Dag 13: Van Toronto naar Banff

Vandaag ga ik ruim 3500 kilometer afleggen. Ik ben om 07:00 uur opgestaan en na gedoucht te hebben en een kop koffie te hebben gedronken ben ik uit het hotel weggegaan om de huurauto in te leveren bij Alamo nabij het vliegveld en dan met een binnenlandse vlucht richting Calgary te vliegen. Na te hebben afgetankt kostte het mij enige moeite om Alamo te vinden. Toch gelukt en daarna met een trein naar de vetrekhal voor binnenlandse vluchten.

Daar heb ik de balie van mijn vluchtmaatschappij Westjet opgezocht en die konden mij vertellen dat ik mijn vlucht net had gemist. Nu had in geen enkel document staan hoe laat mijn vlucht ging en aangezien het een lijnverbinding om de 2 uur ging, ging ik er vanuit dat je op de bonnefooi je vlucht kon pakken. Ik had immers geen idee hoe laat ik vloog. Nou voor 85,-$ mocht ik met het volgende vliegtuig mee om 11:00 uur.

De vier uur durende vlucht was niet echt zalig. Mijn TV was kapot, mijn stoel was kapot en van slapen kwam ook al niets omdat ik vlakbij het toilet zat en elke keer dat ie doorgetrokken werd leek het net of het vliegtuig opsteeg qua geluid. Het was dan ook zeer prettig dat er na iets meer dan vier uur geland werd in Calgary, Alberta. Het tijdsverschil met Toronto is twee uur terug dus het was mooi vroeg in de middag aldaar. Eventjes peukie gedaan en toen op zoek naar de plaatselijke Alamo. De vriendelijke dame achter de balie zei nadat ze het papierwerk had afgehandeld, dat ik even een minuutje moest wachten. Toen ik na anderhalf uur steeds meer mensen zag komen en slechts af en toe mensen naar de huurauto werden geleid maar eens even polshoogte genomen. Het bleek dat de auto’s te laat ware teruggekomen en dat ze eerst de auto’s moesten schoonmaken. Het zou nu niet zo lang meer duren. Dus na in totaal twee uur wachten werd ik eindelijk naar de auto geleid. Als tegemoetkoming werden de drop-off kosten van 150,-$ kwijtgescholden. Dat is dus wel makkelijk verdiend. De auto die ik meekreeg was een splinternieuwe Ford Focus. Een prachtauto die ik zo zou ruilen met mijn eigen auto.

Goed ik was dus in Calgary. Een stad met 1.5 miljoen inwoners waar in 1988 de Olympische Winterspelen werden georganiseerd. Mijn hotel in Banff was zo’n 150 kilometer rijden en ik besloot eerst een bezoek te brengen aan de Olympic Oval. Voor de schaatsliefhebbers toch iets magisch. Na Salt Lake City is het de snelste ijsbaan ter wereld en er werden vele wereldrecords gereden. Vonne van Gennip won hier driemaal goud in 1988. Het kostte de nodige moeite het ijsstadion te vinden. Hij bleek op het terrein van de universiteit te zitten. Van de buitenkant was het een oerlelijk gebouw. Ik heb geen foto’s gemaakt. Voor de deur zaten een stel gehandicapten in een lekker zonnetje te wachten om weer opgehaald te worden. Dan vond ik niet zo gepast. Dus ging ik verder richting Banff. Net buiten Calgary doemde ineens de schans op die gebruikt tijdens de Spelen. Daar moest ik uiteraard heen want van die schans viel mijn sportheld de legendarische Eddie “The Eagle” Edwards met beslagen bril tijdens de Spelen 1988. Uiteraard daar weer foto’s gemaakt en toen mijn weg vervolgd.

Ik reed een heuveltje op en op de top van die heuvel zag ik de witte toppen van de Rocky Mountains. Dat gecombineerd met het half bewolkte weer gaf een prachtig beeld wat ik helaas niet op de gevoelige plaat heb kunnen vastleggen omdat ik daar niet kon stoppen. Dus toen ben ik maar door gereden. Inmiddels werden de bulten steeds hoger en stopte ik regelmatig onderweg om foto’s te maken. De weg ging langs Bow River die prachtig oogde met de Rockies op de achtergrond. Even later het Banff National Park binnengereden nadat ik 9,80$ per dag had afgetikt bij het tolhuisje. Na een stukje door het park te hebben gereden, arriveerde ik het plaatsje Banff. Ik had inmiddels twee uur gereden en het was bijna half zes toen ik bij het hotel aankwam.

Het hotel luisterde naar de naam Voyager Inn (http://www.banffvoyagerinn.com). Het was een oude puinhoop maar dat mocht de pret niet drukken. De omgeving was immers prachtig. Nadat de koffer in de kamer had weggezet ben ik het dorpje ingelopen. Banff heeft 7500 inwoners en is echt een toeristisch oord met afwisselend hotels, souvenirwinkeltjes en restaurants. Alles is ingericht op het toerisme. Vele restaurantjes waren in hotels weggewerkt dus ben ik één van die hotels binnengelopen om in het restaurant al daar een pizzaatje te scoren. Daarna ben ik teruggelopen naar hotel om daar in de hotelkamer voor te bereiden op de dag van morgen. Ook morgen ben in Banff en dat beloofd een drukke dag te worden.

De kilometerstand na dag 13 staat 2812 kilometer.