Dag 7: We gaan nu echt beginnen!

28 september

Het was een goede en lange nachtrust als om zeven uur de wekker gaat. Dus gaan we kwiek naar het ontbijt. Het ontbijt is zeer vers en uitgebreid. Het is veruit het beste ontbijt wat we tot nu toe in Madagaskar hebben gehad. Dus dat was al heel snel pluspunt twee van deze dag. Het is dan ook bijna jammer dat we dit Zongo hotel gaan verlaten. Maar dat gaan we wel doen want vandaag gaan we naar een lodge nabij Ranohira wat weer tegen Isalo National Park ligt.

Als we net een half uurtje rijden zetten we de bus aan de kant om Anja Community Reserve te bezoeken. De groep wordt in tweeën gesplitst en we gaan op zoek naar de ringstaartmaki. Dit is een grote maki dat valt onder het geslacht lemuur, wat een halfaap is. Echt goed zoeken hoefden we niet in het reservaat want ze verschenen in groepen voor de lenzen van onze camera. Het zijn ook zeer fotogenieke beestjes die in allerlei poses gefotografeerd worden. De eerste maki die spotten is echter geen ringstaart, maar de roodkopmaki die met zijn achterwerk naar onze lens stond. Naast de maki’s zien we ook nog verschillende kameleons en kikkers. Het zijn de meest vermakelijke twee uur van de vakantie tot nu toe. Hiervoor heb ik dus 19 uur in de vliegmachine gezeten!

Na dit hoogtepunt gaan we terug naar Ambalavao voor de Zeboemarkt. Elk woensdag en donderdagmorgen wordt op een heuvel net buiten stad de runderen verhandeld. De tientallen beesten krijgen het nodige bekijks. Als plotsklaps een reisgenoot naast mij flauw valt verplaats de aandacht van de mensen naar de varsha die op de grond ligt. Het hele dorp is uitgelopen. Gelukkig is het een kwestie van eten en drinken in combinatie van de warmte en is de reisgenoot weer snel op de been.

Hierna rijden we door naar een hotel waar een workshop geschept papier wordt gegeven. Dit is een vakmanschap waar papier op ouderwetse manier wordt vervaardigd. Het was in de 17^de eeuw trouwens een uitvinding van een Nederlander. We zien het proces en ik vind het zeer interessant. Ook het uiteindelijke resultaat mag er zijn. Maar ook deze keer kan ik mij heel goed beheersen in de shop en heb ik nog steeds geen souvenirs gekocht. Ik heb ook geen zin die rommel nog twee weken mee te slepen. Dus daarom.

Ondertussen zitten we nog steeds in Ambalavao en tegen het middaguur wordt er dan toch begonnen aan de 235 kilometer westwaarts over de RN7. Mimi houdt zijn poot zo vedel mogelijk op het gaspedaal als hij eens niet moet afremmen voor een gat in de weg. We hebben vanmorgen lunch to go meegenomen uit het Zongo hotel. En ook deze baguette is zeer prima belegd en vers ondanks dat ie al uren in de warme bus ligt. Het is een lange en vervelende rit die af en toe wordt onderbroken voor een toiletstop in de bush, bush. Maar de herinnering wat we vandaag allemaal hebben gezien maakt de rit een stuk draaglijker.

Het is al aan het schemeren als we rond half zes het terrein van Satrana Lodge oprijden. Patrick maakte ons bang door in de bus te zeggen dat we gingen kamperen. Wel zei hij erbij dat het volgens onze norm een glamping is. Bij de receptie bestellen we ons avondeten en naast de lounge ligt een prachtig zwembad. Die gaan we morgen maar eens uit proberen. Als we onze kampeergelegenheid betrekken zien we wat onze Patrick bedoelde. Alleen de tentdoeken muren herinneren ons aan kamperen. Het sanitair is werkelijk waar verbluffend met een zelf stortdouche en douche buiten. Wat een weelde.

Veel tijd om van de accommodatie te genieten is er niet. Om 18:30 uur is er namelijk een briefing over de dag mag morgen. Dan gaan we namelijk weer wandelen. Een uurtje later gaan we aan tafel. Ik had vis met pasta besteld. Het eten was vanavond niet best. Er zat weinig smaak aan en ook qua hoeveelheid was het allerminst maagvullend. Dan moeten we de rommel maar wegspoelen met een paar biertjes. Dat doen we maar in een barretje aan de andere kant van het zwembad. Om 22:30 worden het barretje uitgebonjourd. Ze gaan dicht. Nog eventjes buiten rekken zodat ik nog meekreeg dat Heracles knap een puntje pakte bij AZ ga ik tegen een uur of elf maar naar mijn bed zodat ik morgen fit aan de wandeling kan beginnen. Al met al was dit mooiste dag van de vakantie tot nu toe.