Dag 6: And the wheels on the bus go round and roun

27 september

Om zeven uur ging de wekker. Ik lag gisteren en relatief vroeg en met relatief weinig drank op in mijn nest. Dus was ik al voor dat de wekker ging al fris en fruitig wakker. De koffer werd volgens afspraak buiten de deur gezet en we maakten ons op voor het ontbijt. Gelukkig hadden ze het brood dat gisteren door ons niet geconsumeerd was opnieuw opgediend zodat deze bekant nog droger was dan gisteren. Het was inmiddels een moordwapen geworden.

Om acht uur zijn onze koffers weer op het dak van het Nissan busje geslingerd en kunnen we ons opmaken voor een lange rit richting het zuiden. Het is een rit van 205 kilometer over de RN 7. Route Nationale 7 is één van de belangrijkste verkeersaders van het land. Het is de langste weg van Madagaskar die volgens Wikipedia “relatief goed onderhouden” is. Maar onderhoud daar doen ze in Madagaskar sowieso niet aan. Ze bouwen iets en kijken er vervolgens niet meer naar om. De weg zit dan ook vol met gaten die door onze Mimi probeert vakkundig te ontwijken. Met wisselend succes.

De eerste stop is in Ambohimahasoa (Er staat een grote prijs voor het foutloos spellen van de naam). Het is een grotere plaats met een regionale functie. We worden losgelaten in het centrum waar mensen uit de gehele regio hun meuk aanbieden op de markt. Nu ben ik vaste ontwijker van de wekelijkse warenmarkt in mijn dorp thuis en dat is niet zonder reden. Ook hier in den vreemde is het niet aan besteed. Het is er erg druk en iedereen staat maar een beetje tegen elkaar aan te rijden om een glimp te ontvangen van koopwaar wat ik totaal oninteressant vind. Dus na een krap kwartiertje vlucht ik naar de vrijheid en wacht ik ver weg van de menigte tot de rest van groep is teruggekeerd. Laten we zeggen dat het niet mijn ding is.

We rijden door naar Fianarantsoa. Dit is de hoofdstad van de regio Haute Matsiatra. De regio die we vandaag doorkruizen. Hier maken we een stop voor de lunch. De lunch is bij mensen thuis waar een man en zijn dochters zich uit de naad werken om ons een maaltijd voor te schotelen. Het is een lokaal gerecht bestaande uit gele rijst met groente, bonen, kip-/ en varkensvlees. En als toetje schalen vol met fruit. Het smaakt allemaal overheerlijk en het is haast overdadig wat er allemaal op tafel wordt gezet. Na het eten volgt een optreden van de plaatselijke boerendansers. Nou, dat had voor mij dan weer niet gehoeven. Maar goed: Ook dit soort dingen horen bij soort vakanties en we moeten het maar ondergaan. Ach, er zijn ergere zaken op deze wereld. Met een voldaan gevoel stappen we weer in onze bus voor het laatste stuk van de reis.

Het is nog een heel eind en als we rond 17:30 uur Ambalavao binnen rijden begint het al te schemeren. Even later rijden we de parkeerplaats op van Zongo hotel. De receptie wordt opgezocht, want als er ergens behoefte aan is na zo’n lange busreis is wel zo koude goudgele rakker. En ooh, wat smaakt ie lekker. Snel even eten besteld en lekker opfrissen. Het zijn mooie huisjes die van alle gemakken zijn voorzien. Een prima douche en alles is net even iets beter dan in het motel waar we vanmorgen vertrokken.

Maar de zitjes bij de receptie lonken ook erg. Ze zitten fijn, er is eens connectie met de buitenwereld en verhip er is koud bier. Meer heeft een mens kennelijk niet nodig gezien de bezettingsgraad. Na de meer vullende maaltijd van deze middag heb ik nu sjasliek van de zeboe besteld. Ik ben normaal niet eens zo van het vlees, laat staan rund, maar juist laatste van deze vakantie reuze mee. Zo ook deze maaltijd. Na het avondeten worden er nog een paar biertjes gedronken. Maar als snel kakt alles in. Als ik om 22:30 uur de matten oprol ben ik de laatste. Net als iedereen ben ik ook wel klaar met deze lange reisdag.

Qua genot en entertainment was vandaag de minste dag tot nu toe. We hebben veel in de bus gezeten en de activiteit gaf ook al niet veel plezier. Dit soort dagen zitten er soms tussen. Morgen vertrekken we richting het westen en gaan we onze eerste parken van deze vakantie bezoeken. Hopelijk zien we dan ook wat waarvoor we helemaal naar Madagaskar zijn gekomen: Het Wildlife!