Even zwaaien naar Mandela en dan op de keukn opan

7 en 8 oktober

Ondanks dat het gisteren nogal een latertje was met de nodige drank op stap ik om zeven uur redelijk fris en fruitig uit mijn bed. Deze dag staat in het teken van ons vertrek naar huis. Maar nu vertrekt het vliegtuig pas aan het begin van de avond dus we hebben nog tijd over om nog wat van de dag te maken. De dag begint met een ontbijt gemaakt door Arne. Vooral de flinke sloot vers gezette koffie vindt gretig aftrek bij mij. Dat blijft toch altijd beter dan die instant meuk.

We kozen ervoor om vanmorgen naar Pretoria te gaan. Er kon ook een Soweto toer gedaan worden, maar daar werd gelukkig van afgezien. Ik had deze al in 2016 gedaan en vond er destijds niet veel aan. Om negen uur gaan we met Otis op pad. Vanaf de lodge naar het Uniegebouw is het een half uurtje rijden. Hier zetelt de regering in Zuid-Afrika. Dit gebouw is gebouwd op een heuvel en kijkt uit over de stad. Hier en daar worden de laatste foto’s geschoten en maken we wandelingetje door de tuinen. Ook worden de laatste souvenirs ingeslagen.

We zijn er wel klaar mee en tegen een uur of elf vertrekken we weer. We krijgen met Otis nog een rondleiding door de stad. Veel is er niet te zien en interesseren doet het ons nog minder. De opluchting is dan ook groot als we weer koers zetten naar de lodge. Om twaalf uur komen we daaraan. Het is nu een kwestie van de tijd uitzitten voordat de bus ons komt ophalen voor de reis naar het vliegtuig. Deze tijd wordt dan maar met de telefoon volgebracht. Je moet toch wat.

Om kwart voor twee nemen we afscheid van Victor en David. We gaan zonder hun in een bus naar het vliegtuig. Hun zetten direct koers naar Kaapstad waar Otis en zijn inhoud wordt gecheckt voordat ze doorreizen naar Namibië waar over vier dagen hun volgende groep wacht. Zij zullen al met al één rustdag hebben voordat ze weer aan de bak mogen. In drie kwartier brengt de bus ons naar het vliegtuig. Alles gaat zeer vlot en in no-time zijn we bij de taxfree winkeltjes. Daar heb ik nog even de laatste Randen opgemaakt. Dollars komen altijd wel van pas, maar of en wanneer ik nog ooit Randen nodig heb weet ik niet.

De beambte van Turkish Airlines heeft het niet erg met mij voor. Voor beide vluchten zet ze mij op de meest verschrikkelijke plek van het vliegtuig. In het midden van de zijkant. Dus en geen vrijheid van een raam en geen beenruimte van een pad en de Sjaak als er iemand naar het toilet moet. Ik weet nog steeds niet wat ik dat mens misdaan heb. Ze gunde mij ook al blik waardig bij het inchecken. Verder loopt alles veel beter op OR Tambo dan het drie weken geleden ging op Schiphol. Dus ruim drie uur voor de vlucht zijn we binnen. Ik dood de tijd met de laatste Randen uit te geven en af en toe naar de rookruimte te lopen.

Om iets over zes in de avond gaat onze vlucht. Tijdens de nachtvlucht doe ik geen oog dicht. Ik zit klem en kan geen kant op. Midden in de nacht komen we aan in Istanboel. Ook hier is het weer een aantal uur wachten voor de volgende vlucht. Deze tijd doden we ook maar met de telefoon en op het rokersterras. Wel lekker zo in de vrije lucht in plaats van in zo´n hok. Bovendien is zelfs op tijdstip op het vliegveld van Istanboel zat te doen. Ook de laatste vlucht verloopt soepeltjes. We komen eerder aan dan gepland. Dan begint de ellende op Schiphol weer. Ellenlange wachtrijen voor de douane. Dit terwijl we gewoon met een zelfscanner de controle kunnen doen. Daar was dan ook geen wachtrij. In de lussen ervoor wel. We hebben bijna heel Schiphol gezien. Het had toch niet uitgemaakt als we eerder waren. Dan hadden we nog langer bij de bagageband kunnen wachten. Om half twaalf pak ik met dezelfde twee reisgenoten als de heenreis de trein. Om kwart voor twee ben ik terug op het oude nest.

Het was fijn om weer in Afrika te zijn. We hebben enorm veel dieren mogen zien en over het algemeen viel alles mee. Het eten was verrukkelijk en de groep was leuk. Uiteraard waren Etosha en Chobe de hoogtepunten. Maar ook Victoria Falls en de neushoorns in Zimbabwe waren geweldig. De Okavangodelta was de grootste tegenvaller. Waarschijnlijk zat ik in de verkeerde periode. Maar overall scoort deze vakantie uitstekend in mijn rating. Hierbij komt er een eindelijk aan mijn reisverslag van drie weken door Zuid-Afrika, Namibië, Botswana en Zimbabwe. Welk avontuur ik volgend jaar zal aangaan weet ik nog niet. Ik verschillende opties in verschillende continenten. Het zal zeer waarschijnlijk geen safarireis worden. Maar Afrika sluit ik zeker niet uit.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn verslag en graag tot een volgende keer.