Borrelen op zijn polders

6 oktober

Het is vandaag onze laatste volledige dag in Afrika. De druk is er wel af. We vertrekken pas om negen uur. Iedereen is natuurlijk vroeg wakker omdat dit nu eenmaal ons nieuwe ritme is geworden. Sommige kiezen er nog voor om een duik te nemen in het zwembad op de vroege morgen. Ik kies er voor om mij eens uitgebreid te gaan verfrissen. Voor de laatste keer breken we de tent af. Ook voor de laatste keer eten we bij de truck.

De laatste rit met Otis gaat over 472 kilometer. We gaan over een gebied waar veel overvallen plaats vinden. We stoppen dan ook niet onderweg behalve af en toe bij een benzinepomp voor het toilet. De geest is bij iedereen nu wel een beetje uit de fles. De hoogtepunten van de vakantie zijn overduidelijk geweest en we buiken uit naar het einde van de vakantie. De weg die we berijden is daarbij ook niet uitnodigend. Er is onderweg vrijwel niets te zien en het wordt uiteindelijk gewoon een lange reisdag.

Het eindpunt van deze reis is Pretoria. Pretoria is één van de drie hoofdsteden van het land en is belast met het bestuurlijke gedeelte. We rijden over de rondweg van Pretoria. We hebben besloten dat we morgenvroeg als laatste activiteit Pretoria zelf gaan we bezichtigen in plaats van vandaag zodat we morgen ook nog een dagbesteding is. We rijden door de buitenwijken van Pretoria. Vooral de bordjes met plaatsnaam Onbekend trekt nog onze aandacht.

Het is vijf uur als we even buiten Pretoria het terrein van Twana Lodge oprijden. We hoeven dus niet de tent op te zetten want de laatste nacht van deze slapen we in een hostel. Dus nadat de bagage gedropt zijn wordt het tijd om een biertje te drinken. Nederlander Arne uit Bant en de Zuid-Afrikaanse Chris zijn eigenaren van de hostel en bestieren ook de bar. Net als het hostel in Kaapstad gaat dat wel een beetje met de Franse slag en veel op basis van vertrouwen. Na een paar uurtjes is het zo alweer tijd om te gaan eten.

Het wordt ons laatste diner. We gaan met Otis naar Bronberg. Dat ligt exact 800 meter van onze lodge af. Het zal wel met veiligheid te maken hebben. Het is een vrij chique tent en ik besluit voor de schapenstaartjes te gaan. Apart maar wel erg lekker. Omdat het de laatste avond is worden de fooien uitgereikt aan Victor en David. Ik hoop dat ze er iets moois mee doen. Ze hebben het in ieder geval verdiend. Tijd voor een toetje is er niet, want de keuken zit dicht. Dan gaan we maar snel terug naar het hostel want daar is de bar hopelijk wel geopend.

We worden gelukkig op onze wenken bediend. Ik praat er wat af met Arne. Hij werkte als reisleider bij een voorloper van Shoestring die autovakanties van maanden vanuit Nederland naar Afrika en Azië uitvoerde. Daarna vestigde hij zich in Zimbabwe waar hij ook reisagent was. Totdat in Zimbabwe de pleuris uitbrak de blanken het land ontvluchtte. Sindsdien heeft hij deze lodge en voert hij van daaruit gamedrives uit. Zo verstrijkt de tijd en wordt het de laatste bedtijd van mijn vakantie. Pas om één uur zoek ik mijn bed op. Morgen gaan we eerst Pretoria bezoeken en gaan we na de middag naar OR Tambo Airport in Johannesburg van waaruit ons vliegtuig terug naar huis vertrekt.