Dag 3: Excursie naar Caldeira das Sete Cidades

Weer een nacht niet geslapen. Ik heb thuis wel oordoppen ter beschikking, maar ik was ze vergeten.Waarschijnlijk omdat ik ze de laatste twee vakanties toch niet nodig had. Op een gegeven moment werd ik zo hoorndol dat ik stukken toiletpapier nat maakte en in mijn oren propte. Het hielp wel iets, maar de overlast was zo erg dat helemaal niets 100% zou helpen. Dus ruim voor zeven ben ik compleet gesloopt maar uit bed gestapt.

Eén geluk: Het was droog vandaag. Het was niet echt warm, maar een hele verbetering ten opzichte van de dag ervoor. Om acht uur ging ik aan het ontbijt. Het ontbijt is okay bij Neat hotel. Wel had ik soms idee dat er broodjes van de dag ervoor geserveerd werden.

Om negen uur vertrok de bus met inhoud naar Sete Cidades. De naam betekent zeven steden en deze is wel heel erg ambitieus gekozen. Sete Cidades ligt in het westen van het eiland São Miguel en moest het hoogtepunt van de vakantie worden. Nabij Sete Cidades liggen namelijk twee kratermeren genoemd Caldeira das Sete Cidades. We vlogen de kratermeren vanaf boven aan en uiteindelijk werden de meren op vele plaatsen bekeken en gefotografeerd. Er wordt geadverteerd met dat het ene meer groen en het andere meer blauw is. Het zal ongetwijfeld mee te maken hebben met hoe de zon er op schijnt want deze dag ontbrak ie en hadden beide meren dezelfde kleur. Ik ben ooit bij Irazú in Costa Rica geweest en eerlijk gezegd vond ik die mooier en indrukwekkender.

Toch was de krater wel mooi om te zien en werd deze in vele verschillende posities op de gevoelige plaat gezet. Rond het middaguur reed onze bus ons het dorpje in. Daar werden gelost bij de plaatselijke vreetschuur Lagoa Azul voor de lunch. Een lunch in buffetvorm. Bepaald niet mijn favoriete vorm van eten. Het eten uit een trog draagt voor mij niet bij aan een vrolijke vakantie. Toch was het deze keer nog wel te doen. Dat kwam vooral door lokale invloeden op het eten. Vooral de geroosterde geit smaakte behoorlijk. Toch was nu één keer opscheppen ruim genoeg.

Na deze lange pauze werd de busreis vervolgd en ging de reis terug naar hoofdstad Ponta Delgada. Door de regen van gisteren was er toen een verkort programma. Vandaag was de gelegenheid hetgeen we gisteren niet hadden gezien in te halen. Te beginnen met een bezoek aan Plantação de Ananases Augusto Arruda. Een ananasplantage. Hier werd uitgelegd hoe de ananassen gekweekt werden. Naast dat het erg interessant was om te zien welk proces in de Azoren nodig is om ananas te kweken was het ook nog eens erg lekker.

Daarna werd er gestopt bij Jardim Botãnico António Borges. Een botanische tuin dus. Een botanische tuin kan interessant zijn voor mij als deze bestaat uit inheemse gewassen. Maar met exoten over de hele wereld zoals ook deze tuin was ingericht vind ik totaal niet interessant. Het was dan geen straf dat we er maar drie kwartier verbleven. We gingen terug naar het hotel. Om 17:00 uur arriveerden wij aldaar. Er werd een lange briefing gehouden over wat de volgende dagen stond te gebeuren. Ik heb direct maar voor elke dag een excursie geboekt. Pas om half zeven was de briefing afgelopen.

In marstempo naar de jachthaven gelopen. Daar heb ik bij Baia Dos Anjos snel een paar biertjes achterover geslagen alvorens een broodje hamburger met de naam John Lennon verorberd heb. Het werd inmiddels negen uur en dus werd het de hoogste tijd om te dineren. Lekker alleen. De keuze viel op restaurant O Mariñeiro, het matroosje. De keuze viel op de catch off the day. Er werd een flinke vis onder het ijs vandaan getrokken. Het smaakte overheerlijk. Dit en een halve liter bier koste €17,50. Het was een geslaagd diner.

Na het diner ben ik nog even terig gegaan naar Baia Dos Anjos voor een tweetal biertjes. Om 23:15 uur was ik er wel klaar mee. Het was een mooie dag en voldaan zocht ik mijn mandje op. Hopelijk krijg ik nu wel een beetje nachtrust.