Dag 15 en 16

Vandaag de laatste dag in Sri Lanka. Om 11:00 uur ruw uit mijn dromen geholpen door schoonmaakster die aan mijn deur stond te rammelen. Mooie tijd om uit bed te gaan uiteraard. Nog zo duf als een konijn ben ik maar richting de strandbar gewandeld. Daar heb ik een bakkie koffie gekocht en dat was best te pruimen. Zeker voor Lankaanse begrippen. Het was dus gisteren laat geworden en dat had zijn uitwerking niet gemist. Ik was ook nog eens mijn telefoon kwijt. Met een andere telefoon gebeld en toen bleek dat kreng buiten op het balkon te liggen. Ik kon mij niks herinneren dat ik dat gisteren was geweest. Toch enigszins opgelucht dat ik hem weer had.

Ondanks dat ik de ogen net open had, had ik al best een beetje trek. Dus besloot ik in mijn eentje er op uit trekken om een restaurant op te zoeken. Het zou tevens de laatste warme maaltijd in Sri Lanka buiten het hotel worden. Mijn keuze viel op het restaurant met de naam Sea Shells. Want er zal vandaag uiteraard vis worden gegeten. In ieder geval een colaatje en toen werd er een hele dis voor mij uitgestald. Ik kreeg twee grote gegrilde vissen voorgeschoteld en verder werden er allerlei schaaltjes met garnering voor mijn neus gezet. Het was allemaal erg lekker en ik kreeg het met veel moeite op.

Na het eten ben ik maar weer terug gewandeld naar het hotel. Ik besloot gezien mijn toestand en hetgeen mij nog te wachten stond er een rustige dag van te maken. Dus ik heb de jacuzzi maar weer vol laten lopen en lekker relaxt daar plaats in genomen. Een beetje suffen, een beetje lezen. Oud en verrimpeld weer uit de jacuzzi geklommen en alvast de kleding en de rest van de rommel die ik niet meer nodig had opgeruimd. En alvast de lange broek opgesnord die ik nu toch wel weer nodig zal hebben.

Rond een uur of acht was het laatste avondmaal in het restaurant van het hotel waar we verbleven. Het was in buffetvorm en ik weinig trek. Dat kwam natuurlijk omdat ik tussen de middag flink getafeld had. En dat is uiteraard niet zo erg met het eten uit een trog. Na het eten heb ik de koffer en rugzak uit de kamer gehaald en was ik om 23:00 uur klaar voor vertrek. Met onze bus gingen we naar Negombo waar vanaf Bandaranaike International . Ruim op tijd kwamen we daar aan en namen we afscheid van de crew die ons twee weken begeleidt hadden. Bij het inchecken bleek al direct dat het vliegtuig 50 minuten vertraging had.

Dat werd al snel anderhalf uur en dat was exact de tijd die we hadden in de tussenstop in Abu Dhabi. Nu was toevallig deze dag de GP van de Formule 1 in Abu Dhabi. Het vliegtuig die ons naar Amsterdam zou brengen werd tegengehouden en op het vliegveld moesten we flink snelwandelend die verbindende vlucht halen. Dat lukte uiteindelijk nipt. De vervolgvlucht al slapend doorgebracht en zo verliep de vliegreis probleemloos. Uiteindelijk precies op tijd om 15:00 uur geland. Daar bij de bagageband. Geen tas. Toen ik nog ongeveer alleen daar stond maar naar het servicepunt. Daar wisten ze al dat mijn tas niet was meegekomen en dat ie nog in Abu Dhabi stond. Erg klantvriendelijk ook van hun dat ze mij dat direct verteld hebben zodat ik niet voor Jan Lul bij de bagageband stond te wachten. Dus zonder tas maar de trein richting het oosten gepakt. Uiteindelijk was ik om 17:00 uur thuis, waar ik direct even een echt biertje uit de koelkast hebt gepakt.

Uiteindelijk kwam mijn tas met de volgende vlucht mee en werd deze door TNT op mijn werk op dinsdag bezorgd.

Conclusie:
Mwah. Het viel toch een beetje tegen. Ik weet dat je niet mag vergelijken met Zuid Afrika, maar onbewust doe je dat toch. Dat was immers zo overweldigend. Nu heb ik al meer op met natuur in plaats van cultuur, maar er zijn vele vormen van cultuur die ik wel weet te waarderen. Religie is daar dus niet één van. Na één stoepa had ik ze eigenlijk allemaal wel gezien. En ook de Boeddhabeelden was ik op een gegeven moment goed zat. Dus de volgende keer gaan we weer meer op zoek naar natuur. Ik mag immers graag diertjes voor de kont schieten (met een fotocamera uiteraard). Maar goed: Je moet alles eens meegemaakt hebben. De kans echter dat ik weer naar Sri Lanka ga is echter niet groot. Er staan nog zoveel bestemmingen op mijn verlanglijstje dat ik wel een jaar of 150 jaar mag worden. Aldus. Dit was hem jaar. Graag tot een volgende keer. Hard hoal'n, glad hoal'n en nat hoal'n. Tjóh hè. Uw aller Gait.