Ruige kusten en pinguïns. Heel veel pinguïns

18 september

Vandaag de eerste volle dag in Zuid-Afrika. En het is ook gelijk de enige volle dag in Kaapstad. En dan begint de keuzestress. Welke excursie wordt het? Robbeneiland? Tafelberg? Kaap de Goede Hoop? Wijnroute? Er is zo veel te zien in en rondom Kaapstad dat één dag veel en veel te weinig is. Een goede reden om er ooit weer eens terug te keren dus. Gisteren besloot ik om vandaag mee op excursie te gaan naar het Kaapse Schiereiland. Dit is een dagexcursie wat 1200,- Rand kost (ongeveer €90,- dus).

De dag begon al vroeg. De nacht was nogal woelig geweest en ik kon de slaap niet vatten omdat er nogal wat storende geluiden te horen deze nacht. En deze kwamen niet van het feestje dat gaande was. Laten we zeggen dat er na vannacht in Kaapstad en haar wijde omgeving geen boom meer overeind stond! Dus om 7 uur ben ik maar uit bed gestapt. Eventjes heerlijk gedoucht na toch een lange reisdag. Het ontbijt wordt verzorgd door het hostel en heeft wat weg van een safari ontbijt. Simpel doch voedzaam. Traktatie was de heerlijke koffie die geserveerd wordt. Dit met de kennis dat de oploskoffie die de rest van de reis wordt gedronken toch wat minder smaakvol zal zijn. Ach een kleinigheidje hou je altijd.

Na het ontbijt wordt de rest ook al wakker en ik verdoe mijn tijd aan het smoezelige zwembad. Een oudere blanke man betreedt al vroeg het terrein en hij blijkt onze reisleider van de dagexcursie te zijn. Het luistert naar de naam Bruce. We hebben om 9 uur een afspraak met de beste man en dan worden we ook in een busje gepropt. Niet de gehele groep gaat mee. Sommigen kiezen ervoor om naar Robbeneiland te gaan en de Tafelberg te bezoeken. Bruce trapt het busje op zijn staart en hij gaat zuidwaarts.

De rit gaat langs de westkust richting het zuiden. We komen langs buitenverblijven van de beter-gestelden van Kaapstad zoals daar Llandudno Beach waar een tussenstop wordt gepland om de Tafelberg op de gevoelige plaat te zetten. De volgende stop is in Hout Bay. Zoals de naam al aangeeft werd hier vroeger veel hout gevonden. Nu is er vooral een werf dat bezaaid is met allerlei prullariastalletjes. Door een letterlijk aftandse oma wordt er, uiteraard tegen vergoeding, aangeboden om met lokale zeeleeuw op de foto te gaan en zelfs om op dat arme dier te gaan zitten. Dat gaan we dus maar niet doen. In de jachthaven van Hout Bay zwemmen vrijelijk zeehonden en zeeleeuwen. Daar is dus veel prettiger foto’s van te maken.

We vervolgen onze weg over de Chapman’s Peak Drive. Een tolweg met links een ruige kust en rechts hoge bergtoppen. De hoogste luistert uiteraard naar Chapman’s Peak. Daar wordt gestopt voor een prachtig Kodakmomentje naar de baai van Hout Bay. Verder naar het zuiden is de nalatenschap van de Nederlanders nog goed zichtbaar. Alle plaatsnamen verwijzen naar de historie. Zo komen we door Noordhoek en Kommetjie. Uiteindelijk belanden we in natuurpark Cape Point Nature Reserve. We rijden door naar de zuidelijkste vuurtoren van Afrika. Het zijn er twee: Een oude en een nieuwe. Daar maken we een wandeling. Er komen nogal wat bavianen voor en één daarvan grist de koekjes uit de tas van een reisgenote. Ook weet hij nog een lolly te bemachtigen dus zijn dag kan niet meer stuk. Het uitzicht bij de vuurtorens is adembenemend en de wandeling zeer prettig.

Even een rondje om de Kaap en de wereld ziet er heel anders uit. Niet alleen struisvogels, maar ook regen met bakken uit de hemel is te zien als we bij Kaap de Goede Hoop komen. Veel lotgenoten trotseren de regen, maar ik kan prima vanuit de bus een kiekje schieten van het zuidelijkste puntje van het Afrikaanse continent. Hierna gaan we via de oostkant van het schiereiland weer noordwaarts. We komen bij Simon’s Town. Het is rond het middaguur en dus lunchtijd. We arriveren bij Harbourview. Een groot probleem in Zuid-Afrika is de elektriciteitsvoorziening van het land. Kortom: De stroom valt regelmatig uit. En dan wordt het dus lastig om te frituren. Het menu van Harbourview werd daarmee behoorlijk ingekort. Het wordt een kipburger met een gepofte aardappel. Het is net iets beter dan niets.

Na de lunch rijden we door naar Boulders Beach. Hier leeft een pinguïnkolonie van 3000 stuks op het strand en inderdaad: Er liepen er nog zat. Entree kost €12,- maar wij doen de free tour. Het geheel doet zich als een dierentuin aan. Gebaande paden en Heras Hekwerk die de beesten van de mensen scheidt. Reisleider zou wel eens gepensioneerd kunnen zijn en hij had het deze dag aan de tijd. Na Boulders vetrokken we richting surfwalhalla Muizenberg voor een korte stop. Snel een peukie en een paar foto’s. Hierna gaan we toch echt terug naar ons hostel. Om vijf uur arriveren wij daar. Een nieuwe briefing dreigde en met de wetenschap van de duur van gisteren maar gauw een koppeltje Castle kopen.

Gelukkig laat mijn voorgevoel mij in de steek en duurde ditmaal de briefing niet zo lang. Dus kunnen we ons al vroeg opmaken voor het avondeten. La Parada wordt geopperd en ik ben al lang blij dat de keuze voor een restaurant niet zo lang duurde als gisteren. De keuze valt een lamsbout in een rode wijn saus. Het is allemaal erg lekker. Zeker met een tapbiertje en als toetje een shotje Springbok. Als de rekening komt begint de ellende. Er ontbreekt nogal een groot bedrag en ieder vraagt zich af hoe het komt. Nogal geïrriteerd gooi ik er nog maar 50 Rand tegenaan. Ik mag toch hopen dat ik deze vakantie niet vaker van kinderachtige gezeur getuige ben. Dan gaat voor mij de lol er wel heel gauw af.

We gaan weer met de taxi naar het hostel. Als we daar om 21:00 uur aankomen gaat iedereen in één streep naar zijn nest. Ik heb nog wel zin in een biertje. Het tijdslot zonder stroom duurt veel langer dan gepland. Het gevolg is dat mijn derde Castle lauw is. Dus stap ik maar over op Windhoek. Wat een slap biertje is dat zeg. Het functioneert nog het beste als afwaswater. Ondertussen ben ik aardig in gesprek geraakt met een stel Chilenen die ook in het hostel verblijven en de bar runnen. Het is kennelijk heel normaal dat de eigenaar de bar uitbesteed aan de gasten. Ik vind alles prima en ga graag het gesprek aan met de eigenaardige Zuid-Amerikanen. De tijd tikt dan ook snel voorbij en ik besluit om 23:30 uur tot echt mijn bed op te zoeken ondanks dat het dan nog steeds gezellig en druk is. Dit in de hoop dat ik nu wat meer minuten slaap kan pakken dan afgelopen nacht. Morgen vertrekken we uit Kaapstad en gaan we noordwaarts richting de grens met Namibië.