Dag 3

Dag 3.

Er was ons gisteren verteld dat er ontbijt bij het hotel was van acht tot en met tien uur. We zouden pas om tien uur een activiteit hebben dus ik had mijn wekker op de telefoon om negen uur ingesteld. Er kon dus heerlijk worden uitgeslapen deze morgen en ik maakte hier dankbaar gebruik van. Dus fris en fruitig uit het bed gerold en na de vaste ochtendrituelen richting het ontbijt gesjokt. Nu ben ik al niet zo ontbijter maar een paar stukjes fruit ging er nog wel in. Ik had mij wel er erg op verheugd om één van mijn vele verslavingen te bevredigen. Maar amai zeg wat viel dat tegen zeg. Het was een soort van oplosbare jeuwel dat op de temperatuur na in geen velden of wegen op het zwarte goud van thuis leek. Dat konden nog wel eens zware weken worden dus.

Om 10:00 uur ging de colonne naar de waterkant vlakbij het hotel. Daar werd het gezelschap ingeladen in bootjes voor de zogenaamde boottocht over de “Dutch Channels”. Kanalen dus door de Nederlanders gegraven voor de afwatering al daar. Wie denkt dat dit soort tripjes met fluisterbootjes gaat zoals bijvoorbeeld in Giethoorn zit er ver naast. De bootjes liepen op rode diesel zonder roetfilter. Bij het gas geven was het net of je compleet pakje zware shag over de longen drukte en je zag geen hand voor ogen door de rookwolken dat het bootje achter liet. Tijdens het varen werden desondanks de nodige vogels, varanen en één slang gespot. Och, het was dus wel te behapstukken.

Toen we weer voet aan wal zetten ging de tocht verder per bus. Eerst werd er aangelegd bij de lokale Bakker Bart voor de lunch. Nog steeds niet veel trek, maar toch mezelf over weten te halen voor een broodje ei met ui. Hierna werd de reis vervolgd naar Negombo waar een bezoek werd gebracht aan de plaatselijke vismarkt. Daar werd de verse vangst gepekeld en gedroogd zodat deze langer houdbaar zou zijn. Dat ging gepaard met een enorme pedante stank waarbij Ziegerink rook als dennengeur. Voorts werd er nog een korte stadswandeling gemaakt langs onder andere de gevangenis en rechtbank van Negombo. Daar waren nog restanten te zien van een Nederlands fort dat hier lang geleden gestaan zou moeten hebben. De temperatuur tikte inmiddels de 30 graden aan en dan is toch fijn als je weer de geairconditioneerde bus werd ingedreven.

De laatste stop was bij de supermarkt Food City. Daar kon het nodige water en andere hapjes en drankjes in worden geslagen. Omstreeks 15:30 uur arriveerden we weer in het hotel. Ik besloot maar eens verkoeling te zoeken in het zwembad. Daar werd ik weer vrij dorstig van, dus ook dat moest weer gelest worden. Rond zonsondergang nog even naar het strand gehobbeld voor een paar kiekjes. Voor het diner werden we om 18:30 uur weer per bus vervoerd. Ditmaal zouden we niet in een restaurant eten maar “bij mensen thuis”. Bij deze mensen thuis was er waarschijnlijk geen koelkast aanwezig. Er was geen wijn en alleen maar bier dat zo warm was dat het bijna de fles uit borrelde. Ook de Arrack was lauw, maar dat was uiteraard geen probleem.

Het eten was verder eenvoudig maar prima verder prima weg te kauwen. Ik had geen idee wat het allemaal was en gewoon van alles wat op het bord gemikt en het bord keurig schoongelikt zodat ik recht had op mijn Danoontje. De teleurstelling was dan ook groot toen dat er niet inzat deze keer. Na het diner werden we terug gereden naar het hotel waar ze bij de bar bij het zwembad nu wel rekening hadden gehouden met een grote groep die wel eens flink wilden innemen. En zo geschiedde. Van het één kwam het ander en zo gebeurde het dat ondergetekende zo dik as doezend man en dan constant vedan op een ondefinieerbaar tijdstip zijn mandje trachtte op te zoeken. Blurp.