Dag 6: Zwaveldioxide en cozido

We zijn inmiddels over de helft heen. Wat blijft is de gebrekkige nachtrust. De hele nacht wakker liggen en dan om 06:30 uur maar besloten om de moed maar op te geven dat het nog wat wordt. Het enige voordeel wat er dan nog is, is dat je alle tijd hebt voordat de reisleider op de stoep staat voor de excursie. Dus al voor acht uur zat ik aan het ontbijt en al ruim voordat de bus om negen uur vertrok zat in de lounge te wachten voor vertrek

De excursie van vandaag ging naar Lagoa das Furnas. Een kratermeer en dus niet de eerste deze week. De eerste tussenstop was echter bij Cha Gorreana. Een theeplantage. De Azoren kent een rijke theehistorie en hier was de productie te zien. Op het land ging het machinaal terwijl in de fabriek het deels handmatig ging. Kopje thee erbij. Prima voor een half uur.

Daarna dus door naar het kratermeer. Eerst van boven bekijken en toen gingen we het dal in om te stoppen bij ecologisch park Fumarolas Lagoa das Furnas. Hier waren de gaten in de grond waar de plaatselijke restaurants hun cozido lieten garen. Dat deden ze in zwavelhoudende warmtebronnen die door de aardwarmte flink warm werden. We gingen door naar het dorpje Furnas waar ook de nodige warmtebronnen waren te vinden.

Een beetje door dat dorpje gebanjerd en wat ijzerhoudend water uit een natuurbron gedronken. Onze lunch was cozido bij de plaatselijke Tony’s. Nu heette alles in de dorp Tony’s dus dat was waarschijnlijk de plaatselijke maffiabaas. Cozido bij Tony’s dus. Cozido bestaat uit groente en vlees en is zo’n 8 uur gestoomd door hete lucht in de grond. Ik vond het best wel lekker, hoewel het vlees mij eigenlijk iets te vet was.

Na de lange lunch ging de reis naar Parque Terra Nostra. Een thermaal bad in een botanische tuin. Ik had geen zin in weer een thermaal bad en na eventjes rondgewandeld in de botanische tuin had ik dat ook wel weer gezien. Ik besloot mijn eigen pad te gaan en gewoon door het plaatsje te wandelen. Het was een prettig uurtje wandelen door het dorp onder mooie weersomstandigheden. Langs de plaatselijke voetbalclub FC Vale Formoso met hun eigen shop. Langs het gewone leven van Furnas zonder de toeristen. Ik kwam uiteindelijk uit bij de kerk en besloot toen maar terug te gaan om de rest niet te frustreren. Maar dit gewoon ongedwongen wandelen weg van de gebaande paden had ik gemist.

Als laatste stop was het dorpje Vila Franca do Campo, de oude hoofdstad van de Azoren. Het leek een mooi plaatsje om eens doorheen te struinen, maar helaas was hier slechts een korte stop bij een rots massief die de nederzetting vroeger tegen piraterij beschermde. Toen reden we weer snel terug naar het hotel alwaar we om 17:15 uur weer arriveerden. Zo werd het weer tijd voor de dagsluiting bij Baia dos Anjos.

Onze vorige gids had het eens over de heerlijke kip piri piri die ze in de jachthaven zouden serveren bij een restaurant die ook zoiets in zijn naam zou hebben. Het is eens een keer wat anders dan vis en ik ben verzot op kip piri piri. Het koste nogal moeite om achter de naam van het restaurant te komen, maar uiteindelijk moest het haast wel Restaurante Ramires zijn. Dus daar maar de kip piri piri geprobeerd. En onze Henrique had gelijk: De kip piri piri was zeer smakelijk. Wel moest de kip geblust worden met de nodige biertjes. Gelukkig ben ik daar niet vies van. Om half twaalf besloot ik dat het wel weer genoeg was voor vandaag. Morgen is het de laatste dag op São Miguel.