Dag 9

Vandaag vertrekken we uit Kandy en als dank daarvoor mogen we relatief vroeg opstaan. De chauffeur wou om 08:30 uur vertrekken dus ik had op mijn telefoon het alarm maar om 07:30 uur gezet. Die tijd heb ik wel nodig aangezien 's ochtends normaliter al niet vooruit te branden ben en als er dan ook al geen zuipbare koffie binnen handbereik is, dan wordt het allemaal wel heel lastig. Eerst ben ik naar het centrum gesjokt. Op zoek naar iets eetbaars. Of het kwam omdat zondag was of niet maar het duurde even voordat een bakkertje had gevonden dat net voor mijn neus de deurtjes opende. Dus daar maar wat broodjes gehaald voor onderweg. Want nu kreeg ik nog geen hap door mijn keel.

De bus vertrok volgens het spoorboekje om exact 08:30 uur. In eerste instantie ging de reis naar Kitulgala. Bij dit dorp loopt de rivier genaamd Kenani. Hier werd in 1957 een deel van de legendarische film The Bridge Over The River Kwai geschoten inclusief de scene waar ze de brug opbliezen. Uitermate interessant uiteraard, maar voor dit soort historische feitjes hoef ik niet wakker gemaakt te worden. Wat ik veel interessanter vond is dat wij hier de gelegenheid kregen om over de rivier te raften. Nu heb ik wel eens in een kano gezeten in Luxemburg, maar ik vermoedde dat dit toch wel wat anders aan toen zou gaan. Nu was er binnen de groep nogal wat angst vooraf hiervoor. Ook de reisverzekering zou het niet dekken en dat soort vraagtekens. Nu word ik niet gehinderd door angst aangezien nog te dom ben om voor de duivel te dansen dus ik zeg gaan met die banaan.

Je werd in een reddingsvest gehesen, kreeg een helmpie op en er werd een peddel in je hand gedrukt in een summiere etablissement. Er werd afgedaald naar bedding van de rivier waar we per zes personen in een rubberen bootje werden gedrukt. De instructeur sprak voor de verandering een goed mondje Engels en gaf duidelijke instructies over wat er van ons verwacht werd. O o o wat was dat onwies gaaf! Uiteraard hielden we niet droog bij alle pracht en praal die op het vlot lopende riviertje te zien. Ik produceerde geluiden die ik nooit eerder gemaakt had. Zo moest kieren van plezier klaarblijkelijk klinken. Hoe lang het exact geduurd heeft weet ik niet, maar ik vond het veel te kort. Het laatste stukje werden we uit de boot gekieperd en mochten we het al drijvend afwerken. Ook dat was een plezante ervaring.

Na de roeitocht was er gelegenheid tot douchen, maar dat viel nog niet mee met zo'n grote groep en slechts één douche. Helemaal niet als er ook nog figuren besluiten te badderen. Althans zo lang leek het allemaal wel te duren.. Toen dit er eindelijk opzat was het tijd om aan tafel te gaan voor de lunch. Dit had niet veel om hakken. Een tosti met wat patat. Niet bepaald haute cuisine zullen we maar zeggen. Hierna zijn we weer de bus ingestapt om de reis te vervolgen. Deze reis ging in eerste instantie over dezelfde weg als wat we eerder waren gereden en was dus niet bijster interessant.

Uiteindelijk belanden bij het plaatsje Katukithula. Midden in de binnenlanden van Sri Lanka waar de theeplantages bevinden daar waar blaadjes groeien die de ingrediënten vormen voor de wereldberoemde Ceylon thee. De bus stopte bij één van de plantages. De thee werd in 1869 geïntroduceerd door de Britten. Dus het is niet zo vreemd dat de plantages Engelse namen hebben. Wij bezichtigden plantage Glenlock. Het was nog steeds zondag en dat betekende dat de fabriek stillag. Gelukkig was er voor de toeristen nog wel enige bedrijvigheid te sporen. Er werd uitgelegd hoe de oogst door middeleeuws ogende machines omgeturnd tot de thee die we hier kennen. Op zich wel leuk om dit proces eens een keer van dichtbij bekeken.

Daarna maar een kopje geprobeerd. Normaal ben ik er niet zo doel, maar bij gebrek aan koffie moet je toch wat. Hierna maar over de plantage gestruind. Ook de theeplukkers hadden vandaag vrijaf. Maar de plantjes lagen er allemaal vredig bij en vonden het niet vervelend om gefotografeerd te worden. Ook het uitzicht vanaf de plantage was fotogeniek dus ook deze hebben we maar even meegepikt. Het werd al laat en we vervolgde onze weg naar de eindbestemming vandaag Nuwara Eliya. Het was niet zo ver, maar het ging over een heuvelachtige weg wat de snelheid niet ten goede kwam. Onderweg nog een Kodakmomentje bij Puna Falls.

We kwamen in het donker aan in Nuwara Eliya zodat we weinig meekregen van Victoriaanse stijl waarin de stad was opgetrokken. Wel werden we getrakteerd op een heuse bak regen. We verbleven deze nacht in hotel Alpine. Het hotel had hoogstwaarschijnlijk betere tijden gekend. Met andere woorden: Het was een oale prüttel. But who cares? We zaten een eindje van het centrum af en het hoosde nog flink dus werd de tuktuk gepakt naar uiteindelijk de Pizzahut. Tsja de Pizzahut is ook hier wat je er van mag verwachten. Pure maagvulling dus. Hierna maar terug gegaan naar het hotel. Daar heb ik exact één biertje gedronken en om 22:00 uur toch als één van de laatsten naar bed gegaan. Het zou morgen wel heel vroeg worden dus een overbodige luxe was het om omstreeks middernacht het licht uit te doen.