Uitermate tranquilo in Bayamo

Alweer lekker vroeg wakker. Om acht uur gaan de luikjes alweer open. Vandaag staat het ritje naar Bayamo. Het is een afstand van 117 kilometer over goede wegen. Het zal dus ongeveer twee uurtjes rijden zijn. We gaan het vandaag weer rustig aandoen. Althans dat is de planning. Na de persoonlijke verzorging en het nuttigen van het ontbijt kunnen de koffers weer ingepakt worden. Alles gaat vandaag op zijn elvendertigste. Om elf uur ben ik eindelijk klaar en prop de hele handel weer in de auto.

Als ik toch betaald werd voor elke keer dat ik mijzelf verrijd dan was ik nu al miljonair geweest. Ik had waarschijnlijk weer ergens een bordje gemist. Maar al snel vond ik de snelweg weer. In één vloeiende beweging stuurde ik mijn bolide naar… Santiago de Cuba. Aan het eind van de snelweg maar gedraaid en het neusje van de Seat in de goede richting geduwd.

Onderweg maar weer de nodige lifters opgepikt. Een oudere vrouw wilde mij met alle geweld geld in de hand drukken. Het kostte mij de nodige moeite om het geld af te wimpelen. Ik kon mij niet herinneren dat ik een bordje met tekst taxi op het dak van mijn auto stond. In een vloek en een zucht kwam ik aan in Bayamo. Uiteraard kon ik het hotel niet vinden. Het moest zich bevinden aan de Carretera de Manzanillo dus ik dacht dat als ik van Bayamo naar Manzanillo ging dat ik er wel zou komen. Niet dus. Ik croste zo ongeveer door het hele stadje. Totdat na een uur dwalen het beu was en besloot het te vragen bij een ander hotel. Daar werd ik zeer vriendelijk op weg geholpen. Uiteraard was ik er dicht bij en had ik er vlak langs gereden.

Uiteindelijk kwam ik om 13:45 aan bij hotel Villa Bayamo. Een chagrijnige vrouw die niet vooruit te branden was checkte mij in. Het viel mij nog mee dat ik de rotzooi in de kamer mocht achterlaten aangezien ik iets eerder was dan de inchecktijd dat op een bordje vermeld stond. Het hotel was niet veel soeps. Ik denk uiteindelijk dat dit het meest ongezellige hotel was van de hotels of twintig die ik in totaal gehad heb. De accommodatie bevond zich niet echt in goede staat. Het interieur was erg eenvoudig. De douche was erg verfrissend. Eigenlijk was hij gewoonweg steenkoud. Wel stond er pontificaal een extra kingsize boxspring tot mijn beschikking. Eén ding was zeker: Ik zal vannacht niet uit mijn bed rollen.

Ik had mij voorgenomen vandaag niet te veel meer te ondernemen. De zin ontbrak en ik beschouwde dit echt als een overgangsdag. Morgen stond er weer een tripje op het programma dus erg laat maken vond ik niet echt verstandig. Dus het leek mij wel een relaxt idee om aan het zwembad van de zon te genieten. Het viel op dat de andere hotelgasten voornamelijk Cubanen waren. Dat is op zich wel net zo gezellig maar dat voedt wel mijn vermoeden dat dit hotel wel eens uit de laagste prijscategorie kon zijn. Ook geen probleem en zeker niet voor één nacht natuurlijk.

Het zwembad werd drukbezocht door de hotelgasten die daar wat verkoeling zochten. Bij het zwembad stonden twee enorme boxen opgesteld waaruit muziek schalde. Nu vind ik muziek luisteren erg prettig behalve nu. De volumeknop was dermate ver opgedraaid dat de wijde omgeving mee kon genieten. Nu ben ik het discotijdperk nog niet zo heel lang geleden ontgroeit maar zelfs ik vond de muziek onaangenaam hard staan. Dus ik heb een stekkie gezocht achter de boxen waar het nog enigszins dragelijk was. Aldaar heb ik rustig een paar uurtjes zitten niksen met als enige lichaamsbeweging dat blik cola van de tafel naar mijn mond transfereren. Er stond een aardige babbelende en vlotte tante achter de bar wat aardig aangenaam was.

Rond een uur of zeven besloot dat het tijd werd om een hapje te gaan eten. Ik had geen zin om Bayamo in te gaan dus ik besloot mijn maal in het hotel te nuttigen. De menukaart bestuderend viel mij de belachelijke lage prijzen op. Mijn keuze viel op het duurste van het duurste en dat kostte krap aan drie CUC. Het duurde wel ontzettend lang voordat ik eindelijk hetgeen wat besteld had ook voor mij kreeg. Dit terwijl er met mij nog zo´n tien andere gasten meer waren. Ik had zo´n idee dat sommige klanten een streepje voorhadden. De serveerster flirtte er rustig op los en zij hoefden niet zo lang te wachten.

Uiteindelijk kreeg ik dan toch hetgeen ik besteld had: een varkenslapje met rijst, gebakken banaan en uitjes. Ik moet zeggen dat het verrekte goed smaakte en dat ik erg in dubio zat om nog wat te bestellen. Mijn honger was nog niet gestild. Maar toen ik tot de conclusie kwam dat ik al twee uur op dat rottige stoeltje had gezeten hakte ik snel de knoop door. Ik had mij voorgenomen om geen fooi te geven. Dat is iets wat ik niet snel doe. Deze service was echter allerbelabberdst. Maar toen ik eindelijk de rekening kreeg en het geld bij elkaar paste kon ik niet anders dan twintig centivos te veel geven. En om nu weer een half uur te wachten voor twintig cent…

Ik wou nog graag eventjes een afzakkertje nemen. Dus ik was naarstig op zoek naar een drinkgelegenheid. De poolbar was inmiddels gesloten en verder bleek het een erg saaie bedoeling te zijn. Maar goed het was inmiddels al half tien en ik besloot er zo langzamerhand maar een end aan te breien. Morgen vroeg op en snel weg hier.