Let's get, let's get, let's get, let's get rocked!

(Een beetje muziekliefhebber weet dan welk dier vandaag de hoofdrol gaat spelen)

26 september

Vandaag zijn we voor een volle dag in Etosha National Park. We hadden twee opties: Of we gaan gamedrivend met Otis op weg naar onze volgende camping of we boeken de optionele optie om de weg met een Jeep af te leggen. De groep koos gisteren massaal voor de laatste optie. Niet dat we een hekel aan Otis hebben (of aan Victor en David), maar omdat je met Jeep nu eenmaal op plekken kunt komen waar je niet met een overlandtruck kunt komen. De rit beslaat effectief 134 kilometer, maar wij deze dag vele kilometers meer maken.

Grotendeels gaat de rit langs de Etosha Pan. Een zoutpan dat het grootste gedeelte van het jaar droog staat zoals dat ook nu het geval zal zijn.

Al voordat om zes uur de wekker gaat ben ik al uit bed. Ik sta stijf van de adrenaline van het vooruitzicht dat ik ook vandaag weer ontzettend veel wilde beesten ga zien. Alleen je niet weet nooit wat, hoeveel, waar en in welke hoedanigheid je de dieren ziet. Ik blijf dat fascinerend vinden. De tent breken we af en daarna kunnen we aan het ontbijt. Wij hebben twee Jeeps tot onze beschikking. Daar passen normaal 16 personen in dus met z’n twaalven zitten we lekker ruim. We verlaten Otis, David en Victor en we gaan op pad.

Af net buiten de poorten van het kamp komen het eerste wild tegen. En daar passeert Otis ons. Toet, toet tot straks. De verschillende soorten wild zijn niet op de vingers van twee handen te tellen. En ook fijn dat we ook vandaag weer soorten zien die we deze reis nog niet eerder tegen kwamen. We zien onder andere: Koritrappen, jakhalzen, giraffen, zebra’s, springbokken, kuiftrappen, olifanten, hyena’s, struisvogels, gemsbokken, leeuwen, secretarisvogels en gabarhavikken. Er worden honderden foto’s gemaakt door mij. Telkens weten de dieren mij te trickeren met nieuwe natuurlijke bewegingen. Het hoogtepunt is van deze ochtend is echter het luipaard. Wij mogen er eentje spotten onder een boom. We blijven geduldig wachten en dat wachten wordt beloond. Het blijkt niet zomaar een luipaard te zijn, maar een moeder met twee welpen. Ademloos geniet ik van het tafereel. Veel foto’s maken, maar af en toe leg ik camera ook naast mij neer om gewoon met het blote oog deze pracht tot mij te nemen.

Rond het middaguur rijden we de camping Halali op. Deze ligt ongeveer halverwege de afstand die we vandaag overbruggen. En daar is Otis en de aanhang weer. Ze hebben voor ons cheeseburgers klaargemaakt. Ook deze maaltijd is weer dikke prima. Na de lunch gaan we weer met de Jeeps op pad voor deel 2 van de safari. Het is moeilijk de ochtend te overtreffen, maar de poging zal toch gaan slagen. Wat ongelooflijk veel wild is dit park rijk. Bizar! In deze middag komen koedoes, zebra´s, savannearenden, giraffen, roodsnavelpijlstaarten, olifanten, grijsbokken, springbokken en gnoes tegen.

Ook nu gaat de hoofdprijs naar een luipaard. Deze zien we de weg overschieten. Hij blijft even in het gras onder een boom zitten, maar gaat daarna aan de wandel. Weliswaar is dit een lonesome cowboy, maar hij komt dicht bij onze Jeep en laat zich prachtig op de foto zetten. Adembenemend. Om vier uur is dat toch gedaan met de pret. De fullday tour zit erop als we op camping Namutoni belanden. We zetten snel de tent op want ook deze camping ligt aan een waterpoel die vanaf de camping bezichtigd kan worden. Dus snellen we naar de waterpoel. En dan valt deze wel erg tegen. We zijn verwend door de waterpoel van de andere camping! Hier valt niets te zien.

Of het komt door de bocht van gisteren of gewoon omdat ik niet gewend ben om dagelijks alcohol te drinken weet ik niet, maar ik heb helemaal geen in drank vandaag. Dus ik besluit bij de kampwinkel een tweeliter fles frisdrank te halen en deze soldaat te maken. Als diner hebben gegrilde vis met graat en groente ook van de grill. Dat laatste smaakt beter hoewel het diner nu eens niet verheffend is. Na het eten wordt er nog veel gepraat met een select gezelschap met onder andere Victor en David. Om half elf rol ik de matten op. Tijd om deze bijzondere dag af te sluiten. We hebben nu vier van de big five gezien. De vijfde (en voor mij minst interessante Kaapse buffel) zullen we ook nog wel te zien krijgen de komende dagen. Morgen gaan we Etosha verlaten. Dan gaan we naar het uiterste noordoosten van Namibië waar we eindigen aan de Okavangorivier.