Dag 10: Als een blok in slaap

Na weer een nacht louter na het plafond te hebben gestaard ben ik om 04:30 uur maar uit bed gestapt. Volkomen brak na tien dagen chronisch slaaptekort. Na veel gedoe ging voor ons het ontbijt toch om 05:15 uur open en heb ik snel twee broodjes gepakt voor onderweg. Snel de bus gepakt voor de laatste reis op de Azoren: Die naar het vliegveld.

Om iets na half zessen kwamen we daar aan. Onze vlucht ging om 06:55 uur dus we konden nog weer even lummelen op het vliegveld waar geen ene kloten te doen is. De vlucht naar Lissabon duurt nog geen twee uur. Dus met het tijdsverschil landen we voor 08:00 uur. Mijn oorspronkelijke vlucht naar Amsterdam zou nog geen twee uur later vertrekken ware het niet dat ik vrijdag een mail kreeg van de reisorganisatie dat TAP Air mij op een vlucht later hadden gezet. Nu vertrok mijn vlucht pas om 15:30 uur. Dat kon er ook nog wel bij. Alsof de reis van en naar de Azoren met alle vertraging nog niet lang genoeg had geduurd. Nu kon ik weer vijf uur van mijn tijd doden. Af en toe wat eten en drinken en vooral veel rondhangen.

En als je dan eindelijk mag boarden blijkt ook dit weer te zijn vertraagd. Dit keer was het vliegtuig gewoon te laat. Ondanks het late boarden vertrok het vliegtuig gewoon op tijd. Dat was dan tenminste wel weer een meevaller. Toen we eenmaal vlogen ben ik als een blok in slaap gevallen. We hadden wind mee en iets meer dan drie uur later landen we alweer op Schiphol. Van de chaos op Schiphol merkten we weinig en ook de bagageafhandeling ging best vlot.

Zo kon ik om iets over acht al de trein pakken richting het oosten. Ik nam de trein met een reisgenote die in Zwolle woonde. We hebben de vakantie in de trein nog uitgebreid geëvalueerd. In Zwolle kon ik gelijk door met de blauwe pijl. Halverwege stapten nogal wat verzopen katjes van Ribs [e-38] Blues binnen. Een festival dat ik nu helaas moest missen. Iets voor tien was ik thuis en nadat ik koffers binnen had gezet heb ik direct de fiets gepakt om de kroeg op te zoeken. Daar wou ik er een paar drinken, maar door de enorme regenbui werd het toch een uur of één voordat ik naar huis ging. Maar het was zalig om lekker in mijn eigen bed te slapen in alle rust.

Hiermee komt een einde aan de vakantie op de Azoren. Een vakantie die eigenlijk op drie fronten tegenviel. Het weer was niet denderend. Het regende elke dag wel en twee van acht effectieve dagen vielen in het water. Nu zijn de eilanden niet voor niets zo groen. Dit is dan ook eigenlijk de minste tegenvaller. De groep viel tegen. Met geen van de twaalf personen had ik een klik en ik vond het dan ook absoluut niet erg dat ik buiten de groep. Sterker nog: ik werkte er graag aan mee. Het mooiste gesprek van de hele vakantie was met een Engelsman in een Ierse pub.

De excursies waren heel erg veel van hetzelfde. Elke dag een kratermeer en een botanische tuin. Voor die laatste ben ik helemaal niet te porren en die eerste had ik na drie dagen ook wel gezien. En dat terwijl de Azoren zat te bieden heeft: Mooie dorpjes en uitdagende hikes. Het is een goed leermoment voor mij geweest. Ik had deze eilanden alleen moeten bezoeken met een fly [e-38] drive. Het had mij dan moeite gekost om alles uit te zoeken en dan was ik waarschijnlijk financieel ook meer kwijt geweest, maar dan had ik veel meer gezien en beter vermaakt dan nu het geval is geweest. Hoogtepunten deze vakantie waren Ribeira dos Caldeirões en Algar do Carvão. Dat is toch echt te karig ook voor tien dagen.

Nu maar hopen dat de reis eind dit jaar naar zuidelijk Afrika eindelijk wel doorgang of dat er een mooi initiatief voor komt. Mocht dat niet het geval zijn dan moet ik mij de kop niet weer gek laten maken en dezelfde fout als nu begaan.