Valentijnsdag

Ik was al om 7:15 wakker. Ik sta op doe een plas en ga vervolgens weer naar bed. Ik heb wel enigszins vakantie natuurlijk. Zo´n twee uur later besluit alsnog uit bed te stappen. Na de verkwikkende douche was ik nog net op tijd voor het ontbijt. Het ontbijt in hotel Colón is zeer veelzijdig en zelfs echt lekker te noemen.

Na het ontbijt was het mijn eerste doel om te internetten. Het was inmiddels drie dagen geleden dat ik mijn telefoonnummer geactiveerd had om via internet op te waarderen. Dus ben ik bij de Etecsa iets verderop aan de Calle Republica naar binnen gegaan. De opluchting was groot dat eigenlijk alles vlekkeloos verliep. Binnen een paar minuten kon ik weer bellen en sms’en. Dat is toch iets van een opluchting. Verder van een nood een deugd gemaakt en de mail nagekeken. Toch wel frappant dat mensen steeds blijven mailen hoewel ik het adres op auto reply heb gezet.

Daarna een stukje verder op gewandeld om geld te wisselen. Net als de dag ervoor stond er een enorme rij voor de Cadeca en daar had ik dus geen zin. Gelukkig was de nood niet zo hoog zodat ik mij in ieder geval nog wel een paar dagen kon redden. Toen maar doorgelopen naar het Plaza Maceo. Daar heb ik een colaatje besteld en heb een aantal mensen een berichtje gestuurd dat ik weer bereikbaar was. Ik had op internet gelezen dat weer nogal onstuimig was geweest en dat de KNVB al het amateurvoetbal afgelast had. Op dit moment waren in Nederland in de voetbalkantine mensen nodeloos aan het klem zuipen terwijl het buiten sneeuwde en hagelde. En ik zit dus onder een stralend zonnetje met een graad of 25 aan een cola te nippen.

Als lunch besluit ik me weer op het fastfood te storten. Dit keer een Hamburger Hawaï. Met veel groente dus ik ben weer zeer verantwoord bezig. Verder vooral rustig aan doen en mijzelf vermaken met de verschillende types die lang het plein liepen of aan komen waaien. Opeens klinkt er een enorm kabaal van toeterende auto. Even later komt er een stoet aan auto´s aanrijden. Er is een trouwpartij aan de gang. Het is een prachtig ritueel en ik baal er van dat ik mijn camera op mijn hotelkamer heb laten liggen. Nu kan ik deze prachtige beelden niet op de gevoelige plaat leggen. Een gemiste kans.

Het is vandaag zaterdag 14 februari 2009. Het is Valentijnsdag. Nu vind ik dit een dag die gevoed wordt door de commercie net als Vader- en Moederdag. Ik vind het eigenlijk nogal nutteloos. Ik heb die dagen niet nodig om aan mijn naasten mijn liefde te tonen. In Cuba is er geen ontkomen aan om niet geconfronteerd te worden met Valentijnsdag. Deze dag leeft klaarblijkelijk (net als Moederdag bijvoorbeeld) erg in Cuba. Dat was ook te zien aan de bloemenverkopers die links en rechts het plein afstruinden naar klandizie. Het wordt pas vervelend als die bloemenverkopers te opdringerig worden. Maar dan is de oplossing nabij en snauw je ze in mengelmoes van Spaans, Engels en vleugje Nederlands ze ietwat af zodat ze wel opduvelen.

Rond een uur of zes bij een klein restaurantje een pizza gegeten. Het ding smaakte warempel ook nog alleraardigst terwijl de prijs met drie CUC niet bepaald duur te noemen was. Een opvallend tafereel is toch wel dat ik een jonge ober fanatiek de glazen zie oppoetsen met een doek dat hij even later weer als tafellaken ging gebruiken. Ik besluit hier dan ook maar mijn eerste biertjes van de dag te nuttigen. Om een uur of zeven heb ik het hier wel gezien en besluit naar mijn hotel te gaan om te overpeinzen of ik vanavond nog wat wil ondernemen.

Ik besluit de patio van het hotel op te zoeken. Het is daar een gezellige boel met veel Cubanen die daar hun Valentijnsavond vieren. Het hotel heeft dan ook een zeer goede aanbieding van rum waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt. Ik besluit het maar bij bier te houden. Een jinetera denkt klaarblijkelijk dat het haar lucky day is. Ondanks mijn afwijzing blijft ze me lastigvallen en haalt ze toevalligerwijs tegelijkertijd met mij drank voor haar en haar Europese vriendinnetje om een gesprek aan te knopen. Aangezien ik daar dus geen zin in heb kost het mij veel geduld en negeertechniek om haar kwijt te raken. Uiteindelijk lukt het goddank wel.

Verder raak ik nog diep in gesprek met Cubaanse man die mij vertelt dat zijn zuster getrouwd is met een Belgische man. Haar zuster kijkt uit naar juli wanneer deze Belgische meneer weer naar Cuba zal afreizen. Ik weet wel dat Cubanen over het algemeen wat intenser met elkaar omgaan maar deze ‘broer’ en ‘zus’ spannen toch wel erg de kroon. Ik zou het bijna inteelt noemen. Ze kunnen elkaar moeilijk loslaten zeg maar.

Na een tijdje dit wilde tafereel aanschouwd te hebben besluit ik rond een uur of elf mijn nest op te zoeken om te voorkomen dat ik niet blijf zitten met de kans laveloos te worden.