Dag 11: Goodbye Kenya, welcome to Tanzania

Ik ben door de telefoon heen geslapen en dat is er ineens drukte. Dus snel de tent afgebroken zodat ik mij kon vervoegen bij het ontbijt. Ik had hier nog minder zin aan dan anders en zelfs de koffie kon mij nauwelijks bekoren. Maar goed: Eén bakkie leut was nog wel weg te werken. Nu werd er echt afscheid genomen van onze Keniaanse chauffeur Tom en ontmoette wij zijn Tanzaniaanse equivalent Josef. Ook de truck werd ingeruild voor een van Tanzaniaanse makelaardij. Om zeven uur waren we klaar voor vertrek.

Vandaag gaan we Kenia verlaten voor Tanzania. We gingen van Kisii naar Musoma. Het was een rit van zo’n 178 kilometer. Ongeveer halverwege de reis was bij het plaatsje Isibania de grensovergang. We arriveerden daar zo rond de klok van elf. Uiteraard ben je in Afrika nog wel eventjes zoet van de formaliteiten. De enigste Belgische uit onze groep werd eruit gepikt omdat zij een afwijkende gele koortsverklaring dan de onze. De Belgische variant uiteraard. Dat deugde niet volgens de klerk en ze kon ter plekke $50,- aftikken voor een “geldig” exemplaar.

Op zich ging het verder voor ons als toeristen wel redelijk vlot bij de grensovergang. We stonden nog wel een keer op Tanzaniaanse bodem. Toen begon echter het lange wachten want er ging uren overheen voordat onze truck met inhoud door de controle kwam. Vooral niet druk maken dus en pole, pole was het advies. Maar het was knap warm op de prairie en de schaduw was schaars. Dus toen tegen een uur of één de truck eindelijk aan kwam rollen was dat toch ook wel een hele opluchting.

Door alle oponthoud mochten we de vanmorgen uit het ontbijt samengestelde lunch in de bus opeten. En zo vervolgden we onze reis naar Musoma. In de namiddag arriveerden we in deze stad aan het Victoriameer. Het Victoriameer is grootste meer van Afrika en het op een na grootste zoetwatermeer ter wereld. Voordat we naar onze accommodatie gingen werden we eerst in de stad gedropt. Ondanks dat er meer dan 100000 mensen wonen heerste er een ontspannen sfeer en was er nergens drukte. Ik ben direct maar naar een bank gegaan om Tanzaniaans geld te pinnen. Even 400000 shilling gepind. In Tanzania ben je al snel een keer miljonair.

Ik had er dorst van gekregen en besloot in een supermarkt een flesje sinas te kopen. Ik wilde betalen met een briefje van 10000 shilling. Dat was allemaal erg moeilijk. Ze hadden namelijk niet genoeg wisselgeld. En aangezien dat het kleinste bedrag was en ik verder ook geen kleingeld van andere munteenheid had kon ik ze niet helpen. De aardige mevrouw besloot mij het flesje te schenken. Ik voelde mij toch wel een beetje beschaamd.

Na dit uitje reisden we verder en kwamen we uit bij Matvilla Beach. Een leuk opgezet resortachtige locatie direct aan het Victoriameer. Hier konden we ons upgraden naar een huisje. Dat leek me wel wat. Misschien dat ik dan eens een nacht flink kon doorslapen. Het regelen ging nogal moeizaam. Dat kwam voornamelijk omdat telkens andere bedragen en andere valuta werd genoemd door de receptionist. Ik werd er een beetje kriegel van. Uiteindelijk kostte het $14,- en daarmee ging ik accoord.

Dus hoefden we de tent niet op te zetten en konden we ons direct vervoegen naar de bar. Ook deze was leuk gelegen aan het water. Ik besloot een halve liter cola te kopen. Dat kostte het lieve bedrag van 2000 shilling. Omgerekend komt dat neer op €0,80. Een halve liter bier kostte trouwens 3000 shilling. Onder het genot van de cola het spektakel op en rond het meer aanschouwen. Wat is het toch prachtig om arenden over water te zien schieten om ineens te duiken en een vis uit het water te halen. Ook de klipdassen maakten er een mooie show van de rotsen. Wat zijn dat bedrijvige beestjes.

Op een geven moment ben ik toch maar het huisje gelopen voor lekkere douche. En dat was het zeker. Op de terugweg liet Geoffrey mij een glimp zien van het avondeten. Het was de catch of the day. Een prachtige grote tilapia lag in aluminiumfolie op de grillplaat. Of half zeven konden we aan tafel en eten was werkelijk waar voortreffelijk van smaak. Na het eten heb ik nog een bak koffie gedronken en om 22 uur heb ik maar besloten naar bed te gaan in de hoop wat slaap in te halen. Het slechte nieuws is dat we morgen alweer weggaan hier. Ik had hier best een dag langer willen blijven en er was genoeg te doen. Het goede nieuws is dat we morgen naar de Serengeti gaan. Een nieuw hoogtepunt van deze reis.