei van het ontbijt. Na de lunch gingen we het park in.

De eerste indruk van Serengeti viel eigenlijk een beetje tegen. Er was veel van hetzelfde en bijzonder wild werd er niet gespot. Verder dan gnoes, thomsongazelle’s, giraffen en wat gevogelte kwamen we niet. Van de “Big Five” werd alleen in de verte een buffel gespot. We toerden een uur of vier rond. Niet dat het allemaal erg vervelend was, maar na de gamedrives in de Masai Mara was de lat hoog gelegd en helaas bleven het resultaat achter bij de verwachting. Hopelijk gaat het morgen beter als we een hele dag op pad gaan met een gamedrive.

Rond een uur of zes arriveerden we op camping Seronera. Deze camping bevindt zich midden in de Serengeti. Een omheining ontbreekt. Er staat een toiletgebouw en gebouw wat gebruikt kan worden om te koken. Het woord camping is dus wel heel erg optimistisch voor dit veld. Want meer was het niet. Voor het eerst werd een Tanzaniaanse tent opgezet. Dit was een stuk lastiger dan de Keniaanse variant. Maar ook hier kwamen we wel weer uit en binnen enkele minuten stond het gevaarte aardig overend.

Ondertussen was Geoffrey al druk aan het kokerellen gegaan. Als resultaat daarvan kwam tegen een uur of zeven pasta met een sjasliek-achtig vlees. Het was goed weg te krijgen. De vreugde was groot toen tegen een uur of acht een mobiele bar aan kwam rijden die van allerlei gekoelde dranken verkocht. Deze reed dus elke avond de verschillende campings af en kon daar uiteraard een flinke boterham mee verdienen. Mijn oog viel op een fles witte wijn. Voor omgerekend €12,- was ik de gelukkige eigenaar van dit goedje. Gezien de omstandigheden vond ik dat nog meevallen en tikte graag dat bedrag af.

Er werd een kampvuur gemaakt. Niet alleen voor de gezelligheid, maar dat houdt ook de wilde dieren op afstand. Er waren meerdere groepen op deze vlakte, maar toch als je wat aan de rand zit geeft het wat een onprettig gevoel. Iets na tienen was het flesje soldaat gemaakt en trachtte ik wat slaap te pakken. Wat opviel was dat het Tanzaniaanse matje nog dunner was dan de Keniaanse. Je kon net zo goed op de grond slapen. We kregen instructies mee hoe te handelen als we er s-nachts eruit moesten met de wilde dieren. Ik nam mij voor de nodige maatregelen te treffen dat ik dat niet hoefde. Ook in de nacht was het aangenaam zodat we alleen de hor dicht deden zodat we naar buiten konden kijken eventueel. Ik ben erg benieuwd hoe deze nacht gaat verlopen midden in de Serengeti.