Dag 17: Van Valemount naar Kamloops

Vandaag vervolg ik mij reis in zuidwestelijke richting waar het provinciestadje Kamloops de eindbestemming zal zijn. De rit zal zo´n 323 kilometer bedragen. Ik ben ´s-morgens vroeg opgestaan en nadat even lekker gedoucht had heb ik de Senseo aangezet voor smakelijk bakkie leut alvorens ik de Focus op zijn staart trap om het saaie gat wat Valemount toch is voorgoed achter mij te laten.

Onderweg heb ik een stuk omgereden om het Wells Gray Park. Wells Gray is een Provincial Park en het bezoeken werd aangeraden door de reisorganisatie. Ik had gisteravond in de hotelkamer al via internet opgezocht welke bezienswaardigheden ik in dat park wou bezichtigen. Ik was mooi vroeg in het park nadat ik 263 kilometer had gereden en onderweg een paar gestopt had om nog een paar foto’s te schieten van zwarte beren die langs de weg liepen. Op een gegeven moment denk je: Goh, weer een beer.

De eerste stop in Wells Gray was de Helmcken Falls. Nou vergeet de Niagara Waterfalls die slechts 53 meter hoog is. Bij de Helmcken Falls dondert het water van 141 (!!) meter naar beneden! En je kunt er rustig wandelen zonder dat je vertrapt wordt door flitsende Aziaatjes. Ik heb eventjes rondgewandeld rondom de waterval en toen toch maar besloten verder te gaan.

Ik ging bij de watervallen links af om nog verder het park in te gaan. Na een paar honderd meter werd het asfalt verruild voor een soort van gravel. Het had geregend en dat kwam de conditie van de weg niet ten goede. Het ging bovendien nogal heuveltje op, heuveltje af met hoogteverschil van meer dan 2000 meter en een top van bijna 3000 meter. Onderweg nog een zwarte beer gespot onder de mom van: Daar heb je er weer één. De volgende stop was bij Clearwater Lake. Dit meer heeft dezelfde naam als de rivier die door het park stroomt en uitkomt in de North Thomson rivier in het plaatsje Clearwater net buiten Wells Gray. Clearwater Lake is het grootste meer in Wells Gray en is 21 kilometer lang en twee kilometer breed. Ik heb daar de auto gestald en stukje langs het meer en over een natuurcamping gewandeld. Bij terugkomst op de parkeerplaats was ik mijn auto kwijt. Niet dat er zoveel auto’s op de parkeerplaats stonden, maar mijn zwarte Ford Focus stond er niet tussen. Wel stond er een grijze Focus die toen ik mijn hand over de auto haalde toch de mijne bleek te zijn. De gravel en regen hadden mijn auto van kleur verschoten.

De tijd verstreek en ik besloot niet verder het park in te rijden maar terug te rijden richting het plaatsje Clearwater om dan te stoppen bij elke bezienswaardigheid die ik op mijn weg trof. De volgende stop betrof Bailey’s Chute. Dit onderdeel in de Clearwater River is beroemd om zijn zalm trek die in augustus en september stroomopwaarts de snelstromende rivier opgaan. Helaas dus nu geen zalm maar toch eventjes genieten van het snelstromende water.

Hierna doorgereden naar Redspring. Dit is een rustiek meertje omzoomd met ongerepte natuur. De volgende waterval luisterde naar de naam Dawson Falls. Deze waterval is niet zo hoog (slechts 20 meter) maar wel vrij breed met zijn 90 meter. Het was een aangename wandeling door de bossen en je kwam vlakbij de watervallen voor toch leuke plaatjes. De volgende stop was Green Mountain. De weg naar deze berg toe was door de regen bijna onbegaanbaar en gaandeweg vroeg ik mij steeds nadrukkelijker af of deze weg wel voor auto’s bedoeld was. Op de top van Green Mountain was een uitkijktoren gebouwd en verhip daar was nog een toerist. De uitkijk viel overigens tegen door het mistige weer.

Last but not least heb ik de Spahat Creek Falls aangedaan. Weer een waterval dus. Wells Gray kent in totaal 39 watervallen en aangezien ik wel een beetje fan ben heb ik ook deze aangedaan. Dit keer was het een korte wandeling naar waar het water 80 meter in een smalle stroom naar beneden donderde. Het mooiste aan deze waterval was hoe het water tussen de smalle kloof tussen de rotsen kolkte voordat het naar beneden viel. De kracht van water werd hier heel duidelijk. Het was inmiddels 16:00 uur en ik besloot richting Kamloops te gaan. Het was een prachtige dag tot dan toe. Wel was het erg buiig en dan viel er een plens water en dan was het weer even droog. Maar goed ik moest dan nu toch echt gaan want ik moest nog 194 kilometer rijden naar het hotel in Kamloops.

De weg ging over Yellowhead Highway over een heuvelachtig gebied waar in de weilanden veel roodbonte koeien en paarden liepen. Aan de andere zijde stroomde de North Thompson River die net als ik zal eindigen in Kamloops. Na ruim drie uur te hebben gereden reed ik iets naar zevenen Kamloops binnen. Kamloops is een stad, dat prachtig gesitueerd is op een heuvel. Verder is Kamloops een regionaal centrum voor een grote regio. Het hotel waar ik deze nacht zal verblijven heette Accent Inns (http://www.accentinns.com/kamloops). Dit hotel lag op een enorm winkelplein en verder was er niets in de buurt. Nadat ik snel had ingecheckt en mijn koffer in de kamer had gezet ben ik wat gaan eten. Dit keer werd het de Boston Pizza. Een enorme sportsbar waar lokale sporthelden aan de muur hingen en waar Amerikaans worstelen fanatiek werd gevolgd door de klanten. Zouden ze niet weten dat het allemaal nep is? Maar goed een colaatje genomen met een pizza. Dit was een enorme schijf met schijnbaar alles wat ze die dag hadden overgehouden er op geflikkerd die ondanks dat ik enorme trek had ik nauwelijks op kon.

Na het eten heb ik mijn hotelkamer opgezocht om uit te rusten en na te genieten van een prachtige dag en de dag van morgen voor te bereiden. Morgen verlaten we Kamloops om naar Whistler te reizen.

De kilometerstand na dag 17 staat 4474 kilometer.