Dag 14

Als op je wekker tijdens je vakantie om 05:00 uur afgaat is dat best wel godsgruwelijk vroeg in mijn ogen. Maar vooruit. Het doel heiligt nog steeds alle middelen dus nog enigszins verduft stap ik onder de douche. Niet dat deze poging tot verversing het gewenste resultaat heeft gehad, edoch. De hele wandeling naar de lobby gemaakt en daar de gisteren bestelde ontbijt to go opgepikt. We gingen dus met een ietwat uitgedunde groep op walvissenjacht. Wimal was eerder deze vakantie nogal uitgelaten over de kansen om walvissen te spotten. Volgens hem was die kans 100%. Dat liet dus weinig onderhandelingsruimte over zal ik maar zeggen.

Maar goed. Walvisspotten en ondergetekende is in het verleden een niet zo heel gelukkige combinatie. Niet op Vancouver Island, niet op Madeira en ook niet in Zuid Afrika. Ook daar was er een hele groot kans om Moby Dick in levende lijve te zien (soms werd het zelfs gegarandeerd en bij niet geschoten, niet met een harpoen maar met een fotocamera, volgende poging gratis), maar ook toen hadden de beesten en masse besloten een ATV dag op te nemen. Het gezelschap was dus niet definitie niet gelukkig met mijn aanwezigheid. Maar ook dat was wel niet voor het eerst zijn deze vakantie.

We gingen met de bus naar het zuidelijkste puntje van het eiland: Mirissa. Daar met een tuktuk een stukje over het havengebied gescheurd voordat we arriveerden bij de jachthaven waar onze boot stond. Met een middelgroot bootje gingen we de Indische oceaan op. Ik vond het allemaal wel geweldig maar voor sommigen werd het allemaal wat te veel en af en toe werden de vissen gevoerd. Mijn zeebenen zijn ook op het vaste land wel gewend aan ongecontroleerde coördinatie. We gingen met het bootje de open zee op. Gelukkig waren we niet alleen, want ook rond om ons heen voeren dezelfde soort bootjes met allemaal hetzelfde doel. Het duurde even en bijna heel de groep had al gemeend een walvis te hebben gezien terwijl bij mij de teller nog steeds op nul stond.

Verder was het allemaal een prima boottochtje hoor, daar niet van, maar mijn stemming werd er niet beter op. Ik was die duffe beesten helemaal zat en nam mij voor voortaan een strikt walvissencelibaat aan te meten. Helaas het is hier verder nooit van gekomen want ook ik moest buigen voor de geneugten des levens. Onder aanvoering van de enthousiaste bemanning waren er uiteindelijk een stuk tien keer het grootste zoogdier ter wereld gespot. Een machtig zwart gevaarte dat al water spuitend weer het water in dook. Leuk. Op de vraag van een bemanningslid of ik hem geschoten had kon ook deze keer weer een positief antwoord gegeven worden. Na bijna drie uur zetten we weer voet aan wal.
De terugreis werd ingezet en uiteindelijk was het rond het middaguur voordat we terug waren bij het hotel. Hoe het kwam weet ik niet, maar ik was zo lui als een hond. Ik had eigenlijk helemaal nergens meer zin in. Dus ik besloot het maar heel rustig aan te doen deze middag. Het weer in Hikkaduwa was niet erg denderend. Dus om er nu direct een stranddag van te maken was niet echt uitdagend. Ik besloot bij een strandbar als lunch een broodje hamburger te nuttigen. Gewoon een makkelijke maagvulling. Omdat alleen rond het hotel hangen je alleen maar luier maakt heb ik toch de wandelschoenen even aangetrokken om Hikkaduwa zelf te verkennen.

Ons hotel stond aan de boulevard Colombo-Galle Main Road. Een straat waar het verkeer door het plaatsje raasde met aan weerszijden een aaneenschakeling van hotelketens, restaurants en prulariawinkeltjes. Kortom volgens de openbaringen van Gait ziet zo de hel er uit. Dus na anderhalf uur heen en weer banjeren hield ik het wel weer voor gezien. Al lezend en lummelend heb ik de rest van de dag maar een beetje doorgebracht. Als ik dorst had haalde ik mij een colaatje en verder werd er zeer weinig uitgevoerd.

Het was de laatste avond met de gehele groep samen. Er werd besloten gezamenlijk te dineren bij een ander hotel op loopafstand van de onze. Ondanks dat we vroeg waren en er geen andere gastenwaren duurde het een eeuwigheid voordat er drinken en/of eten was. Het leek een avondvullend programma te worden. Na ruim drie uur aan tafel te hebben gezeten was dan toch uiteindelijk iedereen uitgegeten en kon de weg vervolgd worden naar een tent waar we de vakantie feestelijke officieus tot een einde te brengen.

Dit zou dan moeten gebeuren in de Vibration Music Bar. Dit etablissement zat gesitueerd in een hotel aan dezelfde weg als de onze. Hier werd ongelooflijke takkenherrie gedraaid. Maar goed de dorst is er niet minder om en opvallend genoeg werden de glazen naarmate de avond vorderde er niet kleiner op. Flink aan het hijsen geslagen en ik moet bekennen dat enkele momenten in de loop naar de volgende dag gesneuveld zijn. So be it. Wat de tand des tijds wel heeft doorstaan is dat ik op gegeven moment met m'n zatte kop in de badkamer stond in de vroege ochtend en dacht: Lekker bubbelen. Dus de jacuzzi maar aangezet en daar nog nodige uurtjes doorgebracht totdat het wat schemerig werd en ik mij bedacht het wel eens verstandig kon zijn mijn nest op te zoeken voor de laatste nacht in Sri Lanka.