Dag 12: Op naar Drakensbergen

De korte nachten beginnen toch wat tol te eisen zo op het laatst van de vakantie. Met moeite kom ik om 6:30 uur uit bed. Snel even opfrissen en de tassen weer inpakken voordat ik aanschuif bij het ontbijt. Om 8 uur is iedereen klaar en gaan we plaatsnemen in Freddy voor een lange rit naar Drakensbergen van 465 kilometer.

De rit van vandaag voerde ons onder andere langs de stad Durban wat na Johannesburg en Pretoria de grootste stad van Zuid-Afrika is. Na Durban kwamen langs Pinetown. Een soort Wassenaar. Grote huizen met een groter hek er om heen om de criminelen buiten te laten. Even later kwamen langs de sloppenwijken van golfplaten hutjes stonden. Een schril contrast in slechts een paar kilometer. Zuid-Afrika ten voeten uit. Een klein gedeelte is puissant rijk terwijl het overgrote deel in bittere armoe leeft.

Onderweg zo rond het middaguur legde we aan in Howick om een bezoek te brengen aan Mandela Capture Site. Dit was de plek waar Nelson Mandela op 5 augustus 1962 werd gearresteerd toen hij in een auto terug kwam van een bijeenkomst. Het begin van 27 jaar gevangenschap op, grotendeels, Robbeneiland. Nu was er een museum dat echter verbouwd werd. Het was nu ingericht in een schuur. Het was een interessant museum van een grotendeels wel bekend verhaal. Het meeste van zijn levensverhaal ken ik wel van televisie en andere media. Het monument was indrukwekkend en van grote schoonheid. De weg er naar toe heette A long walk to freedom zoals ook het autobiografische boek heet dat Nelson Mandela schreef.

Na de bezichtiging werd er geluncht in het restaurant bij het museum. De keuze viel op een broodje lam en varken met daarbij nog de nodige garnering. Het smaakte zeer lekker. Hierna werd er koers gezet richting Winterton. Hier konden nog de laatste boodschappen gedaan worden en ik besloot voor de laatste keer deze vakantie nog twee flessen witte wijn uit te zoeken van een merk die ik nog niet had gehad. Ook ben ik tevergeefs op zoek geweest naar een postkantoor. Ik had nog wat ansichtkaarten die ik wou posten en brievenbussen kennen ze in Zuid-Afrika niet.

Hierna werd het laatste stukje van de rit gereden naar Bergville dat in de bergketen Drakensbergen ligt. Deze bergketen (in het Zoeloe uKhahlamba geheten) ligt op de grens met Lesotho, een land dat als één van de weinige landen een enclave is met Zuid-Afrika. Drakensbergen maakt door zijn natuurschoonheid deel uit van de UNESCO werelderfgoedlijst. Onze accommodatie luisterde naar de naam Amphitheatre Backpackers lodge. Voordat we de huisjes konden betrekken kregen we eerst uitleg over welke twee activiteiten we morgen konden ontplooien. De keuze was er tussen een trip naar Lesotho of de Amphitheatre trail. Na enige overpeinzing koos ik voor de laatste. Een wandeling over ruim 14 kilometer waarbij 600 meter hoogteverschil overwonnen moest worden. Het uitzicht moest er fantastisch zijn en de op één na hoogste waterval zou bezichtig moeten worden.

Het was al donker en Ruan moest nog koken. Het was dan ook vrij laat voordat we aan tafel konden. Hij had een soort van pap gemaakt met saus er over heen. Voor het eerst deze vakantie vond ik het niet geweldig wat Ruan had gekookt. Maar goed: Met lange tanden toch het bordje leeggegeten. Na het eten heb ik voor de verandering maar een flesje wijn losgetrokken. Toen ik deze op had om 22:30 uur ben ik maar richting mijn nest gegaan. Voor het eerst deze vakantie dat ik een keer niet als laatste naar bed gaan. Ik was moe en morgen zou wel eens een zware dag kunnen worden met toch een flinke wandeling voor de boeg. De wekker werd gezet om 06:00 uur. Dus eindelijk weer een fatsoenlijke nachtrust.