Dag 16: Bootje varen part one

7 oktober

Ik heb deze nacht wel heel slecht geslapen. Het was enorm benauwd in de bouwval van onze kamer van het aftandse hotel. Daarbij werd ik ook nog eens opgevreten door de muggen. Ik werd er zo gestoord van dat ik, nadat ik al uren had wakker gelegen, ik naar buiten ben gegaan en op een strandstoel bij het zwembad ben ga liggen. Daar heb ik nog een paar uurtjes de ogen dicht gehad zonder dat ik echt veel geslapen heb. Toen om 05:30 uur de wekker ging was ik dan ook compleet gesloopt.

Het is een kwartiertje lopen naar de jachthaven van Mananjary. Hier worden we ingescheept in een boot van zo’n 10 meter lang dat vandaag ons vervoermiddel is. We hebben een tas gepakt voor twee nachten en drie dagen want de grote bagage gaat per bus naar Mahanoro waar we morgen per boot zullen arriveren. Als we aan boord gaan is de tafel al gedekt. Als we de jachthaven uitvaren en via de Mananjary rivier het Canal des Pangalanes wordt al snel het ontbijt uitgeserveerd. Naast de schipper en zijn assistenten zijn er ook twee koks aan boord. Het ontbijt is lokaal en zeer lekker van smaak. Er is ook meer dan genoeg en er wordt flink gesmikkeld. Uiteraard vindt de koffie bij mij gretig aftrek na zo’n beroerde nacht.

We varen noordwaarts. Het kanaal werd onder leiding van de Fransen rond 1900 aangelegd om als vervoerader te dienen voor het vervoer van groenten, fruit en kruiden. Daarvoor dient het nog steeds omdat andere infrastructuur in deze regio van Madagaskar allerbelabberdst is. We komen dan ook regelmatig soortgelijke boten als de onze tegen vol met locals en goederen. Het kanaal is in totaal ruim 650 kilometer lang en wij zullen vandaag en morgen een gedeelte bevaren. Het kanaal loopt parallel met de Indische Oceaan dat van ons gescheiden wordt door een smalle duinstrook.

Tijdens de reis meren we aan bij twee dorpjes. We worden door lokale bevolking met open armen ontvangen in de hoop dat we souvenirs kopen. We wandelen wat door de nederzettingen heen en maken foto’s van de ruige Indische Oceaan dat op loopafstand ligt. Ook worden de fady’s (lokale taboes) van de lokale stam uitgelegd. Na het tweede dorpje hebben bezocht is het tijd voor de lunch. En wat voor één! Kreeft met rijst en groente. Het beste eten tot nu toe op Madagaskar. Vers bereid door onze twee geweldige kokkinnen.

Hierna varen we verder en ik besluit de fles rum tevoorschijn te halen. Heel voorzichtig nip ik aan het neutje en beloof mijzelf 1 borrel per uur te nemen. Dat gaat mij goed af. De bootreis is op zich wel aangenaam. Het scheelt natuurlijk dat we er prachtig weer bij hebben. Maar het valt mij wel enorm tegen wat we onderweg te zien krijgen. Weinig imponerende natuur en al helemaal geen beestjes. En vooral dat laatste is voor mij natuurlijk de doelstelling van deze exercitie. In totaal varen we vandaag tien uren. Als we dan om vijf uur aankomen in Nosy Varika is de opluchting dan ook groot dat we vandaag voorgoed van de boot af mogen.

We slapen vandaag bij Petite Oasis Hotel. Het zijn huisjes op palen aan het water die na een kleine wandeling worden bereikt. De huisjes zijn zeer primitief van aard en dat is op zich prima. Er zijn wel kranen aanwezig, maar stromend water moet nog worden uitgevonden. Wel staat er een lege emmer in de douche. Dat wordt dus vandaag helaas niet douchen. Nu mag ik dat graag doen, maar het kan gewoon niet. Nog vervelender vind ik dat het toilet dus ook niet doorgespoeld kan worden. Gelukkig heb ik mijn stoelgang zodanig onder controle dat ik wel een dag zonder kan. Wel zijn het verder leuke huisjes en het oogt allemaal prima.

Het restaurant is centraal gelegen en daar hebben ze ook bier. En dat is ook verrekte goed op temperatuur. We hoeven vandaag geen eten te bestellen. Het is eten wat de pot schaft. En deze schafte koude patat met dito gegrilde vis. Het is een grote tegenvaller, maar gelukkig hebben we de herinnering van de lunch nog. Uiteraard is er geen Wi-Fi op deze accommodatie. We worden uitgelachen als we er om vragen. Maar onze Max kan vandaag wereldkampioen worden in de sprintrace van de GP van Qatar. Via een hotspot verzameld de groep zich om één smartphone en via horten en stoten zien we Max in zijn missie slagen. Na deze festiviteit besluit ik mijn bed op te zoeken. Morgen is het nog vroeger dag en ik hoop wat gemiste slaap in te halen.