Zand, zand, struikje, zand, zand en nog meer zand

21 september

Het is gedaan met de lol. Al om 5:30 uur gaat de wekker voor het begin van een dag van een nieuw avontuur. Vandaag gaan we verder noordwaarts en zal Sesriem onze eindbestemming zijn. Sesriem ligt aan de rand van het Namib-Naukluft National Park. De rit zal vandaag 551 kilometer bedragen. Alvorens wij ons tegoed mogen doen aan het ontbijt moeten we eerst onze tent afbreken. Ik ben alleen al blij dat ik gisteravond de persoonlijke verzorging heb gedaan anders had ik dat nu kunnen doen. Als we het ontbijt op hebben gegeten wordt Otis gestart. We vertrekken al voor 7 uur van de camping.

Het eerste gedeelte van de reis gaat over een goed geasfalteerde weg. We hebben tussenstops bij onder andere Visrivier die we gisteren nog door de kloof zagen kronkelen. Zo af en toe zien we wat wild langs de verder verlaten weg lopen. Springbokken, bavianen, struisvogels, gemsbokken en koedoes worden waargenomen door onze camera’s. We worden los gelaten in Bethanië. Daar krijgt Otis wat te drinken. Ik heb gisteren de laatste fles wijn opgedronken dus ik moet weer zorgen voor nieuwe krijg. Aan de hoofdstraat zit een lieftallig winkeltje en ik besloot twee flesjes wit voor een paar Dollar te kopen.

Na Bethanië worden de wegen slechter en slechter. Asfalt wordt ingewisseld voor gravel en we hobbelen ons vooruit. Rond het middaguur volgt er een lunch in the middle of nowhere. De lunch bestaat uit broodjes hotdog (of gewoon knakworst) met groente en kaas. Eenvoudig maar net zo lekker. Na de lunch vervolgen wij onze steeds slechter wordende weg. Ook het landschap wordt steeds dorder en droger. Mooi moment dus om af en toe de oogjes even toe te kijken want heel erg veel is er niet te zien tijdens deze rit.

Rond een uur of drie rijden we Sesriem binnen. We gaan door de Sesriemgate het Namib-Naukluft Park binnen. Voordat we naar de camping gaan brengen we eerst een bezoek aan de Sesriem Canyon. Sesriem betekent overigens gewoon zes riemen in het Afrikaans. De kloof is een kilometer lang en 30 meter diep. Hier worden we los gelaten en we brengen met Victor een bezoek aan de kloof. We gaan de kloof ook van binnenuit bekeken en we zover totdat het water het ons onmogelijk maakt om verder te gaan. Het is wel even grappig om te doen, maar het zal niet als hoogtepunt van deze reis de boeken ingaan. Het is overigens best warm geworden inmiddels. Ook niet zo gek met een woestijn om de hoek.

Even later gaan we naar Sesriem Campsite een paar keer voorover vallen buiten de poort van het park. De tent wordt opgezet en er is tijd voor een verfrissende duik in het zwembad. Iets waar veel van reisgenoten zich op verheugd hebben. Helaas zit er geen water in het zwembad en wordt een mooi vooruitzicht ruw door de neus geboord. Gelukkig is er wel bier op de tap. Weer is het Hansa en deze was mij gisteren goed bevallen dus in plaats van een duik in het zwembad laat ik mij intern verkoelen.

Ondertussen zorgden Victor en David weer voor ons diner. Het is altijd weer verrassing wat de heren uit de hoge hoed toveren, maar tot nu toe is het van zeer hoge kwaliteit. Het is allemaal net zo lekker en voedzaam. Toch knap dat de heren elke keer een gevarieerde maaltijd voor een grote groep weten voor te schotelen met zeer beperkte middelen. Nu is het een aardappel/gehaktschotel. En ook deze keer was het weer dikke prima.

Na het eten besluit ik nog één van de vandaag buitgemaakte flesjes wijn te verorberen. De kwaliteit van dit druivennat is significant minder dan de laatste dagen. Het is eigenlijk gewoon bocht. Toch laat ik mij hierdoor niet kisten en drink hem tot de laatste druppel op. Als ik al om 22 uur naar bed ga ben ik de laatste. Het was een lange reisdag en morgen moeten we zelfs nog eerder ons nest uit. Dan gaan we richting de kust, naar Swakopmund om precies te zijn. Maar eerst gaan we de zonsopgang beleven vanaf de duinen van de Namibwoestijn. Om vijf uur gaat de wekker.