Dag 5: Wandelen in het wintersportgebied van Tsjec

Vandaag is het alweer mijn laatste volledige dag in Tsjechië. Ik wil deze dag gebruiken om te gaan wandelen in het Reuzengebergte (Krkonoše). Mijn voorkeur ging uit naar Špindlerův Mlýn en als ik tijd overhad misschien mijzelf nog te verplaatsen naar Harrachov. Dus na gebruikelijke ochtend rituelen ging ik met mijn auto onderweg naar het Reuzengebergte.

Ik had natuurlijk nog steeds geen navigatie en in Turnov stond Harrachov al aangegeven. Het leek dan ook verstandig om deze weg te volgen in de veronderstelling dat Špindlerův Mlýn daar niet zover vandaan zou liggen. Špindlerův Mlýn, Špindlerův Mlýn. Net als bij veel andere Tsjechische is het net of ik een toeval krijg wanneer ik de naam probeer uit te spreken. Ik kwam plaatsnamen tegen waarbij ik dacht: Ik zou een klinker kopen. Een plaatsnaam met alleen medeklinkers (en dan stuk of vijf, zes) is toch niet uit te spreken? Maar goed: Volgens de bewegwijzering was het 50 kilometer naar Harrachov. Dit ging over een soort van provinciale weg en het ging nogal bergop en bergaf. Dus erg opschieten deed het niet met al het vrachtverkeer dat schijnbaar ook naar Harrachov moest.

Vlak voor Harrachov stond Špindlerův Mlýn al aangegeven op de verkeersborden zonder dat het aantal kilometers erbij stond. Dus ik volgde de borden en reed kilometers over een bergachtige weg. Maar toen ik vervolgens Špindlerův Mlýn kilometers lang niet meer aangegeven werd op verkeersborden en andere plaatsen wel begon ik toch heftig te twijfelen of ik geen afslag had gemist. Dus ik weer terug en na verloop van tijd weer gedraaid. Achteraf bleek dat ik toch dat ik op de goede weg zat en dat Špindlerův Mlýn gewoonweg gedurende 20 kilometer niet werd aangegeven om vervolgens weer doodleuk op de borden te verschijnen. Hierdoor arriveerde ik pas om 11:00 uur in Špindlerův Mlýn.

Špindlerův Mlýn is een echt skioord zoals je deze ook wel veel in de Alpen ziet. Veel hotelletjes, appartementjes, restaurantjes en souvenirwinkeltjes. Eigenlijk is alles er op gericht om de toerist te pleasen. Het is duidelijk te zien dat het hoogseizoen tijdens de winter zal zijn, maar ook nu is er genoeg vertier in en om het plaatsje. Ik besluit mijn auto niet op de eerste de beste parkeerplaats in Špindlerův Mlýn neer te zetten maar ik rijd een stukje door naar het skigebied Medvědín. Daar heb ik mijn auto geparkeerd en een stukje rondgelopen. Ik heb staan kijken naar een stilstaande stoeltjeslift en daar vlakbij zag ik dat er enkele wandelroutes waren uitgezet. Ik had vooraf al informatie ingewonnen en het leek mij een mooie route om naar de oorsprong van de rivier de Elbe. De Elbe staat op plek 9 van langste rivieren van Europa met 1094 kilometer en mond uit in de Noordzee bij de belangrijkste havenstad van Duitsland: Hamburg.

Van waaruit ik startte zou het een wandeling van 4,5 kilometer zijn naar de oorsprong met links of rechts van mij een stroompje wat dus verder zou uitgroeien tot een beste rivier. De wandeling ging ook vandaag flink bergop en onderweg waren de nodige leuke (al dan niet kunstmatige) watervalletjes te zien. Na ruim drie uur te hebben gewandeld kwam ik aan bij hotel Labská bouda. Dat hotel ligt om 1340 kilometer hoogte dus had ik ruim 600 meter geklommen in die tijd. Het was inmiddels 15:00 uur geweest en, ondanks dat daar een hekel aan heb, leek het mij verstandig om dezelfde weg terug te wandelen want om het is vroeg donker ondanks dat het weer een stralende zonnige dag is. Niet voordat ik even Labský vodopád heb meegepakt. Een waterval van behoorlijke hoogte van de Elbe. De terugreis ging een stuk sneller dan heen (huhhuh het was een afdaling) en 17:45 uur (dus iets meer dan 2 uur) was ik weer bij mijn auto.

Ik besloot direct terug te gaan richting Turnov en dan onderweg aan te leggen om wat te eten. Het leek mij nu verstandig om over Jičin te rijden want dat zou korter en dus sneller zijn. Dat was een misvatting. Er waren erg veel wegopbrekingen waarbij één weghelft werd afgezet en dus waren er noodstoplichten die het verkeer moesten begeleiden. Dat ging niet helemaal goed: Ondanks dat het niet eens spitsuur was stond er tussen Jičin en Vrchlabí een file van meer dan 30 kilometer met langzaam rijdend en stilstaand verkeer. Gelukkig reed ik de andere kant op, hoewel dat ook niet altijd vlot ging,

Het liep inmiddels tegen achten en mijn maag begon inmiddels behoorlijk te rammelen dus besloot ik op de weg tussen Jičin en Turnov in het dorpje Karlovice aan te leggen bij een restaurant wat gezien de vele Tsjechische vrachtwagens doorging als truckstop. Het etablissement luisterde naar de naam Motorest Zavadilka. Het ging schijnbaar door als dorpskroeg want binnen zaten de dorpelingen zich te laveren aan grote pullen bier. Het was even zoeken naar een menu in het Duits. Het was een zeer eenvoudige kaart. Ik nam het duurste gerecht. Kipfilet met een zeer pittige tomatensaus en patat en een flesje cola. Dit alles voor €5,-. Hierna vlak bij Turnov heb ik de auto nog even afgetankt en heb ik in Turnov een paar Kronen bij gepind aangezien ik van de 5000 Kronen die ik eerder nog gepind had 1500 Kronen had overgehouden en ik met bij gepinde bedrag morgen mooi het hotel kon betalen. Om 21:00 uur was ik in het hotel en vond ik het wel welletjes

Dit was dus de laatste dag in Tsjechië. Ik had hier nog wel een paar dagen langer kunnen blijven. Vooral in het Reuzengebergte was ik nog lang niet uitgekeken. Maar goed ik zeg altijd maar: Heb ik ieder geval nog een reden om ooit nog eens weer te komen. Morgen ga ik naar Polen. Naar Krakau om precies te zijn. Ik heb ooit kort een stukje door Polen gereden, maar het is voor het eerst dat ik dit land echt aan doe.