Dag 11: Van Gananoque naar Toronto
Door: jp
Blijf op de hoogte en volg Bonehead
18 Mei 2014 | Canada, Toronto
Vandaag ga ik terug naar Toronto. Ik ben natuurlijk geland in Toronto en een paar dagen daarna langs de stad gereden op weg naar Huntsville, maar meer dan de skyline had ik tot op heden nog niet van Toronto gezien. Na de persoonlijke verzorging en het ontbijt in het hotel van Gananoque heb ik mij opgemaakt voor de rit die om en naar bij de 300 kilometer en dus drie zou duren over de snelweg ON-401 ook wel geheten de Macdonald Cartier Freeway. De weg ging nog een stukje langs de St. Lawrence river tot aan waar de rivier zijn oorsprong heeft in Lake Ontario.
Om te voorkomen dat ik wel erg vroeg op de plek van bestemming was heb ik rit meerdere malen onderbroken voor een aantal tussenstops. Eén van die tussenstops was in Kingston. Hier ontstaat de St. Lawrence river uit Lake Ontario. Het is tevens de geboorteplaats van één van de meest beroemde Canadees Bryan Adams. Ik heb er wat rondgereden en ik heb wat rondgewandeld. Misschien kwam het omdat het zondag was maar ik vond het maar een matte bedoeling. Uiteindelijk heb ik maar een wandeling van twee uur gemaakt langs de kades van Lake Ontario. Lekker even uitwaaien daar.
Toen de reis richting Toronto voortgezet. Het was nog 260 kilometer richting het hotel in Toronto. Het hotel bleek vlakbij het internationale vliegveld Pearson in het westen van Toronto. Het hotel bleek op een kaal en uitgestorven (het was immers zondag) industrieterrein te liggen in het stadsdeel Etobicoke. Het centrum van Toronto lag op maar liefst dertig kilometer van het hotel. Daar baalde ik dus stevig van. Ondanks een beetje zoeken was ik toch om 16:15 per plaatse in het Comfort Inn Hotel Airport North (http://www.comfortinn.com/hotel-toronto-canada-CN478) zoals het hotel volledig heette. Zoals de naam en locatie al vermoedde was dit hotel vooral gericht op mensen die even overnachten eerdat ze het vliegtuig pakte. Maar goed, ik moest het er maar mee doen. Ik heb mijn koffertje met dagelijkse benodigdheden de simpel ingerichte kamer op de eerste etage in geslingerd en ben op zoek gegaan naar een geldautomaat en dat is niet zo eenvoudig op een industrieterrein. Gelukkig hebben ze daar Google Maps voor uitgevonden en bleek er eentje in dezelfde lange straat te zitten een stukje verderop.
Na de financiële zaken weer op orde te hebben besloot ik op zoek te gaan naar de draf- en renbaan Woodbine Racetrack. Dat bleek de grootste renbaan in Canada te zijn en ik had gisteren geconstateerd dat Canadezen gek zijn op wedden op paardenraces. Helaas bleek toen ik daar arriveerde dat er geen races waren. De poorten van de renbaan stonden open en ik besloot daar maar naar binnen te gaan voor een paar kiekjes. De renbaan heeft slechts één overdekte zittribune en het leek er op dat er die dag wel races waren geweest aldaar. Nog steeds was het een drukte van belang op het voorplein maar dat bleek vooral te komen door de bezoekers van een enorm casino dat in de tribune gevestigd was. Het was een drukte van belang en komen en gaan van honderden mensen die kennelijk hun geluk beproefde in het casino. Ik ben zelf maar niet naar binnen gegaan maar ik heb het tafereel van buiten gade geslagen. Het viel wel op dat de meeste mensen vrolijker naar binnen liepen dan weer naar buiten.
Tegen een uur of zeven besloot ik wat te gaan eten. Voor het gemak besloot ik niet te gaan zoeken naar een restaurant op industrieterrein oftewel een speld in een hooiberg maar het bij hotel aanpalende restaurant Swiss Pick te vergasten met een bezoek. Het was er niet bepaald druk daar ik, naast een paar stevig innemende ijshockeyfans, de enige gast was. De keuze viel op de jägerschnitzel met een wijn/champignonsaus die ze dus ook in Canada kennen. Het smaakte verrekte lekker allemaal, maar qua hoeveelheid was het wat aan de krappe kant. Ik had rustig nog zo’n portie op gekund. Maar goed ik moest het er maar mee doen voor vandaag.
Na het eten de dag afgebouwd op de hotelkamer. Buiten was in de verte het vuurwerk te horen dat werd afgestoken in verband met Victoria Day, dat dus morgen gevierd werd. Op deze Victoria Day ben ik Toronto waar een trip naar het centrum gepland staat
De kilometerstand na dag 11 staat 2592 kilometer.
Om te voorkomen dat ik wel erg vroeg op de plek van bestemming was heb ik rit meerdere malen onderbroken voor een aantal tussenstops. Eén van die tussenstops was in Kingston. Hier ontstaat de St. Lawrence river uit Lake Ontario. Het is tevens de geboorteplaats van één van de meest beroemde Canadees Bryan Adams. Ik heb er wat rondgereden en ik heb wat rondgewandeld. Misschien kwam het omdat het zondag was maar ik vond het maar een matte bedoeling. Uiteindelijk heb ik maar een wandeling van twee uur gemaakt langs de kades van Lake Ontario. Lekker even uitwaaien daar.
Toen de reis richting Toronto voortgezet. Het was nog 260 kilometer richting het hotel in Toronto. Het hotel bleek vlakbij het internationale vliegveld Pearson in het westen van Toronto. Het hotel bleek op een kaal en uitgestorven (het was immers zondag) industrieterrein te liggen in het stadsdeel Etobicoke. Het centrum van Toronto lag op maar liefst dertig kilometer van het hotel. Daar baalde ik dus stevig van. Ondanks een beetje zoeken was ik toch om 16:15 per plaatse in het Comfort Inn Hotel Airport North (http://www.comfortinn.com/hotel-toronto-canada-CN478) zoals het hotel volledig heette. Zoals de naam en locatie al vermoedde was dit hotel vooral gericht op mensen die even overnachten eerdat ze het vliegtuig pakte. Maar goed, ik moest het er maar mee doen. Ik heb mijn koffertje met dagelijkse benodigdheden de simpel ingerichte kamer op de eerste etage in geslingerd en ben op zoek gegaan naar een geldautomaat en dat is niet zo eenvoudig op een industrieterrein. Gelukkig hebben ze daar Google Maps voor uitgevonden en bleek er eentje in dezelfde lange straat te zitten een stukje verderop.
Na de financiële zaken weer op orde te hebben besloot ik op zoek te gaan naar de draf- en renbaan Woodbine Racetrack. Dat bleek de grootste renbaan in Canada te zijn en ik had gisteren geconstateerd dat Canadezen gek zijn op wedden op paardenraces. Helaas bleek toen ik daar arriveerde dat er geen races waren. De poorten van de renbaan stonden open en ik besloot daar maar naar binnen te gaan voor een paar kiekjes. De renbaan heeft slechts één overdekte zittribune en het leek er op dat er die dag wel races waren geweest aldaar. Nog steeds was het een drukte van belang op het voorplein maar dat bleek vooral te komen door de bezoekers van een enorm casino dat in de tribune gevestigd was. Het was een drukte van belang en komen en gaan van honderden mensen die kennelijk hun geluk beproefde in het casino. Ik ben zelf maar niet naar binnen gegaan maar ik heb het tafereel van buiten gade geslagen. Het viel wel op dat de meeste mensen vrolijker naar binnen liepen dan weer naar buiten.
Tegen een uur of zeven besloot ik wat te gaan eten. Voor het gemak besloot ik niet te gaan zoeken naar een restaurant op industrieterrein oftewel een speld in een hooiberg maar het bij hotel aanpalende restaurant Swiss Pick te vergasten met een bezoek. Het was er niet bepaald druk daar ik, naast een paar stevig innemende ijshockeyfans, de enige gast was. De keuze viel op de jägerschnitzel met een wijn/champignonsaus die ze dus ook in Canada kennen. Het smaakte verrekte lekker allemaal, maar qua hoeveelheid was het wat aan de krappe kant. Ik had rustig nog zo’n portie op gekund. Maar goed ik moest het er maar mee doen voor vandaag.
Na het eten de dag afgebouwd op de hotelkamer. Buiten was in de verte het vuurwerk te horen dat werd afgestoken in verband met Victoria Day, dat dus morgen gevierd werd. Op deze Victoria Day ben ik Toronto waar een trip naar het centrum gepland staat
De kilometerstand na dag 11 staat 2592 kilometer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
