Dag 15: Terug naar de kust

6 oktober

Joehoe, we mogen uitslapen vandaag. Maar aangezien gisteren, ondanks dat het nog zoveel mogelijk gerekt werd, het feest om 22:00 uur was afgelopen ben ik ver voordat de wekker gaat al wakker. Voordat we Ranomafana gaan verlaten gaan we maar eerst rustig ontbijten. Net als gisteren is het ontbijt weer prima met vers brood, fruit en goede koffie. Meer heeft een mens toch niet nodig? Het belooft vandaag een busreis te worden van /- vier uur. We hebben dan ook alle tijd vandaag. Het is dan ook ruim na acht uur voordat we in de bus stappen om ons richting kust te begeven.

De rit is slechts enkele kilometers oud als we stoppen. Het is plek waar veel jackfruit ligt te rotten. Dat trekt insecten aan wat weer insecteneters aantrekt zoals de kameleon. Deze wordt hier dan ook in allerlei poses op de foto gezet. Niet veel later komen we aan in het stadje Ifanadiana. Hier stoppen we bij een schooltje. Uiteraard mogen we een kijkje nemen hoe het daar in de klas er aan toe gaat. En vindt de schoolmeester niet heel erg dat de gulle gevers de les even komen onderbreken. Ik vind het zelf allemaal wat ongemakkelijk. Ik ben er kennelijk niet voor in de wieg gelegd.

We reizen verder over een heuvelachtig landschap. Na zo’n 120 kilometer mogen we rond het middaguur de bus verlaten. We passeren namelijk de rivier Mananjary en dat doet de weg via een grote hangbrug. Die is echter niet berekend op al ons gewicht dus wij mogen fijn even benen strekkend die obstakel overwinnen. Het is ongeveer 13:00 uur als we het stadje Mananjary binnenrijden.

Mananjary is gesitueerd aan de oostkust van Madagaskar. En die kust is meteen ook de trekpleister van dit stadje met onder andere een haven aan het Canal des Pangalanes. We rijden echter door naar het hotel dat Sorafa heet. Het is een nogal verouderd hotel met nogal wat achterstallig onderhoud. Wel wordt er in dit laagseizoen van alles nieuw gebouwd, maar het bestaande ziet er vervallen uit. Het is een stuk minder dan dat we gewend zijn. Bij aankomst heb ik maar een seafood pizza besteld. Ik ben geen zin om buiten hotel op zoek te gaan naar eten.

Na iets meer dan een uur wordt de lunch geserveerd. Het is allemaal niet heel groot of rijkelijk gevuld, maar het smaakt allemaal prima. Na de lunch besluit ik in mijn eentje er maar op uit te trekken. Het hotel ligt pal aan het strand en ik ga de kustlijn buiten het hotel maar eens ontdekken. De Indische Oceaan aan de oostkust is nogal ruig. Er is te veel stroming om er eens een duik in te nemen. Wel is er genoeg activiteit te beleven op het water. Met gammele bootjes gaat de lokale bevolking de oceaan op om te vissen. En tegen deze tijd zit de dag er voor hen op en komen ze met hun vangst weer aan land. Het is een schouwspel dat nog een hele tijd mijn aandacht trekt terwijl ik moederziel alleen op een verlaten strand zit uit te waaien.

Tegen een uur of vijf heb ik wel een keer dorst. Als ik terug wandel naar het hotel gaat mijn gedachten uit naar zo’n ijskoude pretkegel waar straks mijn lippen aan zullen laveren. Dan is het wel een teleurstelling dat ook hier bier wordt geserveerd op kamertemperatuur. Maar goed: Dat is altijd nog beter dan lauw water dus we nemen het er maar van. Ondertussen heb ik wel even het avondeten besteld zodat ik dit om een uur of half acht kan nuttigen.

En aldus geschiedde. We zijn terug aan zee en ik bedacht dat ik mij wel weer aan vis kon wagen. Ik had geen ongelijk. De gegrilde versie is van prima kwaliteit en zeer goed van smaak. Na het eten durf ik het nog wel aan om nog zo’n lauw apparaat achterover te gieten. Maar ik ben het eigenlijk al snel een beetje zat. Nu kon Max Verstappen dit weekend (morgen al op de sprintrace) wereldkampioen worden en werd toevalligerwijs de kwalificatie van de sprintrace op een wel heel grote televisie uitgezonden. Het is immers afwachten of we morgen in staat zijn de race te zien. Om 21:30 uur is het klaar en ben ik eigenlijk ook wel klaar mee. Ik taai af. Morgen mogen we om 5:30 uur uit onze nest om ons op te maken voor een boottochtje over Canal des Pangalanes. En ondanks dat ik vandaag niet veel gedaan heb ben ik doodop.